Αγία Μαρία του Κλωπά η μυροφόρος και Οι Συν Αυτής Λοιποί Άγιοι

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει η Αγία Μαρία του Κλωπά η μυροφόρος

Ιερά Λείψανα: Απότμημα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Παναγίας Τουρλιανής Μυκόνου.

Βιογραφία

Ψυχήν φέρει νυν ουκ άρωμα Mαρία,

Aρωμάτων σοι Σώτερ ευωδεστέραν.

Η Αγία Μαρία ήταν σύζυγος του Κλωπά και μια από τις γυναίκες, που ακολούθησαν τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και υπηρετούσαν στο έργο Του. Όταν γινόταν η φρικτή θυσία του Γολγοθά και οι μαθητές κρύβονταν και διασκορπίζονταν, αυτή συμπαρακολουθούσε στον τόπο της καταδίκης και συμπαραστεκόταν στην σταυρική αγωνία και την ταφή έπειτα του Ιησού. Αλλά ήταν και μια από τις μυροφόρες, που ευτύχησε ν' ακούσει το πρωί της Κυριακής, το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης.

Γιοι της Μαρίας αυτής, ήταν ο Ιωσής και ο Ιάκωβος. Ο τελευταίος συγκαταλέχθηκε μεταξύ των 12 αποστόλων, ονομαζόταν μάλιστα Μικρός για να διακρίνεται από τον άλλο Ιάκωβο τον αδελφό του Ιωάννη του Θεολόγου.

Η Αγία Μαρία, ήταν επίσης παρούσα και κατά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στο υπερώο. Όταν σχηματίστηκε η πρώτη Εκκλησία στην Ιερουσαλήμ, η Μαρία εξακολούθησε να προσφέρει σ' αυτή τις υπηρεσίες της, για την επέκταση της αληθινής πίστης και για κάθε καλό και φιλάνθρωπο έργο.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Σαλωνάς ο Ρωμαίος

Βιογραφία

Σπονδάς απειθών προσφέρειν ειδωλίοις,

Tέμνη Σαλωνά, και Θεώ σπονδή γίνη.

Ο Άγιος Σαλωνάς μαρτύρησε δια ξίφους.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Ιωακείμ του Ιθακήσιου

Ιερά Λείψανα: Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.

Τα λοιπά Λείψανα του Αγίου βρίσκονται στο Ναό Αγίας Βαρβάρας Ιθάκης.

Βιογραφία

Ο Όσιος Ιωακείμ εκοιμήθη στις 2 Μαρτίου 1868 μ.Χ. και ετάφη πίσω από τον Ι. Ν. Αγίας Βαρβάρας, στον Σταυρό Ιθάκης. Η ανακομιδή των λειψάνων του πραγματοποιήθηκε στις 10 (23 με το Νέο Ημερολολόγιο) Μαίου 1992 μ.Χ. και η αγιότητά του διακηρύχθηκε επίσημα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1998 μ.Χ.

Περισσότερα για τον Όσιο Ιωακείμ μπορείτε να διαβάσατε στις 2 Μαρτίου.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει η Οσία Ευφροσύνη του Πολώκ

Βιογραφία

Η Οσία Ευφροσύνη, κατά κόσμον Πρεντισλάβα, γεννήθηκε περί το 1105 μ.Χ. στη Ρωσία. Ήταν θυγατέρα του πρίγκιπα του Πολώκ Σβιατοσλάβου Γεωργίου Βσελόντοβιτς, ανιψιά του βασιλικού πρίγκιπα Βσέσλαν Μπραγιασλάβιτς και εξαδέλφη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Εμμανουήλ του Κομνηνού.

Ζούσε με τον πατέρα της στην αυλή του πατρογονικού της θείου Μπόρις Βσεσλάβιτς, στο Πολώκ. Ήδη από νηπιακή ηλικία η Πρεντισλάβα άκουσε την κλήση του Κυρίου. Έτσι, όταν έφθασε στην ηλικία που οι πριγκίπισσες συνήθιζαν να παντρεύονται (12 χρονών), άρχισε να αρνείται όλους όσοι της προτείνονταν και αποφάσισε να εγκαταβιώσει σ' ένα μοναστήρι που ίδρυσε η θεία της, μέχρι να πάρει την άδεια από τον Επίσκοπο να μείνει στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας.

Επειδή ήταν πολύ μορφωμένη, αφιερώθηκε στην αντιγραφή βιβλίων και με τα έσοδα βοηθούσε τους αναξιοπαθούντες και τους φτωχούς. Ο Επίσκοπος Ηλίας της εμπιστεύθηκε το ναό του Σωτήρος μαζί με την γειτονική περιοχή, γνωστή με το όνομα Σέλκο. Στην πράξη της παραδόσεως ήταν επίσης παρών και ο Μπόρις, ο μεγαλύτερος αδελφός του πατέρα της, που πέθανε το 1128 μ.Χ.

Αμέσως ο Οσία άρχισε την ανοικοδόμηση γυναικείας μονής στην οποία έμελλε να μονάσουν και η αδελφή της Γκορισλάβα ή Γκραντισλάβα, που έλαβε το όνομα Ευδοξία και μία εξαδέλφη της. Ο παλαιός βιογράφος διέδωσε την πνευματική της συνομιλία μαζί τους και μαζί με άλλες που είχαν τη μοναχική κλήση. Αργότερα, έβαλε τις βάσεις για την κατασκευή μιας ανδρικής μονής αφιερωμένης στη Θεοτόκο.

Την ίδια περίοδο, όμως, η οικογένεια περνούσε μία δραματική στιγμή. Αφού δέχθηκε επίθεση από τους Πολόφσκυ, φανατικούς εχθρούς των Ρώσων, ο μεγάλος πρίγκιπας Μστισλάβ ζήτησε βοήθεια από τους πρίγκιπες του Πολώκ, οι οποίοι, όμως, προτιμούσαν να ασκήσουν μία πολιτική παρελκυστική. Αφού βγήκε αβλαβής από την σύγκρουση, ο Μστισλάβ τιμώρησε την οικογένεια της Ευφροσύνης εξορίζοντάς την στην Κωνσταντινούπολη το 1130 μ.Χ. Μία αδελφή της, όμως, νυμφεύθηκε τον υιό του αυτοκράτορα και έτσι οι Ρώσοι πρίγκιπες έγιναν δεκτοί με εύνοια στην πρωτεύουσα. και για να αντικρούσουν τις φήμες περί ανανδρίας που τους αποδόθηκε από τον Μστισλάβ, συμμετείχαν με ανδρεία σε ορισμένες μάχες κατά των Αράβων. Μετά τον θάνατο του Μστισλάβ, ο αδελφός της Ευφροσύνης Δαβίδ και ο πατέρας της Σβιατοσλάβος επέστρεψαν στο Πολώκ φέρνοντας μάλιστα και δώρα εκ μέρους του αυτοκράτορα Μανουήλ του Κομνηνού.

Ο πατέρας της, από την πλευρά του, συνεισέφερε στην υλοποίηση του ονείρου του, να μεταμορφώσει την ξύλινη εκκλησία που η Ευφροσύνη είχε κτίσει για το μοναστήρι της σε πέτρινη. Ο ναός ονομάστηκε Σπασγιούρεβιτς Μστισλάβ και αφιερώθηκε στον Σωτήρα Χριστό. Οι εργασίες, υπό την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Ιβάν, ολοκληρώθηκαν το 1160 μ.Χ., έτος το οποίο αφιερώθηκε στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Μιας επιγραφή που τοποθετήθηκε σκόπιμα εκεί δήλωνε με αρκετά λεπτομερειακό τρόπο τα έξοδα που χρειάστηκαν. Τον επόμενο χρόνο καθαγιάσθηκαν ένας Σταυρός με έξι πλευρές, έργο του δασκάλου Λάζαρου Μπογκός.

Η Οσία Ευφροσύνη έφερε πάντα μαζί της αυτό τον Σταυρό που περιείχε λείψανα Ελλήνων Αγίων, όπως επίσης και μία εικόνα της Εφέσου, που αποδιδόταν στον Ευαγγελιστή Λουκά, που ήταν μέρος των δώρων του αυτοκράτορα. Αργότερα εμπιστεύθηκε την πνευματική καθοδήγηση της μονής στην αδελφή της Γκορισλάβα, για να πραγματοποιήσει μαζί με τον αδελφό της ένα προσκυνηματικό ταξίδι πιο Αγίους Τόπους, διερχόμενη από την Κωνσταντινούπολη.

Στην Ιερουσαλήμ επισκέφθηκε το Ρωσικό μοναστήρι της Θεοτόκου και από εκεί πήγε στον Πανάγιο Τάφο, για να προσκυνήσει και εκπληρώσει το τάμα της. Είχε σκοπό να πάει στον Ιορδάνη ποταμό, αλλά οι δυνάμεις της την εγκατέλειψαν και για είκοσι τέσσερις ημέρες έπρεπε να παραμείνει κλινήρης στο Ρωσικό μοναστήρι. Εκεί παρέδωσε την αγία της ψυχή και κοιμήθηκε ειρηνικά το 1173 μ.Χ. Είχε εκφράσει την επιθυμία να ενταφιασθεί στη μονή του Αγίου Σάββα, αλλά οι μοναχοί υπενθύμισαν ότι ένα άρθρο από τον Κανόνα της μονής απαγόρευε την ταφή γυναικών στην εκκλησία τους. Γι' αυτό ενταφιάσθηκε στη μονή του Αγίου Θεοδοσίου στη Ιερουσαλήμ.

Σύμφωνα με μία παράδοση που συμπεριλαμβάνεται στο Πατερικόν του Κιέβου, με την επανάκτηση της Ιερουσαλήμ από τον Σαλαντίν το 1187 μ.Χ., οι Ρώσοι μοναχοί μετέφεραν το ιερό λείψανό της στο Κίεβο, στη Λαύρα των Σπηλαίων του Αγίου Θεοδοσίου, όπου αναπτύχθηκε μία τοπική τιμή προς το πρόσωπό της.

Από τις αρχές του 19ου αιώνα μ.Χ. οι κάτοικοι του Πολώκ ζήτησαν επανειλημμένα την επιστροφή των ιερών λειψάνων στην πόλη τους. Το 1833 μ.Χ., ο Γαβριήλ, Επίσκοπος του Βιτέμπσκ και Μογκίλεβ, έκανε αίτηση στον τσάρο γι' αυτόν τον σκοπό.

Κάτι άρχισε να συζητείται περί του αιτήματος αυτού το 1871 μ.Χ., όταν ο Μητροπολίτης του Κιέβου Αρσένιος συναίνεσε στην επιστροφή τμήματος των ιερών λειψάνων. Το 1893 μ.Χ., ωστόσο, όχι μόνο η αίτηση απορρίφθηκε, αλλά απαγορεύθηκε η οποιαδήποτε επιμονή στο ζήτημα, το οποίο φαινόταν να έχει φθάσει σε μηδενικό σημείο. Αντίθετα το ζήτημα τέθηκε εκ νέου στην πανρωσική ιεραποστολική διάσκεψη του Κιέβου (12 - 26 Ιουλίου 1908 μ.Χ.). Ορίσθηκε μία επιτροπή, η οποία στις 29 Μαΐου 1909 μ.Χ., εξέφρασε άποψη υπέρ της μετακομιδής των ιερών λειψάνων.

Αφού ελήφθη η συγκατάθεση τόσο της Αγίας Συνόδου, όσο και του τσάρου Νικολάου Β', τον Απρίλιο του 1910 μ.Χ., τα ιερά λείψανα με κάθε επισημότητα μετεκομίσθηκαν στο Πολώκ και το πρωί της 23ης Μαΐου τοποθετήθηκαν στη μονή του Σωτήρος της Αγίας Ευφροσύνης.

Με τον ερχομό των Σοβιέτ τα ιερά λείψανα απομακρύνθηκαν εκ νέου και τοποθετήθηκαν αρχικά στο μουσείο του αθεϊσμού. Κατά την διάρκεια της εκκενώσεως του Αυγούστου του 1941 μ.Χ. οι πιστοί τα ανέσυραν και τα τοποθέτησαν στην εκκλησία της Θεοτόκου Προστάτιδος του Βιτέμπσκ. Τελικά, στις 23 Οκτωβρίου 1943 μ.Χ. επιστράφηκαν στο μοναστήρι του Πολώκ. Σε ότι αφορά την εικόνα της Εφέσου, που φυλασσόταν στο καθολικό της ανδρικής μονής, είναι γνωστό ότι το 1239 μ.Χ. η σύζυγος του Αλεξάνδρου Νέφσκϊυ την πήρε και την μετέφερε στην εκκλησία του Τοροπέτς στο πριγκιπάτο του Πσκώφ. Η εκκλησία του Σωτήρος με το μοναστήρι της, ανάμεσα στο 1579 μ.Χ. και το 1580 μ.Χ., παραχωρήθηκε από τον βασιλέα Στέφανο στους Ιησουΐτες. Όταν το 1656 μ.Χ. η περιοχή του Πολώκ ανακαταλήφθηκε από τους Ρώσους, ο ναός παραδόθηκε στους Ορθοδόξους. Μετά από μικρό χρονικό διάστημα επεστράφη στους Ιησουΐτες, μέχρι που το 1835 μ.Χ., με την εκδίωξη των Ιησουϊτών από την Ρωσία, ο τσάρος Νικόλαος Α' τον παρέδωσε οριστικά στους Ορθοδόξους. Πέντε χρόνια ο ναός μετά ξαναπήρε ζωή με μία γυναικεία μοναστική κοινότητα.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, Εύρεση των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Λεοντίου, Επισκόπου Ροστώβ, του θαυματουργού

Βιογραφία

Ο Άγιος Λεόντιος έζησε στη Ρωσία κατά τον 11ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από την πόλη του Κιέβου. Σπούδασε στη Ρωσία και στην Κωνσταντινούπολη και μετά εγκαταβίωσε στη μονή Πετσέρσκϊυ της Λαύρας του Κιέβου, από την πνευματική καθοδήγηση του Οσίου Αντωνίου (τιμάται 10 Ιουλίου). Αργότερα εξελέγη Επίσκοπος Ροστώβ και αφιερώθηκε στην αρχιερατική διακονία του με ένθεο ζήλο.

Ο Άγιος Λεόντιος κοιμήθηκε με ειρήνη το 1073 μ.Χ.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Μανήν ο Προφήτης

Βιογραφία

Ο Άγιος Μανήν έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων ως προφήτης και διδάσκαλος της Εκκλησίας της Αντιοχείας:«Ἦσαν δὲ τινες ἐν Ἀντιοχείᾳ κατὰ τὴν οὖσαν ἐκκλησίαν προφῆται καὶ διδάσκαλοι, ὅ τε Βαρνάβας καὶ Συμεὼν ὁ ἐπικαλούμενος Νίγερ, καὶ Λούκιος ὁ Κυρηναῖος, Μαναὴν τε Ἡρώδου τοῦ τετράρχου σύντροφος καὶ Σαῦλος. Λειτουργούντων δὲ αὐτῶν τῷ Κυρίῳ καὶ νηστευόντων εἶπε τὸ Πνεύμα τὸ Ἅγιον· ἀφορίσατε δὴ μοι τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Σαῦλον εἰς τὸ ἔργον ὅ πρσκέκλημαι αὐτοὺς. Τότε νηστεύσαντες καὶ προσευξάμενοι καὶ ἐπιθέντες αὐτοῖς τὰς χεῖρας ἀπέλυσαν».

Ο Προφήτης Μανήν κοιμήθηκε με ειρήνη.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Επιτάκιος και Βασίλειος

Βιογραφία

Οι Άγιοι Επιτάκιος και Βασίλειος έζησαν τον 1ο αιώνα μ.Χ. Ο Άγιος Επιτάκιος θεωρείται ως ο πρώτος Επίσκοπος της πόλεως Τούι της Ισπανικής Γαλικίας, ο δε Άγιος Βασίλειος αναφέρεται πιο επισκοπικούς καταλόγους ως δεύτερος Επίσκοπος της πόλεως Μπράγα της Πορτογαλίας το 60 μ.Χ.

Οι Άγιοι κοιμήθηκαν με ειρήνη.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Δονατιανός και Ρογατιανός οι αυτάδελφοι οι Μάρτυρες

Βιογραφία

Οι Άγιοι Μάρτυρες Δονατιανός και Ρογατιανός ήταν αδέλφια και κατάγονταν από ευγενή Ρωμαϊκή ειδωλολατρική οικογένεια, η οποία ζούσε στην πόλη Νάντη της Γαλλίας. Ο Δονατιανός βαπτίσθηκε Χριστιανός και κήρυττε με ζήλο το Ευαγγέλιο του Κυρίου. Όμως συνελήφθη, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), και οδηγήθηκε ενώπιον του ηγεμόνος Ρικτοβάρου, ο οποίος τον κάλεσε να θυσιάσει στα είδωλα, για να σώσει την ζωή του. Ο Μάρτυρας με γενναιότητα αρνήθηκε και ομολόγησε τον Χριστό. το παράδειγμα του αδελφού του παρακίνησε σε ομολογία πίστεως και τον Ρογατιανό, ο οποίος όμως δεν πρόλαβε να βαπτισθεί. Ο άρχοντας έδωσε εντολή να τους ρίξουν στη φυλακή και να τους βασανίσουν σκληρά. Κατά την διάρκεια της νύχτας οι δύο αδελφοί Μάρτυρες προσευχήθηκαν θερμά προς τον Θεό και Κύριό μας. Την επόμενη ημέρα άρχισαν και πάλι τα βασανιστήρια. Διαπέρασαν τις κεφαλές τους με λόγχες και τελικά τους αποκεφάλισαν. Ο Ρογατιανός βαπτίσθηκε στο αίμα του μαρτυρίου. Έτσι οι Άγιοι Μάρτυρες έλαβαν τον αμαράντινο στέφανο της δόξας και εισήλθαν στη χαρά του Κυρίου τους.

Περί τα τέλη του 5ου αιώνος μ.Χ. οι Χριστιανοί ανήγειραν ναό στον τόπο του ενταφιασμού των Μαρτύρων και το 1145 μ.Χ. τα ιερά λείψανά τους μετακομίσθηκαν στον καθεδρικό ναό της Νάντης.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Μερκουλιάλιος ο Επίσκοπος

Βιογραφία

Ο Άγιος Μερκουλιάλιος έζησε κατά τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ.

Εξελέγη πρώτος Επίσκοπος της πόλεως Φόρλι της κεντρικής Ιταλίας και ήταν σθεναρός αντίπαλος των ειδωλολατρών και των αιρετικών Αρειανών. Κοιμήθηκε με ειρήνη το 406 μ.Χ.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Δεσιδέριος Επίσκοπος Λανγκρέ Γαλλίας

Βιογραφία

Ο Άγιος Δεσιδέριος καταγόταν από την πόλη Γένοβα της Ιταλίας και έζησε κατά τον 4ο και 5ο αιώνα μ.Χ.

Κήρυξε το Ευαγγέλιο στην πόλη Λανγκρέ της Γαλλίας και εξελέγη Επίσκοπος αυτής.

Κοιμήθηκε με ειρήνη το 407 μ.Χ.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Κουϊντιανός, Λούκιος και Ιουλιανός και οι συν αυτούς δέκα εννέα Μάρτυρες

Βιογραφία

Οι Άγιοι Μάρτυρες Κουϊντιανός, Λούκιος και Ιουλιανός μαρτύρησαν μαζί με άλλους δέκα εννέα Χριστιανούς, άνδρες και γυναίκες, στην Αφρική, το 430 μ.Χ., από τους αιρετικούς Αρειανούς.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Πατρίκιος ο Επίσκοπος

Βιογραφία

Ο Άγιος Πατρίκιος έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. και εξελέγη 4ος Επίσκοπος της πόλεως Βαϋέξ στη Νορμανδία της Γαλλίας.

Κοιμήθηκε με ειρήνη το 469 μ.Χ.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Δεσιδέριος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Βιέννης

Βιογραφία

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Δεσιδέριος έζησε τον 6ο και 7ο αιώνα μ.Χ. και γεννήθηκε στην πόλη Αουτούν της Γαλλίας. Σπούδασε στη Βιέννη, όπου χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Αργότερα εξελέγη Επίσκοπος αυτής. Εργάσθηκε με ένθεο ζήλο και έλεγξε τους άρχοντες της εποχής για τον έκλυτο τρόπο του βίου και την αδικία τους. Γι' αυτό και τον διέβαλαν στον Επίσκοπο Ρώμης, Άγιο Γρηγόριο τον Διάλογο (τιμάται 12 Μαρτίου), ο οποίος όμως αναγνώρισε την αθωότητα του Αγίου.

Ο Άγιος έλεγξε, επίσης, και τον βασιλέα Τιέρρυ τον Β' της Βουργουνδίας, του οποίου ο βίος ήταν ανήθικος. Γι' αυτό και εξορίσθηκε. Επέστρεψε στην Επισκοπή του μετά από λίγα χρόνια, αλλά δολοφονήθηκε το 608 μ.Χ., με διαταγή του βασιλέως.

Πέμπτη 23 Μαΐου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Δαμιανός εκ Γεωργίας

Βιογραφία

Ο Όσιος Δαμιανός, κατά κόσμον Δημήτριος, ήταν βασιλέας των Γεωργιανών (1125 μ.Χ.) και υιός του βασιλέα Δαβίδ Β' του Ισχυρού ή Επανορθωτού (1089 - 1124 μ.Χ.). Έζησε κατά τον 11ο και 12ο αιώνα μ.Χ. και, αφού εγκατέλειψε την κοσμική εξουσία, έγινε μοναχός, λαμβάνοντας το όνομα Δαμιανός.

Κοιμήθηκε με ειρήνη το 1156 μ.Χ.