Οι μηχανικοί, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζον Ρότζερς της Σχολής Μηχανικών του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόι των ΗΠΑ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό Nature, σμίκρυναν έναν ηλεκτρονικό μικροεπεξεργαστή και του πρόσθεσαν φτερά, δίνοντάς του τη δυνατότητα πτήσης. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως, στο άμεσο μέλλον, αντίστοιχες συσκευές θα χρησιμοποιούνται για διάφορες εργασίες, όπως η μέτρηση της ρύπανσης της ατμόσφαιρας, η ανίχνευση παθογόνων μικροοργανισμών και η παρατήρηση της μετακίνησης των ανθρώπων στο έδαφος. Τα ιπτάμενα μικροτσίπ, άλλωστε, διαθέτουν αισθητήρες, πηγές ενέργειας, κεραίες για ασύρματη επικοινωνία και ενσωματωμένη μνήμη για αποθήκευση δεδομένων.

Το ιπτάμενο τσιπάκι αποτελεί το πρώτο ιπτάμενο ρομπότ που δεν βασίζεται σε μηχανικό κινητήρα για να πετάξει. Η μικροσυσκευή έχει σχεδιαστεί ώστε να πετάει μαζί με άλλες σε σμήνος, σχηματίζοντας ένα μεγάλο δίκτυο ιπτάμενων συσκευών, και οι επιστήμονες τονίζουν πως για την ιδανική λειτουργία της πρέπει να απελευθερώνεται από ύψος –όπως, για παράδειγμα, από ελικόπτερο ή κάποιο ψηλό κτίριο–, ώστε να πετάξει αργά και περιστροφικά προς τα κάτω ακολουθώντας τα ρεύματα του αέρα. Η συσκευή έχει επίσης φτιαχτεί λαμβάνοντας υπόψη ζητήματα βιωσιμότητας, καθώς είναι φτιαγμένη από βιοδιασπώμενα στη φύση υλικά, προκειμένου να μη δημιουργεί ηλεκτρονικά απόβλητα.

«Στόχος μας ήταν να προσθέσουμε τη δυνατότητα της πτήσης σε ηλεκτρονικά συστήματα μικρής κλίμακας, με τη σκέψη ότι θα μας επιτρέψουν να τα χρησιμοποιήσουμε για την παρακολούθηση μόλυνσης, ασθενειών και πληθυσμών», αναφέρει ο επικεφαλής των ερευνών Τζον Ρότζερς και συμπληρώνει πως η ομάδα μηχανικών επικεντρώθηκε σε ένα σχεδιασμό που θα επέτρεπε στα μικροτσίπ να αιωρούνται για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο, συλλέγοντας δεδομένα.