Η Πρόνοια του Θεού στις σιωπηλές ώρες της ζωής

Η Πρόνοια του Θεού στις σιωπηλές ώρες της ζωής

«Ρίψατε επ’ Αυτόν πάσαν την μέριμναν υμών, ότι Αυτός μέλει περί υμών» λέει ο Απόστολος Πέτρος. Με έναν λόγο απλό και φωτεινό μας θυμίζει πως η καρδιά βρίσκει ανάπαυση όταν παραδίδει τα βάρη της στα χέρια Εκείνου που γνωρίζει τα πάντα πριν από εμάς. Από αυτή την ίδια πνοή μιλά και ο ψαλμωδός όταν λέγει πως ο Κύριος είναι ποιμήν και δεν θα στερηθούμε τίποτα, γιατί η φροντίδα Του προηγείται ακόμη κι από τους φόβους μας. Έτσι πορεύεται ο άνθρωπος της πίστεως, όχι με αφέλεια αλλά με ταπείνωση που δέχεται πως το θέλημα του Θεού προηγείται των δικών του σχεδίων.

Μέσα στις καθημερινές μέριμνες που μας πολεμούν, στις προφάσεις που γεννά ο λογισμός για να αποφύγει την υπακοή, στις ανάγκες που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την απιστία της καρδιάς, ακούγεται η φωνή των Πατέρων που λέγουν πως όποιος εμπιστεύεται τον κόσμο μένει γυμνός, ενώ όποιος αφήνει τον εαυτό του στην Πρόνοια του Θεού ντύνεται δύναμη. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος μας καλεί να προσέχουμε μήπως οι πρόσκαιρες ανάγκες γίνουν πρόσχημα για να ξεχνά η ψυχή την πηγή της ζωής. Κι όμως ο άνθρωπος που κάνει το βήμα της πίστεως, έστω και τρεμάμενο, βλέπει ότι η χάρις απαντά ακόμη και πριν τελειώσει η προσευχή του.

Η ζωή δεν είναι αυτονόητη ούτε προβλέψιμη. Είναι ένας δρόμος όπου μαθαίνουμε να αφήνουμε πίσω μας τον φόβο και να στεκόμαστε όπως στέκεται το παιδί μπροστά στον πατέρα του, με καθαρότητα και εμπιστοσύνη. Η καρδιά που πιστεύει δεν ζητά να ελέγχει το αύριο. Ζητά μόνο να παραδοθεί στο σήμερα, γνωρίζοντας πως ο Θεός μεριμνά ακόμη κι όταν εμείς νομίζουμε πως είμαστε μόνοι. Εκεί κρύβεται η γλυκύτητα της πίστεως, στο μυστήριο που ενώνει την ανθρώπινη αδυναμία με την άπειρη ευσπλαχνία Του.

Κι όταν έρχεται η ώρα της δοκιμασίας, η ώρα που η ελπίδα μοιάζει λεπτή σαν κλωστή, τότε φαίνεται περισσότερο από ποτέ η πατρική Του αγάπη. Τότε ο άνθρωπος καταλαβαίνει πως τίποτα δεν χάνεται όταν δίνεται στον Θεό. Όλα ξαναγεννιούνται με τρόπο βαθύτερο και πιο αληθινό. Η πίστη γίνεται φως που διαπερνά την ομίχλη, και η Πρόνοια του Θεού φανερώνεται όχι με θόρυβο αλλά με ειρήνη που καταλαγιάζει μέσα μας σαν απάντηση που περιμέναμε από καιρό.

Εκεί κατοικεί η σιγουριά της ψυχής. Στο απλό αλλά βαθύ «Έχε πίστη, ο Θεός θα μεριμνήσει».

Μια ήσυχη ανάσα που αγγίζει την καρδιά και της θυμίζει πως η φροντίδα του Θεού είναι πάντοτε πιο μεγάλη από τις σκέψεις μας.

Σε όσους αγωνίζονται να κρατήσουν την ελπίδα ζωντανή μέσα στις δεξαμενές των φόβων τους.

Εμπιστεύσου Αυτόν που δεν εγκατέλειψε ποτέ κανέναν.