Πορεία προς την Ανατολή

Πορεία προς την Ανατολή

«Εισέλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι’ αὐτῆς ὅτι στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν.» (Κατὰ Ματθαῖον ζ΄, 13-14)

Πόσο δύσκολο είναι να παραμείνει κανείς ο εαυτός του, όταν καλείται να συνυπάρξει με ανθρώπους ασύμβατους πνευματικά, που δεν κατανοούν τον τρόπο της πίστεως, της σιωπής, της ταπεινώσεως. Προσπαθείς να εξηγήσεις, να δείξεις αγάπη, μα εκείνοι βλέπουν παράλογο ό,τι δεν ανήκει στον κόσμο τούτο. Κι όσο ο θυμός σπέρνει ρίζες μέσα στην καρδιά, τόσο η θλίψη πνίγει την ψυχή με ένα αδιάκοπο «γιατί».

Όμως, πριν πιστέψεις πως όλα έχουν χαθεί, θυμήσου: και οι Άγιοι πέρασαν από τον δρόμο αυτόν. Κι εκείνοι κατηγορήθηκαν, απομονώθηκαν, πόνεσαν. Αλλά δεν εγκατέλειψαν τη χάρη Του Θεού. Επέλεξαν τη στενή και τεθλιμμένη οδό, εκεί όπου ο πόνος μεταμορφώνεται σε προσευχή, κι η πληγή γίνεται θύρα προς τη σωτηρία.

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: «Όπου δεν υπάρχει πόνος, δεν υπάρχει και γνώση του Θεού.» Και ο ψαλμωδός αναφωνεί: «Ἐν θλίψει ἐπεκαλέσθην τὸν Κύριον, καὶ εἰσήκουσέν μου.» (Ψαλμός 117, 5)

Μέσα στη σιωπή της καρδιάς γεννιούνται κραυγές που δεν ακούγονται με το αυτί, αλλά φθάνουν στον ουρανό. Είναι οι κραυγές εκείνων που, ενώ δεν βρίσκουν παρηγοριά στους ανθρώπους, στρέφονται προς τον Ουράνιο Πατέρα. Ο Κύριος βλέπει, γνωρίζει, και δεν αφήνει την ψυχή Του να απολεσθεί. «Μη μεριμνήσητε λέγων τί φάγωμεν ή τί πίωμεν; Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.» (Κατὰ Ματθαῖον στ΄, 31-33)

Ας μάθουμε, λοιπόν, να αγαπούμε τον Θεό όχι μόνο στην απελπισία, αλλά στην καθημερινότητα, στην ευχαριστία, στη μικρή μας προσευχή. Γιατί ο Θεός δεν ζητά από εμάς να είμαστε τέλειοι, αλλά να Τον θυμόμαστε. Να Τον αγαπούμε πρώτα και πάνω απ’ όλα, κι Εκείνος θα μεταμορφώσει τις πληγές μας σε φως.

Οι πληγές σου, αδελφέ μου, δεν είναι ξένες μοιάζουν με τις δικές μου. Είναι το στίγμα της ανθρώπινης ψυχής που πορεύεται προς την Ανατολή, εκεί όπου ανατέλλει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Χριστός. Μη σταματάς. Προχώρα με πίστη, και θα βρεις την ειρήνη που δεν χαρίζεται από τον κόσμο, αλλά από τον Θεό.

Όπως είπε ο Απόστολος Παύλος: «Τρέχω, εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ’ ᾧ καὶ κατελήφθην ὑπὸ Χριστοῦ Ἰησοῦ.» (Φιλιππησίους γ΄, 12)

Η οδός είναι δύσκολη, μα γεμάτη ελπίδα. Εκεί όπου τέμνονται ο πόνος και η προσευχή, εκεί αρχίζει η Βασιλεία.

Η ψυχή βρίσκει ειρήνη, όχι όταν πάψει να πονά, αλλά όταν μάθει να εμπιστεύεται.

Στην άκρη της στενής οδού, θα Τον συναντήσεις.

Η καρδιά σου θα γίνει φως.

Και τότε θα καταλάβεις πως ποτέ δεν ήσουν μόνος.

Ας πορευθούμε, λοιπόν, προς την Ανατολή.

Να βαδίζεις με πίστη, να προσεύχεσαι με ταπείνωση, να συγχωρείς με αγάπη.

Η Ανάσταση αρχίζει μέσα στην καρδιά.

Να φωτίζουμε ο ένας τον άλλον με το φως του Χριστού.