«Μην αγωνιάς για τίποτε, αφού ο Κύριός σου είναι παρών στη ζωή σου!»

«Μην αγωνιάς για τίποτε, αφού ο Κύριός σου είναι παρών στη ζωή σου!»

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

139 Λέγε μέσα σου, με όλη την καρδιά σου: «Ο Κύριος είναι το παν για μένα. ̓Εγώ δεν είμαι τίποτε. Χώμα και στάχτη είμαι».

Ο Ιησούς Χριστός μας βεβαίωσε, ότι χωρίς τη δική του χάρι, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε (Ιω. ιε’ 5).

Είναι πράγματι το παν για μας. Να είσαι βέβαιος γι αυτό κάθε στιγμή της ζωής σου.

Έτσι, να καταφεύγης στον Χριστό για το κάθε τι, από το έλεός του περιμένοντας βοήθεια για τη σωτηρία σου και για ότι άλλο έχεις να κάνης σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο.

Να είσαι αγαθά διατεθειμένος, στην καρδιά, στα λόγια, στις πράξεις, έτοιμος κάθε φορά να διακονής τους άλλους πρόθυμα και με πραότητα, ενθυμούμενος τα λόγια του Σωτήρος: «Ως εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι, έσται υμών διάκονος» (Ματθ. Κ’ 26).

Πίστευε ακράδαντα ότι ο Κύριος είναι πάντοτε το παν για σένα. Κατά την προσευχή, είναι η δύναμις και η φλόγα του Αγίου Πνεύματος, που θερμαίνει και φτερώνει όλα σου τα λόγια.

Κατά τις πνευματικές συνομιλίες, είναι το «ύδωρ το ζων», που κάνει τα λόγια σου πνευματικά και δροσερά.

Μην αγωνιάς για τίποτε, αφού ο Κύριός σου είναι παρών στη ζωή σου.

Η αγκάλη του σε περιβάλλει από παντού.

Βρίσκεται όχι μονάχα γύρω σου, αλλά και μέσα σου, γνωρίζοντας όλους τους λογισμούς, τις ανάγκες και τους πόθους σου.

Εφ’ όσον ζης μαζί του μέσα στην πίστι και την αγάπη, το κακό δεν μπορεί να υπερισχύση. «Ο Κύριος εγγύς. Μηδέν μεριμνάτε» (Φιλιππ. Δ’ 5, 6).

Χωρίς τον Θεό, είμαστε φτωχοί, όλο ανάγκες, τυφλοί και γυμνοί. Γιατί ο Θεός είναι το παν για μας.

Αυτός είναι ο πλούτος μας, η δικαίωσίς μας, ο αγιασμός μας, η ζωή μας η αληθινή και μακαρία.

Τίποτε δεν βρίσκεται πιο εύκολα πλησίον μας και μέσα μας από τον Θεό.

Ο αέρας και το φως, αυτά τα δύο υλικά στοιχεία, κινούνται και μεταδίδονται εύκολα συ κάθε αντικείμενο ικανό να τα δεχθή και να τα προσλάβη.

Πόσο πιο εύκολο είναι αυτό για τον Θεό, το Πανταχού Παρόν Πνεύμα, το Άπειρο και Παντοδύναμο, που το κινεί η αγάπη και το διέπει η κοινωτικότης!

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε φύσι κοινωνική. Άπειρα περισσότερο είναι κοινωνική η ενέργεια του Θεού.

Αν ένας πατέρας και μία μητέρα, όσο και αν είναι αμαρτωλοί άνθρωποι, προσφέρουν στα παιδιά τους ό,τι έχουν εκείνα ανάγκη, «πόσω μάλλον ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς δώσει αγαθά τοις αιτούσιν αυτόν» (Ματθ. ζ’ 11). «Της ευποιίας και κοινωνίας μη επιλανθάνεσθε» [16 Μη λησμονάτε να κάνετε το καλόν και να διαθέτετε από ό,τι έχετε και εις άλλους, διότι σε τέτοιες θυσίες ευχαριστείται ο Θεός] (Εβρ. Ιγ’ 16).