Παρακολουθώντας το Βίντεο της Δρ. Larraine Day που ακολουθεί παρακάτω και αναζητώντας το βιογραφικό της, κάναμε μια έρευνα για το αν θα ήταν εφικτή η αποτελεσματική λήψη φαρμάκου ή εμβολίου με μπατονέτα εισερχόμενη από την μύτη προς τον εγκέφαλο, όπως γίνονται και τα ευρέως διαδεδομένα και ..άχρηστα.. PCR τεστ (Δείτε εδώ κι εδώ για τα PCR τεστ).

Το γεγονός ότι ο Νομπελίστας εφευρέτης των PCR τεστ Δρ. Mullis είχε εξηγήσει ότι η χρήση αυτού του τύπου τεστ δεν είναι κατάλληλη για διάγνωση, σε συνδυασμό με τις ενστάσεις διεθνούς κύρους επιστημόνων για ψευδώς θετικά αποτελέσματα των PCR τεστ, μας έδωσε ένα παραπάνω κίνητρο για αναζήτηση πληροφοριών πάνω στο θέμα.

Πριν διαβάσετε τα εφευρήματα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins δείτε την συνέντευξη της Δρ. Lorraine Day (με ελληνικούς υπότιτλους) η οποία ισχυρίζεται κάτι το οποίο στα αυτιά των περισσότερων λογικών ανθρώπων ηχεί από συνωμοσία έως εντελώς παρανοϊκό. Η  Dr. Lorraine Day ισχυρίζεται ότι ο ρόλος της μπατονέτας με την οποία γίνονται τα ευρείας κλίμακας τεστ, είναι να αφήνει νανοσωματίδια στην ηθμοειδή πλάκα η οποία είναι ένα πολύ λεπτό πορώδες οστό που διαχωρίζει τον εγκέφαλο. Όπως ισχυρίζεται, η συσκευασία του τεστ αναφέρει ότι περιέχονται νανοσωματίδια.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε πόσο έχει εντρυφήσει η τεχνολογία και να διαπιστώσετε ότι υφίσταται και δύναται για εφαρμογή.

Σημειώνεται ότι η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Josh Hopkins είναι από τις κορυφαίες σχολές Ιατρικής στον κόσμο, είχε φιλοξενήσει το EVENT 201, και είναι ο επίσημος καταμετρητής κρουσμάτων Covid-19 παγκόσμιας εμβέλειας.

Ακολουθήστε την επιστήμη παρακάτω.

Ερευνητές Δημιούργησαν Μικροσκοπικές Μηχανές Που Μπορούν να Παραδίδουν Φάρμακα Αποτελεσματικά

από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins

Εμπνευσμένο από ένα παρασιτικό σκουλήκι που σκάβει τα αιχμηρά δόντια του στα έντερα του ξενιστή του, οι ερευνητές του Johns Hopkins έχουν σχεδιάσει μικροσκοπικές μικροσυσκευές σε σχήμα αστεριού που μπορούν να κολλήσουν στον εντερικό βλεννογόνο και να απελευθερώσουν φάρμακα στο σώμα.

Ο David Gracias, Ph.D., καθηγητής στο Johns Hopkins University Whiting School of Engineering, και ο γαστρεντερολόγος Johns Hopkins Florin M. Selaru, MD, διευθυντής του Johns Hopkins Inflammatory Bowel Disease Center, οδήγησε μια ομάδα ερευνητών και βιοϊατρικών μηχανικών που σχεδιασμένες και δοκιμασμένες μικροσυσκευές που αλλάζουν σχήμα που μιμούνται τον τρόπο με τον οποίο το παρασιτικό αγκυλόστομο στερεώνεται στα έντερα ενός οργανισμού.

Κατασκευασμένο από μέταλλο και λεπτή μεμβράνη που αλλάζει σχήμα και επικαλύπτεται με ένα ευαίσθητο στη θερμότητα κερί παραφίνης, «theragrippers», το καθένα περίπου στο μέγεθος μιας κηλίδας σκόνης, μπορεί ενδεχομένως να μεταφέρει οποιοδήποτε φάρμακο και να το απελευθερώσει σταδιακά στο σώμα.

Η ομάδα δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας μελέτης σε ζώα αυτήν την εβδομάδα ως εξώφυλλο στο περιοδικό Science Advances.

Η σταδιακή ή παρατεταμένη απελευθέρωση ενός φαρμάκου είναι ένας μακροχρόνιος στόχος στην ιατρική. Ο Selaru εξηγεί ότι ένα πρόβλημα με τα φάρμακα παρατεταμένης αποδέσμευσης είναι ότι κάνουν συχνά το δρόμο τους εντελώς μέσω του γαστρεντερικού σωλήνα προτού τελειώσουν τη διανομή των φαρμάκων τους.

«Η φυσιολογική συστολή και η χαλάρωση των μυών του γαστρεντερικού σωλήνα καθιστούν αδύνατο για τα φάρμακα παρατεταμένης αποδέσμευσης να παραμείνουν στο έντερο για μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε ο ασθενής να λάβει την πλήρη δόση», λέει ο Selaru, ο οποίος έχει συνεργαστεί με την Gracias για περισσότερα από 10 χρόνια. «Εργαζόμαστε για την επίλυση αυτού του προβλήματος, σχεδιάζοντας αυτούς τους μικρούς φορείς φαρμάκων που μπορούν να κολλήσουν αυτόνομα στον εντερικό βλεννογόνο και να διατηρήσουν το φορτίο του φαρμάκου μέσα στο γαστρεντερικό σωλήνα για μια επιθυμητή χρονική περίοδο.»

Χιλιάδες θεραπευτές μπορούν να αναπτυχθούν στο γαστρεντερικό σωλήνα. Όταν η επένδυση κεριού παραφίνης στις λαβές φτάσει τη θερμοκρασία στο εσωτερικό του σώματος, οι συσκευές κλείνουν αυτόνομα και σφίγγουν στο τοίχωμα του παχέος εντέρου. Η δράση κλεισίματος αναγκάζει τις μικροσκοπικές, εξακεντρικές συσκευές να σκάψουν στον βλεννογόνο και να παραμείνουν προσκολλημένες στο παχύ έντερο, όπου συγκρατούνται και απελευθερώνουν σταδιακά τα ωφέλιμα φάρμακά τους στο σώμα. Τελικά, οι θεραπευτές χάνουν το κράτημά τους στον ιστό και καθαρίζονται από το έντερο μέσω φυσιολογικής γαστρεντερικής μυϊκής λειτουργίας.

Η Gracias σημειώνει πρόοδο στον τομέα της βιοϊατρικής μηχανικής τα τελευταία χρόνια.

«Έχουμε δει την εισαγωγή δυναμικών, μικροκατασκευασμένων έξυπνων συσκευών που μπορούν να ελεγχθούν από ηλεκτρικά ή χημικά σήματα», λέει. «Αλλά αυτές οι λαβές είναι τόσο μικρές που οι μπαταρίες, οι κεραίες και άλλα εξαρτήματα δεν θα χωράνε πάνω τους».

Η Theragrippers, λέει ο Gracias, δεν βασίζεται σε ηλεκτρικό ρεύμα, ασύρματα σήματα ή εξωτερικά χειριστήρια. “Αντ ‘αυτού, λειτουργούν σαν μικρά, συμπιεσμένα ελατήρια με επικάλυψη που προκαλείται από τη θερμοκρασία στις συσκευές που απελευθερώνει την αποθηκευμένη ενέργεια αυτόνομα σε θερμοκρασία σώματος.”

Οι ερευνητές του Johns Hopkins δημιούργησαν τις συσκευές με περίπου 6.000 θεραπευτές ανά δίσκο πυριτίου 3 ιντσών. Στα πειράματά τους σε ζώα, φόρτωσαν ένα φάρμακο ανακούφισης του πόνου στις αρπάγες. Οι μελέτες των ερευνητών διαπίστωσαν ότι τα ζώα στα οποία χορηγήθηκαν θεραπευτές είχαν υψηλότερα συμπυκνώματα του ανακουφιστικού πόνου στην κυκλοφορία του αίματος από ό, τι η ομάδα ελέγχου. Το φάρμακο παρέμεινε στα συστήματα των εξεταζομένων για σχεδόν 12 ώρες έναντι δύο ωρών στην ομάδα ελέγχου.

Πηγή : https://tgnews.gr/