Στην Ουκρανία «παίζεται» το μέλλον της ευρωπαϊκής ατζέντας και το συμφέρον των πολυεθνικών που κρατούν τα νήματα των ηγετών της

Στην Ουκρανία «παίζεται» το μέλλον της ευρωπαϊκής ατζέντας και το συμφέρον των πολυεθνικών που κρατούν τα νήματα των ηγετών της ΕΕ

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

«Πόλεμος πατήρ πάντων», έλεγε ο μεγάλος Ηράκλειτος και προβάλλοντας αυτήν τη ρήση στην εποχή μας, φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι αδημονούν να γεννήσουν κέρδη και δυστυχία, στις πλάτες των ασύμφωνων λαών τους.

Η Γαλλία είναι έτοιμη «να χάσει τα παιδιά της», η Γερμανία μας λέει να αποχαιρετίσουμε το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι και ο Έλληνας υπουργός Άμυνας κάνει λόγο για φέρετρα σκεπασμένα με τη σημαία της… Ευρώπης. Η πολεμοχαρής ρητορική γνωρίζει ένα νέο κρεσέντο και βγαίνει από τα χείλη ανθρώπων που μοιάζουν ανίκανοι να αντιληφθούν τα διδάγματα των δύο παγκοσμίων πολέμων, ανίκανοι να συναισθανθούν τον εφιάλτη με τον οποίο συνεχώς φλερτάρουν.

Η «συμμαχία των προθύμων», για το μόνο πράγμα που μοιάζει ικανή στην προθυμία της, είναι να πυροδοτήσει έναν τρίτο παγκόσμιο. Συνεχή σαμποτάζ στις ειρηνευτικές διαδικασίες Ρωσίας – Ουκρανίας, αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, δημοσιονομικό πετσόκομμα, πολεμική οικονομία, ενεργειακή αυτοχειρία, τρομολαγνικές δηλώσεις, κινήσεις πέρα από κάθε ειρηνευτική λογική.

Εσχάτως, η Κομισιόν αποφάσισε να θεσπίσει και στρατιωτικού τύπου «Σένγκεν», με διασυνοριακή μετακίνηση ευρωπαϊκών στρατευμάτων που θα μπορούν να επεμβαίνουν ελεύθερα σε κάθε «κρίση ασφαλείας» στην ευρωπαϊκή επικράτεια. Μια Ευρώπη απολύτως διαιρεμένη ως προς τη συνοχή και τις αξίες της, αλλά απολύτως ενοποιημένη στη δίψα της για αίμα. Για έναν πόλεμο που μοιάζει με αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Και ενώ οι λαοί της Ευρώπης το αντιλαμβάνονται αυτό, οι «γεροντοκόρες» της εξουσίας δεν δίνουν δεκάρα, και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.

Η συμπεριφορά των ευρωπαίων ηγετών «βοά» ότι είναι μια απονενοημένη μάχη ζωής ή θανάτου, όχι φυσικά για τους λαούς τους, αλλά για τους ίδιους και το διεφθαρμένο δίκτυο εξουσίας που τους κρατάει στις καρέκλες τους. Το χρηματοπιστωτικό καρκίνωμα των ευρωπαϊκών κρατών έχει καταβροχθίσει τα πάντα και έχει ξεμείνει από υγιείς ιστούς, αναζητώντας τώρα νέο ξενιστή με έναν επεκτεινόμενο πόλεμο που θα τονώνει την πολεμική βιομηχανία και θα χρησιμεύει ως αποικία επενδύσεων. Έτσι, αξιώνουν να στείλουν τα παιδιά μας στο μέτωπο, όχι φυσικά υπέρ πατρίδος, ούτε καν υπέρ Ευρώπης, αλλά υπέρ… Blackrock και λοιπών πολυεθνικών που εξορύσσουν «χρυσό» από τα ερείπια της ανθρωπότητας.

Η ειρήνη απειλεί την ατζέντα τους

Η επίτευξη ειρήνης στην Ουκρανία θα επιφέρει μια σταθερότητα που κρίνεται τελείως ανεπιθύμητη για μια Ευρώπη που λυσσομανά να εφαρμόσει τις ατζέντες της. Η πανδημία συντηρούσε το αφήγημα του «κατεπείγοντος» και εν συνεχεία η Ρωσία συντηρεί το αντίβαρο του γεωπολιτικού «μπαμπούλα». Η συστημική ευρωπαϊκή πολιτική είναι τόσο διάτρητη από σκάνδαλα και τόσο εξόφθαλμα απολυταρχική, που δεν θα μπορούσε να «σταθεί» ούτε λίγους μήνες χωρίς εκφοβιστικό επιχείρημα.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες τρέμουν την ώρα και τη στιγμή που θα αναμετρηθούν με τον ίδιο τους τον εαυτό, όταν θα απομείνουν χωρίς «βαρβάρους». Πάνω απ’ όλα, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η μαύρη «κιβωτός» όλων των μετανεωτερικών αφηγημάτων που συνέχουν την ευρωπαϊκή ατζέντα. Αν ναυαγήσει ολοκληρωτικά η «κιβωτός», θα πάνε στον πάτο και οι καραβοκύρηδες μαζί με τις πολιτικές τους. Και όσο για το πώς συνδέονται όλα αυτά με το ουκρανικό μέτωπο, να θυμίσουμε ενδεικτικά τα «ουκρανί» ταγεράκια της Σακελλαροπούλου που γιόρταζε σε μπαρ τους γνωστούς «γάμους» ή τις δηλώσεις της Μπακογιάννη που έβαζε στην ίδια συνομοταξία «αντιεμβολιαστές, ρωσόφιλους και ψεκασμένους».

Η ρωσοφοβία, ο wokeισμός, η πράσινη «ανάπτυξη», ο υγειονομικός έλεγχος, η ισλαμολαγνεία και η ψηφιακή σκλαβιά, είναι βασικά σημεία της ευρωπαϊκής ραχοκοκαλιάς που απαιτούνται ώστε να εφαρμοστούν οι πολιτικές των επόμενων 25 ετών (για αρχή). Εάν αυτές οι πολιτικές βουλιάξουν στις λασπωμένες στέπες της Ουκρανίας, το οικοδόμημα θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Οι ευρωπαίοι ηγέτες θα απωλέσουν όλα τα εργαλεία ελέγχου για τα οποία έχουν δαπανηθεί δισεκατομμύρια ευρώ, την ώρα που ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα διεκδικούν ηγετικό ρόλο στη Νέα Τάξη, αλλά με συντηρητικές φόρμουλες που ακολουθούν διαφορετικούς κανόνες. Η ιστορία θα «ξεβράσει» την ελίτ της Ευρώπης στις ακτές του παρελθόντος, από το πελώριο κύμα «χρεών» που έχουν στα σκιώδη υπερεθνικά αφεντικά τους.

Οι ευρωπαίοι κραδαίνουν συνεχώς τη ρωσική «απειλή» ως πολιτικό επιχείρημα, ενώ τα μόνα πραγματικά θύματα πολέμου της ΕΕ είναι εκείνα της ισλαμικής τρομοκρατίας, ενός δούρειου ίππου που η ίδια η ελίτ «έμπασε» και συνεχίζει να «μπάζει» εντός των ευρωπαϊκών τειχών. Όμως η πραγματική απειλή υποβιβάζεται και αποσιωπάται, ενώ η φαντασιακή απειλή μεγεθύνεται σαν παραμύθι που του λείπει ο δράκος και πρέπει να επινοηθεί. Έτσι, μετά τη σιγουριά για επόμενη… πανδημία, τώρα έχουμε σιγουριά για κήρυξη πολέμου από τους Ρώσους.

Οι νοσηροί εγκέφαλοι της ΕΕ είναι έτοιμοι να πολεμήσουν «για το μέλλον της Ευρώπης», ενώ οι ίδιοι έχουν σφραγίσει καταστροφικά τη μοίρα της. Ευαγγελίζονται την προστασία των ευρωπαϊκών κεκτημένων «ελευθερίας», ενώ οι ίδιοι τη συρρικνώνουν με οργουελικά μέτρα. Η Ουκρανία αντιμετωπίζεται ως «πρωτεύουσα» της ευρωπαϊκής πολιτικής, που πάση θυσία δεν πρέπει να πέσει, γιατί μαζί της θα παρασυρθεί η διεθνιστική πλευρά της ιστορίας.

Όμως ο πολυπολικός κόσμος είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα η οποία δεν λογαριάζει καθόλου την παράνοια των Ευρωπαίων. Μένει να δούμε αν αυτήν την παράνοια θα την πληρώσουμε σε φέρετρα, για τη σημαία μιας μάχης που ποτέ δεν ήταν δική μας, ούτε εδαφικά, ούτε πολιτικά, ούτε ιδεολογικά…

sportime.gr 24 Νοέ 2025