Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος: Μόνο έτσι συγχωρούνται τα παραπ Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος: Όμως μέσα σε αυτά πρέπει να γνωρίζουμε,
Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος: Όμως μέσα σε αυτά πρέπει να γνωρίζουμε, πως εκείνος που ζητά άφεση του παραπτώματος του με σωστό τρόπο, είναι αυτός που προηγουμένως συγχωρεί το εις βάρος του φταίξιμο.
Γιατί το δώρο δεν γίνεται δεκτό, εάν προηγουμένως δεν απωθηθεί η διχόνοια από την ψυχή, όπως το λέει η Αλήθεια, ο Χριστός: «Ἐὰν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου» (Ματθ. 5, 23-24).
Πάνω σε αυτό πρέπει να συλλογισθούμε, πόσο βαρύ πλημμέλημα είναι η διχόνοια, αφού έτσι και εκείνο το Δώρο, με το οποίο λύεται κάθε πταίσμα, εξαιτίας της ούτε αυτό δεν γίνεται δεκτό. Οφείλουμε λοιπόν, όσο μακριά κι αν βρίσκεται ο πλησίον κι όσο μεγάλη απόσταση κι αν μας χωρίζει, να πάμε νοερώς σε αυτόν και να ρίξουμε την ψυχή μας στα πόδια του, να τον καταπραΰνουμε με την ταπείνωση και την καλή μας θέληση, κι έτσι ο Κτίστης μας βλέποντας τέτοια πρόθεση στο πνεύμα μας, μας λύει από το αμάρτημα λαμβάνοντας το Δώρο για την εξαγορά του παραπτώματος.
Από την μαρτυρία της φωνής της Αληθείας μάθαμε πως ο δούλος που χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα, όταν μετανόησε, έλαβε λύση του χρέους από τον Κύριο, αλλά επειδή δεν χάρισε το χρέος στον σύνδουλο του που του χρωστούσε εκατό δηνάρια, προστάχθηκε να πληρώσει και αυτό που του είχε ήδη χαρισθεί (Ματθ. 18, 23-35). Από αυτά τα λόγια επομένως συμπεραίνεται πως, εάν δεν αφήνουμε εκ καρδιάς αυτό που πλημμελείται εις βάρος μας, τότε έχουμε να πληρώσουμε πάλι και αυτό που χαιρόμαστε πως ήδη μας έχει αφεθεί δια της μετανοίας.
Επομένως όσο μας επιτρέπεται από τον καιρό μετανοίας που απομένει, όσο ο Κριτής μακροθυμεί, όσο Αυτός που εξετάζει τα παραπτώματα αναμένει την μεταστροφή μας, ας λιώσουμε μες στα δάκρυα την σκληροκαρδία μας, ας διαμορφώσουμε απέναντι στους πλησίον μια στάση χάριτος και καλής προαιρέσεως. Και το λέω με απόλυτη πεποίθηση, πως δεν θα έχουμε ανάγκη να ζητάμε την σωτηριώδη θυσία μετά θάνατο, εάν πριν τον θάνατο γίνουμε οι ίδιοι θυσία στον Θεό.
Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος. Βίοι αγνώστων ασκητών. εκδ. Άγιον Όρος, 1988
Εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις: Ιερομόναχος Ιωάννης, κελλίον Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Αγία Άννα – Άγιον Όρος.
Μοιραστείτε το με τους φίλους σας:
Αγαπητοί φίλοι της σελίδας, παρακαλούμε να είστε ευγενικοί και κόσμιοι στις εκφράσεις σας, με σεβασμό, κατανόηση
και αξιοπρέπεια, προς τους συνανθρώπους μας, όπως αρμόζει σε λογικούς ανθρώπους, αλλά και σε ενσυνείδητους
Χριστιανούς οι οποίοι κάνουν πράξη τον Ευαγγελικό λόγο, «Αγαπάτε αλλήλους».
Φυλάξτε το στόμα σας, από λόγια περιττά, πικρόχολα, ανώφελα, ασκηθείτε στην προσευχή του Ιησού, εγκρατευθείτε
και ο Κύριος θα σας περιβάλλει με το ανεκτίμητο δώρο της αγάπης Του.
Οι απόψεις της ιστοσελιδας μπορεί να μην ταυτίζονται με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των
συντακτών τους και δεν δεσμεύουν με οποιοδήποτε τρόπο την ιστοσελιδα.
Οι διαχειριστές της ιστοσελιδας δεν ευθύνονται για τα σχόλια και τους δεσμούς που περιλαμβάνει.
Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, γενικά και
εναντίον των συνομιλητών ή των συγγραφέων.
Μην δημοσιεύετε άσχετα σχόλια με το θέμα.
Με βάση τα παραπάνω με λύπη θα αναγκαζόμαστε να διαγράφουμε τα απρεπή και βλάσφημα σχόλια τα οποία δεν αρμόζουν
στον χαρακτήρα και στο ήθος της σελίδας μας χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.
