Κρύβε βαθιά στη γη τα σφάλματα των άλλων

Κρύβε βαθιά στη γη τα σφάλματα των άλλων

Ως λόγος προοιμιακός ας σταθεί η φωνή του Ψαλμωδού που λέγει ότι ο Κύριος ερευνά καρδίας και νεφρούς και γνωρίζει τα κρυπτά του ανθρώπου. Μέσα σε αυτή τη σιωπηλή γνώση του Θεού γεννιέται και η κλήση μας να φυλάττουμε επιείκεια, όπως διδάσκει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, που μίλησε για το έλεος ως πνοή που αγκαλιάζει και τον άξιο και τον ανάξιο. Γιατί όταν παρατηρούμε τις πληγές του άλλου, το πρώτο έργο είναι να τις σκεπάζουμε και όχι να τις φανερώνουμε, για να μην συντρίψουμε εκεί όπου χρειάζεται θεραπεία.

Η διδασκαλία της Εκκλησίας ανοίγει τον δρόμο της διάκρισης. Δεν καλούμαστε να γινόμαστε θεατές ξένων σφαλμάτων, αλλά να γινόμαστε κήποι εσωτερικής καθαρότητας. Όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος ότι ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει πρώτα το «δοκάρι» του εαυτού του, έτσι και η καρδιά μαθαίνει να σιωπά και να σκεπάζει, όταν η ντροπή των άλλων ξυπνά μέσα μας λύπη. Να θαφτεί η κατάκριση στη γη, γιατί η γη είναι ο τόπος όπου μεταμορφώνεται το άγονο σε καρποφόρο. Έτσι κι ο άνθρωπος που συγχωρεί γίνεται γη εύφορη για την ενέργεια του Θεού.

Η αγαθή πράξη όμως δεν ολοκληρώνεται αν δεν γίνει ο ίδιος ο άνθρωπος καθρέφτης καθαρός. Όταν βλέπει το καλό των άλλων, να το χαράζει μέσα του ως μίμηση αρετής. Όταν βλέπει το ελάττωμά τους, να μην το υιοθετεί, αλλά να το μεταστρέφει σε προσευχή. Έτσι το πνεύμα ταπεινώνεται, και η καρδιά μοιάζει με ατσάλι λειασμένο, που δεν κρατά λεκέδες αλλά αντανακλά φως. Όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος ότι ο άνθρωπος καλείται να γίνει «καθρέπτης του Θεού», καθαρός ώστε να χωρά μέσα του η χάρη.

Η διδαχή οδηγεί στο πρακτικό βήμα της ζωής. Αν ο αδελφός μας πέσει, να τον σηκώσουμε με προσευχή. Αν μας λυπήσει, να τον σκεπάσουμε με σιωπή. Αν μας δώσει καλό παράδειγμα, να το φυλάξουμε ως σπόρο. Έτσι το μέσα μας γίνεται τόπος φωτός, και η σχέση μας με τους άλλους δεν φθείρεται από κρίση, αλλά στεριώνει με πραότητα. Και αν κάποτε χρειαστεί έλεγχος, να γίνεται όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με αγάπη μεγαλύτερη από τη σκληρότητα και με πόνο μεγαλύτερο από την καταγγελία.

Η προειδοποίηση της Εκκλησίας στέκει απαλή αλλά σταθερή. Όποιος κρίνει εύκολα, θα κριθεί με μέτρο βαρύ. Όποιος όμως φυλά το σφάλμα του πλησίον ως μυστικό που δεν του ανήκει, γίνεται εργάτης ειρήνης. Και ο Θεός, που βλέπει τα κρυφά, ανταποδίδει με ειρήνη που δεν σβήνει. Γιατί το ατσάλι της καθαρής καρδιάς δεν σχίζεται από ανθρώπινα πάθη.

Και η κατάληξη φθάνει σαν ευχή. Να μας χαρίζει ο Θεός βλέμμα καθαρό, καρδιά ανεξίκακη και χέρια που δεν σκάβουν για να θάψουν ανθρώπους, αλλά για να φυτέψουν καλούς καρπούς. Να γίνεται η ζωή μας άρωμα Χριστού, και το φως που θα αντανακλά η καρδιά μας να μαρτυρεί τη δική Του πραότητα.

Κρυμμένες βαθιά στη γη οι αδυναμίες των ανθρώπων, αναπαύονται μέσα στη σιωπή της αγάπης που γνωρίζει να θεραπεύει χωρίς να εκθέτει.