Κανείς δεν είναι ποτέ αυτός που λέει πως είναι

Κανείς δεν είναι ποτέ αυτός που λέει πως είναι

«Οὐδὲν κρυπτὸν ἐστίν, ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται, οὐδὲ ἀπόκρυφον, ὃ οὐ γνωσθήσεται καὶ ἐλθῇ εἰς φανερόν» (Λουκ. 8,17).

Μπροστά στα μάτια του Θεού δεν υπάρχει τίποτε που να μένει κρυφό. Ό,τι ο άνθρωπος προσπαθεί να σκεπάσει με λόγια, με συμπεριφορές, με προσωπεία, το γνωρίζει Εκείνος που «ἐτάζει καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψαλμ. 7,10).

Ο άνθρωπος συχνά πλάθει έναν εαυτό ψεύτικο, για να αρέσει στους ανθρώπους, για να φανεί δίκαιος, συνετός, ευσεβής. Μα η ψευδοευσέβεια δεν σώζει, γιατί όπως λέγει ο Κύριος: «Οὗτοι τῷ στόματι αὐτῶν με τιμῶσιν, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ» (Ματθ. 15,8). Η αλήθεια της καρδιάς είναι το μέτρο του ανθρώπου.

Ο Απόστολος Πέτρος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, είπε στον Χριστό: «Κύριε, μετὰ σοῦ ἕτοιμός εἰμι καὶ εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον πορεύεσθαι». Κι όμως, πριν λαλήσει ο πετεινός, τον αρνήθηκε τρεις φορές. Έτσι φανερώνεται πως κανείς δεν είναι εκείνος που πιστεύει πως είναι· η αδυναμία κατοικεί μέσα μας και μόνο η χάρις του Θεού μάς στηρίζει.

Ο Δαβίδ, στον Ψαλμό του, ομολογεί με ταπείνωση: «Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι» (Ψαλμ. 50,8). Η αλήθεια δεν είναι ανθρώπινη επινόηση, είναι αποκάλυψη Θεού μέσα στην καθαρή ψυχή.

Οι Άγιοι Πατέρες μάς διδάσκουν να μην εμπιστευόμαστε το προσωπείο μας, αλλά να βλέπουμε κατάματα τον εαυτό μας με ταπείνωση. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέγει: «Ὁ ἀληθινὸς ταπεινός ἄνθρωπος, καὶ ὅταν ὑβρίζεται, ἢν εὐλογηθῇ, μένει ὁ αὐτός». Και ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος συμπληρώνει: «Ὁ βλέπων τὰ ἁμαρτήματα ἑαυτοῦ, μείζων ἐστὶν τοῦ ἀνασταίνοντος νεκρούς».

Ο άνθρωπος που στέκεται αληθινός μπροστά στον Θεό δεν χρειάζεται να προσποιηθεί τίποτε. Δεν φοβάται να δείξει την πληγή του, γιατί γνωρίζει ότι εκεί κατοικεί το έλεος. Και τότε, όπως στις Πράξεις των Αποστόλων, «ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἦν μετ’ αὐτῶν πάντων» (Πράξ. 11,23), φανερώνεται η δύναμη της μετάνοιας που μεταμορφώνει την ψυχή.

Ας μην κρίνουμε, λοιπόν, τον πλησίον μας από τα φαινόμενα, γιατί κι εμείς κρυβόμαστε πίσω από τα δικά μας προσωπεία. Όπως γράφει ο ψαλμωδός: «Κύριε, ἐνώπιόν σου πᾶσα ἡ ἐπιθυμία μου, καὶ ὁ στεναγμός μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἀπεκρύβη» (Ψαλμ. 37,10).

Αληθινός είναι μόνο εκείνος που στέκεται γυμνός ενώπιον του Θεού, χωρίς προσχήματα, χωρίς φόβο, χωρίς διπροσωπία, και λέγει: «Ἥμαρτον, Κύριε· ἐλέησόν με». Μόνον τότε το «είναι» μας ταυτίζεται με το «φαίνεσθαι» και ο άνθρωπος επιστρέφει στην καθαρότητα της εικόνας του Δημιουργού.

Ας δώσει ο Κύριος να ζούμε με ταπείνωση, με ειλικρίνεια και αληθινή καρδιά, ώστε να βρούμε το φως Του όχι ως ανταμοιβή, αλλά ως έλεος.

Σε όσους πονούν για την αλήθεια και αγωνίζονται να μην υποκρίνονται ούτε στον εαυτό τους, αφιερώνεται με προσευχή και αγάπη.

Η αλήθεια φωτίζει τον άνθρωπο που τη ζει, όχι εκείνον που τη λέει.

#αλήθεια #ταπείνωση #μετάνοια #ψυχή #filoiesfigmenou