Αιφνίδιοι θάνατοι, δολοφονίες, διαδικτυακές αυτοκτονίες. Πού πάμε;

Αιφνίδιοι θάνατοι, δολοφονίες, διαδικτυακές αυτοκτονίες. Πού πάμε;

26/05/2022

του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor

αρθρογραφεί για katanixi.gr

Η ποιμαντική ανυπαρξία της εκκοσμικευμένης Εκκλησίας…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Είναι τραγικές οι στιγμές που βιώνει το κύτταρο της κοινωνίας που είναι η Ελληνορθόδοξη οικογένεια.

Μετά από δεκαετίες ολόκληρες, κατά τις οποίες επιχειρήθηκε η γενναία εξαγορά των αξιών μας, μέσω πολιτικών διαφθοράς και αλληλοσπαραγμού, η Ελληνορθόδοξη οικογένεια είναι αντιμέτωπη με την απειλή της ίδιας της της ύπαρξης.

Ο πολιτισμός των gay συνιστά βόμβα στα θεμέλια της οικογένειας, αφού η αναπαραγωγή των ανθρώπων στο μέλλον θα ανατεθεί σε “εργαστήρια ανθρώπινων κλωσσομηχανών”. Αλλά αυτά δεν πρέπει να τα λέμε μη μας γιουρουντήξουν τα νεοεποχίτικα τάγματα ασφαλείας και οι υπερασπιστές της διαφορετικότητας άνευ όρων, χαρακτηρίζοντας μας ως ακραίους, αντιπαθείς, ρατσιστές, στενόμυαλους και με άλλους τοξικούς χαρακτηρισμούς.    

Ο χρηματοδοτούμενος λαθροεποικισμός, η αλλοίωση της σύνθεσης του πληθυσμού της Ελληνικής επικράτειας με ανεξέλεγκτες ροές μεταναστών από χώρες όπως το Αφγανιστάν (38.000.000 κάτοικοι) και το Πακιστάν (221.000.000 κάτοικοι) στην Ελλαδίτσα των 8.000.000 κατοίκων, συνιστά βίαιη απόβαση και ειρηνική υποδούλωση των Ελλήνων. Αλλά αυτά δεν πρέπει να τα λέμε μη μας λιντσάρουν τα νεοεποχίτικα τάγματα ασφαλείας, οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χαρακτηρίζοντας μας ως συνομωσιολόγους, εθνικά, μισαλλόδοξους, εχθρούς της πολυπολιτισμικότητας, και με λογής λογής ευφάνταστους βιτριολικούς χαρακτηρισμούς. 

Η επακόλουθη μουσουλμανοποίηση της χώρας ενθαρρύνεται πανηγυρικά από τους αγαπούληδες Αρχιερείς του Οικουμενισμού, τα νεοεποχίτικα τάγματα ασφαλείας και τους υπερασπιστές των θρησκειών και των αιρετικών, ως διαφορετικότητα η οποία αντανακλά στον κόσμο τη σοφία του Θεού!!! Οι ολετήρες της πίστεως αγκαλιάζουν τους πάντες στο όνομα της αγάπης, μα δεν κηρύττουν Χριστό. Ο λαός ακατήχητος, αποστεωμένος πνευματικά, δίχως ψίχα πνευματική, άοπλος και φοβισμένος καλείται να ανταπεξέλθει στα δεινά που του προετοιμάζουν οι γενίτσαροι της Νέας Εποχής. 

Αλλά αυτά δεν πρέπει να τα λέμε μη μας λιντσάρουν τα νεοεποχίτικα τάγματα ασφαλείας και οι οικουμενιστές υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χαρακτηρίζοντας μας ως ψεκασμένους, φονταμενταλιστές, μισαλλόδοξους, και με λοιπούς ανθρωποφαγικούς χαρακτηρισμούς.              

Στο τραγικό αυτό σκηνικό ήρθε να προστεθεί μια διετία υγειονομικού απαρτχάιντ, με πρακτικές στυγνού ολοκληρωτισμού που επέβαλε πολυτελή εγκλεισμό των ανθρώπων στο σπίτι. Στο νέο κρατητήριο φαινομενικά δεν μας έλειψε τίποτα. Το διάστημα αυτό σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν κοινωνικά πειράματα μεγάλης κλίμακας, στα οποία γίναμε πειραματόζωα με την ελεύθερη βούλησή μας.

Σήμερα οι αιφνίδιοι θάνατοι, η έξαρση των δολοφονιών και των αυτοκτονιών μοιάζουν με τις θύελλες που θερίζουμε, επειδή σπείραμε ανέμους. 

Η διαδικτυακή εγκληματικότητα, ο τζόγος, η εξαπάτηση, οι εκβιασμοί, μα κυρίως τα παιχνίδια-πρόκληση μέχρι σημείου αυτοκτονίας είναι ο τραγικός επίλογος μιας νέας περιόδου, η οποία για πολλούς συνιστά μόνον πρόγευση των επερχόμενων δεινών που μας προετοιμάζουν.

Σε τούτη την χιονοστιβάδα των εξελίξεων που μας απειλεί, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο πως η μοναδική σανίδα σωτηρίας ήταν είναι και θα είναι ο Σταυρός του Κυρίου, το Ξύλο της Ζωής. 

Αν δεν αναζητήσουμε την οδό που θα μας οδηγήσει πίσω στην Ορθόδοξη πίστη, τα πράγματα θα χειροτερεύουν ραγδαία. 

Αν θα έπρεπε να ιεραρχήσουμε λοιπόν τις ανάγκες μας και να βάλουμε αρχή αγώνα για τούτη τη ζωή και την αιώνια, γίνεται προφανές πως θα πρέπει να βάλουμε αρχή με την Ορθοδοξία. Αν δε συνταχθούμε με τον Χριστό, αν δεν εξομολογούμαστε και δεν κοινωνάμε Χριστό, πώς ελπίζουμε να αντέξουμε με όλες αυτές τις δοκιμασίες και τα δεινά που μας απειλούν;

Εχθρός της πίστης μας είναι κάθε αιρετικός που διαστρέφει το λόγο του Θεού, συντάσσεται με το διάβολο και μας οδηγεί στην αιώνια κόλαση.  

Στην εποχή μας αιρετικοί είναι οι Οικουμενιστές “Ορθόδοξοι” Πατριάρχες και Αρχιερείς.

Πρώτη μας φροντίδα είναι να τους απομονώσουμε, να διακόψουμε την πνευματική κοινωνία μαζί τους. Από αυτή τη γραμμή να δώσουμε όλες τις μάχες, όπου και αν απαιτηθούν για την πίστη, για την οικογένειά μας και για την πατρίδα μας.