Ανακοίνωση της Γνησίας Ιεράς Μονής Εσφιγμένου σχετικά με την απόφαση της ΔΙΣ περί του εορτασμού της Αναστάσεως.

Ἐν Αγίῳ Ὄρει τῇ 28η Ἀπριλίου 2021

15η Ἀπριλίου 2021

Ἀριθμ. Πρωτ. 51

Ανακοίνωση

της Γνησίας Ιεράς Μονής; 

σχετικά με την απόφαση της ΔΙΣ 

περί του εορτασμού της Αναστάσεως

Άλλη μια δογματική παρεκτροπή της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου του Νέου Ημερολογίου συντάραξε το Πανελλήνιο, με αφορμή την ανεπανάληπτη απόφαση να εορτασθεί φέτος η Ανάσταση του Σωτήρος στις 9 μμ. (Στο ίδιο μήκος παρανομίας εντάσσονται κι όσοι δεσποτάδες επέλεξαν να τελέσουν την Ανάσταση στις 5 το πρωί της Κυριακής)

Το θέμα δεν χρήζει ιδιαίτερης επιχειρηματολογίας, για να αποδειχθεί ότι και οι δύο ανωτέρω πρωτοφανείς για την χριστιανική μας παράδοση αποφάσεις, εντάσσονται στην σφαίρα της αίρεσης και της καινοτομίας.

Όλα τα αρχαία Τυπικά συμφωνούν στο ότι η Ανάσταση ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΚΤΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΥΠΟΧΩΡΕΙ Η ΝΥΚΤΑ, δηλαδή «όρθρου βαθέως» της Κυριακής. Στο χειρόγραφο Τυπικό τη Ιεράς Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους του έτους 1813 αναφέρεται: «όταν γίνη η Ανάστασις πρέπει να είναι η έκτη ώρα της νυκτός απερασμένη, διότι ο Κύριός μας μετά το μεσονύκτιον ανεστήθη». Αυτό φυσικά αποτελεί και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, η οποία επιπλέον έχει ΑΠΑΡΑΒΑΤΟ χαρακτήρα σύμφωνα και με τον 89ο Κανόνα της Πενθέκτης Αγίας Οικουμενικής Συνόδου. Το οποίο σημαίνει ότι δεν μπορεί να τροποποηθεί από τον κ. Ιερώνυμο και την αξιοθρήνητη Διαρκή Ιερά Σύνοδο των Καινοτόμων.

Επίσης στην περίπτωση της τέλεσης της ακολουθίας της Αναστάσεως στις 9 μ.μ. τότε θα θεωρηθεί ότι οι ιερείς θα τελέσουν δύο Θείες Λειτουργίες μέσα σε μία μέρα. Στο Ιερό Πηδάλιο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο και στον 10ο Κανόνα της εν Αντισιοδώρω τοπικής Συνόδου επί Ηρακλείου το έτος χιγ΄ (613 μ.Χ.), αναφέρεται ότι ρητώς απαγορεύεται η τέλεση της Θείας Λειτουργίας την ίδια ημέρα και από τον ίδιο Ιερέα! («Νὰ μὴ γίνωνται δύω λειτουργίαι ἐν μία ἡμέρα εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν τράπεζαν […] ὅπερ παραβαίνουσιν οἱ παπισταί. Ἀλλά καὶ οἱ ἡμέτεροι ἱερεῖς, οἱ δύω φοραῖς λειτουργοῦντες, τάχα διὰ παρρησίαν, βαρέως ἁμαρτάνουν, καὶ ἂς παύσουν εἰς τὸ ἑξῆς τὸ ἄτοπον τοῦτο». Βλ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, «Πηδάλιον», ἔκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2003 (ἀνατ. ἔκδ. 1864), σελ. 90β (Σχόλιο ἀριθ. (1) στὴν Ἑρμηνεία τοῦ ΞΗ΄ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων).

Μετά από όλα αυτά κάθε πιστός θα αναρωτηθεί: άραγε τί είναι πιο σημαντικό, ο ακριβής εορτασμός της εορτής των εορτών της Αναστάσεως του Σωτήρος, ή η τήρηση τη Κ.Υ.Α; Δηλαδή δεν μπορεί να αλλάξει η Κ.Υ.Α και μπορεί να αλλάξει η Ανάσταση του Θεού μας; Για τις άναρθρες κραυγές των ιμάμηδων, την χρήση μεγαφώνων, τις δημόσιες συγκεντρώσεις των μουσουλμάνων και τις φωνασκίες που τις ακολουθούν, όλα αυτά δεν αποτελούν έκνομες ενέργειες σύμφωνα με την Κ.Υ.Α; Γιατί όμως οι κυβερνώντες κωφεύουν σε αυτά; Άρα το κράτος κρίνει με δύο μέτρα και δύο σταθμά…

 

Και κάτι τελευταίο: φέτος που εορτάζουμε τα 200 έτη από την ένδοξη Επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση του Γένους δεν θα έπρεπε περισσότερο από ποτέ να εορτάσουμε με λαμπρότητα την ένδοξη Ανάσταση του Κυρίου μας, για τον πρόσθετο λόγο ότι με την βοήθειά του ήρθε η «ποθουμένη λευτεριά»; Δεν όφειλε η Πολιτεία να δείξει ευγνωμοσύνη προς την Εκκλησία για την τεράστια προσφορά της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και να μην δείξει τόση σκληρότητα απέναντι σε κάτι το οποίο δεν είναι τυπικό αλλά δογματικό και ουσιώδες γι αυτήν;

Τίποτα λοιπόν δεν είναι τυχαίο! Από την μια η αφωνία και ο προδοτικός ενδοτισμός της Διαρκής Ιεράς Συνόδου, κάτι το οποίο είναι πια μόνιμο φαινόμενο και εκφράζει τον ψυχισμό των μεγαλόσχημων «δεσποτάδων» του Νέου Ημερολογίου και από την άλλη οι στοχευμένες επιθέσεις του Κράτους εναντίον της Χριστιανικής Πίστης… Ποιος αφελής πιστεύει ότι τελικά όλα αυτά γίνονται τυχαία;

Ευχέτης προς Κύριον,

Ο Κ Α Θ Η Γ Ο Υ Μ Ε Ν Ο Σ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

+ Ἀρχιμανδρίτης Μεθόδιος και οἱ σύν Ἐμοί Ἐν Χῷ Ἀδελφοί