Εἴμεθα ὅλοι ἔνοχοι.

Γράφει ὁ Ἰωσήφ Μ.Δ.

  Δὲν εἶναι πολὺς καιρός, ποὺ στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη προκρίθηκαν καὶ ἀναρτήθηκαν οἱ βδελυρὲς παραστάσεις, σατιρίζοντας τὸ Σεπτὸ Πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τῆς Κυρίας μας Θεοτόκου καὶ ὁρισμένων Ἁγίων. Ἀσφαλῶς δὲν ἔμεινε ἄγνωστο ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς καὶ θρησκευτικοὺς ἀρχηγούς μας. Παραδόξως ἐτηρήθη ἀπ’ ὅλους σιγὴ ἰχθύος. Ἕνας μόνο βουληφόρος ἔλαβε τὸ θάρρος· ἀφοῦ, ὅπως εἶπεν, ἐξήντλησεν ὅλα τὰ μέσα, ἐτόλμησε, νὰ κατεβάση, τὰ βλάσφημα αὐτὰ ἐκτρώματα. Αὐτὸ καὶ μόνο θὰ ἔπρεπε νὰ ἐκμεταλλευτοῦν, τόσον οἱ ἐκκλησιαστικοί, ὅσον καὶ οἱ πολιτικοὶ παράγοντες, νὰ ὑψώσουν τὴν φωνή τους, οὕτως ὥστε τὰ βδελυρὰ αὐτὰ ἐκθέματα νὰ ἐξαφανιστοῦν παντελῶς ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴν Πινακοθήκην. Τουναντίον, ἀφοῦ ἔγιναν τὶς πρῶτες ἡμέρες κάποιες χλιαρὲς δηλώσεις, κατόπιν ἡ ὑπόθεση ἀπεσιωπήθη μὲ ἀποτέλεσμα οἱ κύριοι αὐτοὶ νὰ τὰ ἐπαναφέρουν στὴ θέση τους. Οὐ μόνον αὐτὸ, ἀλλὰ στιγματίζοντας ὡς ἔνοχον τὸν ἥρωα αὐτὸν βουλευτήν, νὰ τὸν μηνύσουν στὴ δικαιοσύνη, ἀπαιτώντας καὶ χρηματικὸ ποσὸν 500.000 εὐρώ.

  Ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν δυστυχῶς οὐδεμία στήριξη, οὐδὲ ἀντίδραση μέχρι στιγμῆς. Ἀλλὰ καὶ τὸ φοβερὸ καὶ παράδοξο τὶ ἔπραξεν ἡ κοινοβουλευτικὴ αὐτοῦ ὁμάδα. Σὰν δεῖγμα «μεγάλης εὐχαριστίας» τὸν διέγραψεν ἀπὸ τὸ κόμμα. Θέλοντας νὰ δικαιολογήσουν τὴν πρᾶξιν τους ἰσχυρίσθηκαν ὅτι γιὰ ἄλλους σοβαροὺς λόγους τὸν ἀπέβαλαν. Καὶ γιατί, ἀγαπητοὶ βουλευταὶ τῆς Νίκης, τόσο καιρὸν δὲν τὸν διαγράφατε, ἀλλὰ τώρα ξυπνήσατε, τώρα ποὺ εἶχε τὸ θάρρος ἕνας ἀπὸ τοὺς 300 νὰ πετάξη τα βλάσφημα ἐκτρώματα; Σᾶς ἐψηφίσαμε, γιὰ νὰ ἔχουμε μιὰ καθαρὰ Ὀρθόδοξη ἐκπροσώπηση στὸ κοινοβούλιο. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἄν τὸ ἐκμεταλλευόσασταν βεβαίως θὰ ἦταν ὁ διψήφιος ἀριθμὸς στὴν ἑπόμενη βουλή. Τώρα δὲν ἔχουμε λόγο νὰ σᾶς ξαναψηφίσουμε καὶ δὲν γνωρίζω ἄν κατορθώσετε νὰ ξανανεβῆτε τὰ σκαλοπάτια τῆς Βουλῆς. Μετὰ πολλῆς μου λύπης, διότι σᾶς πιστέψαμε καὶ ὅσο μπορέσαμε σᾶς ὑποστηρίξαμε. Καὶ ὅμως μᾶς ἀπογοητεύσατε. Εὔχομαι καλὸ φωτισμό.

  Τελειώνοντας θὰ ἤθελα νὰ ρωτήσω, ἄν αὐτοὶ οἱ «σπουδαῖοι καλλιτέχνες» τολμοῦσαν νὰ διακωμωδήσουν τὸν Μωάμεθ, τί θὰ γινόταν. Βέβαιο εἶναι ὅτι οἱ μουσουλμάνοι ὄχι μόνο θὰ ἔκαιαν καὶ τὸ μέγαρο τῆς πινακοθήκης, ἀλλὰ ἡ ἐκτέλεση ἐν ψυχρῷ τῶν καλλιτεχνῶν θὰ ἦταν βέβαιη.

  Ἡ ὀρθόδοξος χριστιανική πίστις δὲν ἐπιτρέπει τὸν φανατισμόν, ὅμως ὁ Χριστὸς ἀπαιτεῖ ἀπ’ ὅλους μας τὴν καλὴν ὁμολογίαν. «Ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί µε ἔµπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσοµαι αὐτὸν κἀγὼ ἔµπροσθεν τοῦ πατρός µου τοῦ ἐν οὐρανοῖς». (Ματθ. ι΄, 32-33)

  Τέλος ἐφ’ ὅσον μὲ τὴν σιωπὴν καὶ τὴν ἀνοχὴν ὅλων μας ἐπανέφεραν αὐτοὶ οἱ κύριοι τὰ βδελύγματα αὐτὰ στὴν Ἐθνικὴν Πινακοθήκην, εἴμαστε ὅλοι ἔνοχοι. Ἀσφαλῶς καὶ ἀναλόγως τῆς θέσεώς του στὴν Ἐκκλησίαν ἤ στὴν πολιτείαν τοῦ καθ’ ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς.