Η Μητέρα των Χριστιανών

Η Μητέρα των Χριστιανών

Από τα παλιά χρόνια η καρδιά του πιστού γνώριζε πως, όταν όλα γύρω του σκοτεινιάζουν, υπάρχει μια Μητέρα που μένει άγρυπνη, άφθαρτη στην αγάπη και αστείρευτη στο έλεος. Είναι η Παρθένος, η σκέπη των ορφανών, το λιμάνι των θαλασσοδαρμένων, η απαλότητα που απλώνεται πάνω στις πληγές του κόσμου. Εκεί καταφεύγει ο άνθρωπος όταν χάνει πατέρα και μάνα και νιώθει μόνος στη γη, γιατί στη δική της καρδιά βρίσκει τη στοργή που στερήθηκε. Εκεί προστρέχει ο πρόσφυγας που είδε το σπίτι του να χάνεται, γιατί η Παναγία γίνεται για αυτόν νέο καταφύγιο που δεν μπορεί να τον προδώσει.

Όταν αρρωσταίνει η σάρκα και η ψυχή τρέμει μπροστά στον πόνο, το βλέμμα στρέφεται σε εκείνην που κρατά μέσα της το φως της ίασης. Όταν ο ναυτικός διασχίζει τον άγνωστο δρόμο της θάλασσας, η Παρθένος γίνεται γι’ αυτόν το λιμάνι που δεν γνωρίζει τρικυμία. Κι όταν ο έμπορος πορεύεται τις στεριές, η δική της μεσιτεία σκεπάζει τα βήματά του με ασφάλεια. Ακόμη και ο γεωργός που δουλεύει τη γη με κόπο και ιδρώτα, ζητά από την Παναγία να γίνει ευλογία στα χέρια του ο σπόρος. Και οι μαθητές, που παλεύουν με τη γνώση και τις δοκιμές της ηλικίας τους, προσφεύγουν σ’ εκείνην για να τους προσφέρει φώτιση, ώστε να ανοίγει ο νους και να φωτίζεται η καρδιά.

Και όταν έρχονται οι συμφορές που γονατίζουν τον άνθρωπο, όταν η ψυχή γίνεται σκιά, η Παναγία είναι η παρηγοριά που δεν λησμονεί κανέναν. Γι’ αυτό και ο λόγος του σοφού Επισκόπου Ηλία Μηνιάτη μένει αληθινός μέσα στους αιώνες, γιατί θυμίζει στους χριστιανούς μικρούς και μεγάλους να έχουν στις προσευχές τους αρχή και τέλος τον Χριστό και τη Μητέρα Του. Έτσι γίνεται ο δρόμος της μέρας πιο φωτεινός και το κλείσιμο της νύχτας πιο γαλήνιο, και ο άνθρωπος αξιώνεται να σταθεί κάποτε μαζί τους στη βασιλεία των Ουρανών.

Με ευλάβεια ας στρέφουμε το βλέμμα μας στην Παρθένο, και ας μοιραστούμε αν θέλετε πώς εκείνη έγινε ποτέ για εσάς παρηγοριά ή φως στην πορεία της ζωής.

Στη σιωπή της καρδιάς υψώνεται το πιο τρυφερό ευχαριστώ προς τη Μητέρα που αγκαλιάζει ολόκληρο τον κόσμο.

Στη δροσιά της χάριτός Της βρίσκουν ανάπαυση οι κουρασμένοι