Η ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Η ΓΛΥΚΥΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

ΑΓΙΟΥ ΤΥΧΩΝΟΣ ΤΟΥ ΖΑΝΤΟΝΣΚ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

1. Το ευαγγέλιο της σωτηρίας

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ για μας τους αμαρτωλούς τίποτα πιο ευχάριστο, πιο αγαπητό, πιο γλυκό από το Ευαγγέλιο.

Δεν είναι τόσο ευχάριστο στους πεινασμένους το ψωμί, στους διψασμένους το νερό, στους αιχμαλώτους η ελευθερία, όσο στους αμαρτωλούς, πού έχουν επίγνωση της καταστάσεώς τους, το Ευαγγέλιο.

«Ήλθε γάρ ο υιός τους ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» (Λουκ. 19, 10), αυτός είναι ο πιο παρήγορος λόγος του Ευαγγελίου. Ποιος είναι αυτός ο «υιός του ανθρώπου»; Είναι ο Υιός του Θεού που έχει σταλεί σ΄ εμάς από τον ουράνιο Πατέρα Του. Για χάρη μας θέλησε να ονομαστεί «υιός του ανθρώπου». Γιατί ήρθε στη γη; Για να βρει και να σώσει εμάς που ήμασταν χαμένοι και να μας πάρει στο αιώνιο βασίλειό Του. Τι πιο ευχάριστο και πιο ποθητό απ΄ αυτό μπορούσε να υπάρξει για μας τους δυστυχισμένους;

Αλλ΄ ας εξετάσουμε τι είναι το Ευαγγέλιο, τι ζητάει από μας και σε ποιον απευθύνεται.

Το Ευαγγέλιο είναι, όπως και η λέξη το λέει, η πιο ευχάριστη είδηση. Αναγγέλει σ΄ όλη την ανθρωπότητα τον Χριστό σαν Σωτήρα του κόσμου, πού ήρθε να ζητήσει και να σώσει το «απολωλός». Ακούστε όλοι οι «απολωλότες» αμαρτωλοί! Ακούστε τη χαρμόσυνη φωνή του Ευαγγελίου. Φωνάζει σ΄ όλους μας: «Ήλθε γαρ ο υιός του ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός».

Είναι φοβερό να βρίσκεται κανείς «εν αμαρτίαις» ενώπιον του Θεού, όταν το Ευαγγέλιο μας βεβαιώνει ότι οι αμαρτίες μας συγχωρούνται χάρη στο όνομα του Χριστού και ότι ο Χριστός είναι η δικαίωσή μας ενώπιον του Θεού.

Στο πρόσωπό Σου δικαιώνομαι,

Σωτήρα μου Ιησού, Υιέ του Θεού.

Εσύ είσαι η δικαίωσή μου

και ο φωτισμός μου.

Είναι φοβερό να είμαστε στην οργή του Θεού, ενώ το Ευαγγέλιο κηρύσσει ότι ο Χριστός μας συμφιλίωσε με τον Θεό. «Και ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοίς μακράν και τοις εγγύς» (Εφεσ. 2, 17).

Είναι φοβερή η «κατάρα του νόμου» για μας, αφού όλοι είμαστε αμαρτωλοί και αφού αυτή επιβάλλει στον κάθε αμαρτωλό και την πρόσκαιρη και την αιώνια τιμωρία. Αλλά το Ευαγγέλιο βεβαιώνει ότι ο «Χριστός ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα» (Γαλ. 3, 13).

Είναι τρομερός για το ανθρώπινο γένος ο θάνατος. Το Ευαγγέλιο όμως σαλπίζει ότι ο Χριστός είναι η ανάστασή μας και η ζωή.

Είναι φοβερός ο άδης και η γέεννα. Το Ευαγγέλιο όμως διακηρύσσει ότι ο Χριστός μας ελευθέρωσε απ΄ τον άδη και όλες τις οδύνες.

Είναι σκληρό να χωριστούμε από τον Θεό και την αιώνια βασιλεία Του. Το Ευαγγέλιο όμως μας βεβαιώνει ότι θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριό μας στην αιώνια βασιλεία Του.

Αυτή είναι, ευλογημένοι χριστιανοί, η γλυκύτατη ευαγγελική φωνή: «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος» (Ψαλμ. 33, 9). «Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων είς αυτόν μη απόληται, αλλ΄ έχη ζωήν αιώνιον. Ού γάρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού είς τον κόσμον, ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ΄ ίνα σωθή ο κόσμος δι΄ αυτού. Ο πιστεύων εις αυτόν ού κρίνεται» (Ιω. 3, 16-18).
«Ευλογητός Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, ότι επεσκέψατο και εποίησε λύτρωσιν τω λαώ αυτού, και ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν, εν τω οίκω Δαβίδ του παιδός αυτού» (Λουκ. 1, 68-69).

Αφού είδαμε τι είναι το Ευαγγέλιο, ας προσέξουμε τώρα τι ζητάει από μας.

Ζητάει, αδελφοί μου, να δεχθούμε με ευγνωμοσύνη τη γλυκύτατη και ουρανόσταλτη αυτή είδηση και να ευχαριστούμε τον ευεργέτη μας Θεό πάντοτε και με καθαρή καρδιά για την ευεργεσία αυτή. Την ευγνωμοσύνη μας μάλιστα να την εκφράζουμε με την υπακοή μας σ΄ Αυτόν.

Άλλωστε και η ίδια η συνείδηση μας παρακινεί να είμαστε ευγνώμονες προς τους ευεργέτες μας.

Ο Κύριος αγάπησε εμάς τους ανάξιους. Ας Τον αγαπήσουμε κι εμείς, τον άξιο κάθε αγάπης. Η αγάπη όμως απαιτεί να μη θλίβεις αυτόν που αγαπάς, κι ο Θεός θλίβεται με κάθε μας αμαρτία. Γι΄ αυτό ας εκτελούμε το άγιο θέλημά Του, για να μην Τον θλίβουμε, τον Πατέρα και ευεργέτη μας. «Πάτερ ημών ο έν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γεννηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης».

Γ΄

Σε ποιον κηρύσσεται το Ευαγγέλιο; Ο Χριστός μας απαντάει: «Πνεύμα Κυρίου επ΄ εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν» (Λουκ. 4, 18).

Δηλαδή σ΄ εκείνους τους ανθρώπους πού συναισθάνονται τις αμαρτίες τους, βλέπουν τη φτώχεια, την αθλιότητα και την ελεεινότητά τους, έχουν το φόβο της Κρίσεως του Θεού και συντριμμένη καρδιά, σ΄ αυτούς κηρύσσεται το Ευαγγέλιο, όπως ακριβώς στο πληγωμένο σώμα τοποθετείται το θεραπευτικό έμπλαστρο.

Πονεμένες και συντριμμένες ψυχές, ακούστε τη γλυκύτατη φωνή του Ευαγγελίου: «Ήλθε γάρ ο υιός του ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός». Τοποθετήστε αυτό το ιαματικό και ευχάριστο ευαγγελικό έμπλαστρο στις πληγωμένες σας ψυχές. Μ΄ αυτό το σωτήριο φάρμακο γιατρέψτε τις συντριμμένες καρδιές σας: «Ήλθε γάρ ο υιός του ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός».

Θ΄ αναζητήσει και θα σώσει κι εσάς, γιατί εσείς είστε από κείνους πού ήρθε να ζητήσει και να σώσει. Αναγνωρίστε και ομολογήστε την αμαρτωλότητά σας ενώπιον του Θεού. Θα σας αφεθούν οι αμαρτίες χάρη στο όνομα του Χριστού. Μετανοήστε για τις αμαρτίες σας και νιώστε την κατά Θεόν θλίψη. Θα ετοιμαστεί και για σας η σωτηρία από τον Θεό.

«Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ών πρώτος ειμί εγώ» (Α΄ Τιμ. 1, 15). Το Πνεύμα το Άγιο σας παραγγέλλει με το δούλο Του Δαβίδ: «Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδία συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει» (Ψαλμ. 50, 19). Αυτή η θυσία της μετανοημένης και συντριμμένης καρδιάς Του είναι πιο ευχάριστη από κάθε άλλη προσφορά. Σε τέτοια θυσία επιβλέπει με συμπάθεια ο Θεός και στέλνει την ευλογία Του: «Και επί τίνα επιβλέψω, αλλ΄ ή επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντα τους λόγους μου;» (Ησ. 66,2).

Απ΄ όλα αυτά πρέπει να συμπεράνεις, αδελφέ μου, ότι το Ευαγγέλιο δεν ανήκει στους χριστιανούς που ζουν παράνομα και χωρίς φόβο Θεού, πού δεν αναγνωρίζουν τις αμαρτίες τους, τη φτώχεια και τη δυστυχία τους την πνευματική, πού δεν έχουν συντριμμένη καρδιά. Τι ωφελεί τη σκληρή πέτρα το λάδι; Το έμπλαστρο τοποθετείται σε πονεμένο μέρος και γιατρεύει εκείνον που αισθάνεται και παραδέχεται την αρρώστια του.

Σ΄ αυτούς τους ανθρώπους ταιριάζουν τα λόγια: «Ταλαιπωρήσατε και πενθήσατε και κλαύσατε, ο γέλως υμών είς πένθος μεταστραφήτω και η χαρά είς κατήφειαν. Ταπεινώθητε ενώπιον του Κυρίου και υψώσει υμάς» (Ιακ. 9-10). Και επίσης: «Ήδη δε και η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κείται, πάν ούν δένδρον μήποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και είς πύρ βάλλεται» (Ματθ. 3, 10).

Αμαρτωλοί, ας φοβηθούμε τη φοβερή μέρα της Κρίσεως του Θεού και ας μοχθήσουμε για ν΄ αποκτήσουμε «καρδίαν συντετριμμένη και τεταπεινωμένην», για ν΄ αντλήσουμε κι εμείς από το Ευαγγέλιο, σαν από σωτήρια πηγή, «ύδωρ ζων», δροσιστικό, παρηγορητικό, και μ΄ αυτό να ξεδιψάσουμε τις ψυχές μας.

Έτσι θα κερδίσουμε την αιώνια ζωή «εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ώ η δόξα σύν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι είς τους αιώνας των αιώνων».