“Εάν ἀνομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τὶς ὑποστήσεται;”

“Εάν ἀνομίας παρατηρήσης, Κύριε, Κύριε τὶς ὑποστήσεται;”

“Αν Κύριε, ἐξετάσης τὶς ἀνομίες μας, ποιὸς θὰ μπορέση νὰ σταθῆ μπροστά σου;”. Γιὰ νὰ μὴ λέγη λοιπὸν κάποιος ὅτι, ἐπειδὴ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ γεμάτος ἀπὸ ἀμέτρητα κακά, δὲν μπορῶ νὰ προσέλθω καὶ νὰ προσευχηθῶ καὶ νὰ παρακαλῶ τὸν Θεό, ἀφαιρώντας τὴν δικαιολογία αὐτὴ λέγει: 

“Ἂν ἐξετάσης τὶς ἀνομίες μᾶς Κύριε, Κύριε, ποιὸς θὰ μπορέση νὰ σταθῆ μπροστά σου;”. Τὸ “ποιός” , ἐδῶ σημαίνει κανένας. Διότι δὲν εἶναι δυνατό, δὲν μπορεῖ κανένας ποτὲ νὰ ἐπιτύχη τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, ἂν ἐξετασθοῦν μὲ λεπτομέρεια οἱ εὐθύνες τῶν πράξεών του.

 Και αὐτὰ τὰ λέγω ὄχι γιὰ νὰ ὁδηγήσω τὶς ψυχές σας σὲ ἀδιαφορία, ἀλλὰ γιὰ νὰ παρηγορήσω ἐκείνους ποὺ πέφτουν σὲ ἀπόγνωση. 

Διότι ποιὸς θὰ μπορέση νὰ καυχηθῆ ὅτι ἔχει ἁγνὴ καρδιά; ἢ ποιὸς θὰ ἔχη τὸ θάρρος νὰ πῆ ὅτι εἶναι καθαρὸς ἀπὸ ἁμαρτίες; Καὶ γιατί ἀναφέρω τοὺς ἄλλους; 

Διότι καὶ ἂν ἀκόμη παρουσιάσω στὴ μέση τὸν Παῦλο καὶ θελήσω νὰ κάνω ἀκριβῆ ἐξέταση τῶν πράξεών του, δὲν θὰ μπορέση νὰ σταθεῖ ἀπέναντί Του.

 Πράγματι, τί θὰ μποροῦσε νὰ πῆ; Μελέτησε προφῆτες μὲ πολὺ ζῆλο? ὑπῆρξε ζηλωτὴς τῶν πατρώων παραδόσεων, εἶδε νὰ γίνωνται θαύματα, καὶ ὅμως ἐξακολουθοῦσε νὰ καταδιώκη τὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν μεταστράφηκε παρὰ μόνον ὅταν εἶδε ἐκεῖνο τὸ παράξενο ὅραμα καὶ ἄκουσε ἐκείνη τὴ φρικτὴ φωνή πρὶν ἀπὸ αὐτὸ ὅμως ὅλα τα ἀνακάτωνε καὶ τὰ συνέχεε.

 Ἀλλ’ ὅμως παραβλέποντας ὁ Θεὸς ὅλα ἐκεῖνα, καὶ τὸν προσκάλεσε καὶ τὸν ἔκανε ἄξιο μεγάλης χάριτος.

 Τί συνέβη πάλι μὲ τὸν κορυφαῖο ἐκεῖνον, τὸν Πέτρο; Δὲν τὸν ἔλεγξε , ὅταν μετὰ ἀπὸ ἀμέτρητα σημεῖα καὶ θαύματα καὶ τόσο μεγάλη παραίνεσι καὶ συμβουλή, ἔπεσε στὸ φοβερὸ ἐκεῖνο παράπτωμα; Ἀλλ’ ὅμως καὶ ἐκεῖνο τὸ παρέβλεψε καὶ τὸν κατέστησε πρῶτο ἀνάμεσα στοὺς ἀποστόλους.

 Γι’ αὐτὸ καὶ ἔλεγε: “Σίμων, Σίμων, ὁ σατανᾶς θέλησε νὰ σᾶς κοσκινήση σὰν τὸ σιτάρι, ἐγὼ ὅμως προσευχήθηκα γιὰ σένα, ὥστε νὰ σὲ ἐγκαταλείψη ἡ πίστις σοὺ” ( Λουκ. 22, 31-33 ) .

 Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτά, ἂν δὲν ἔλθη νὰ κρίνη τοὺς ἀνθρώπους μὲ εὐσπλαχνία καὶ φιλανθρωπία, ἀλλὰ κρίνη μὲ ἀκρίβεια καὶ λεπτομέρεια, ὁπωσδήποτε ὅλους θὰ μᾶς βρῆ ὑπεύθυνους.

 Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Παῦλος ἔλεγε: “Δὲν αἰσθάνομαι καμμία ἐνοχὴ ἐναντίον τοῦ ἐαυτοῦ μου, ἀλλὰ αὐτὸ δὲ μὲ κάνει νὰ θεωρῶ τὸν ἑαυτό μου δικαιωμένο” 

( A΄Κορ. 4, 4)

( Εἰς τὸν ΡΚΘ΄ Ψαλμόν, ΕΠΕ 7, 68-76. PG 55, 373-376 )

 ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ