Το ψάρι πεθαίνει από το στόμα του

Το ψάρι

πεθαίνει από το στόμα του

«Από τα λόγια σου θα δικαιωθείς και από τα λόγια σου θα καταδικαστείς» (Κατά Ματθαίον 12,37). Ο λόγος είναι χάρισμα του Θεού στον άνθρωπο, για να οικοδομεί και όχι να καταστρέφει. Όμως όταν η γλώσσα δεν συγκρατείται, γίνεται αιτία πτώσεως, όπως το ψάρι που χάνεται από το ίδιο του το στόμα. Ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος λέγει πως «η γλώσσα μικρό μέλος είναι, αλλά μεγαλαυχεί· ιδού ολίγον πυρ, ηλίκην ύλην ανάπτει» (Ιακώβου 3,5). Με ένα απρόσεκτο λόγο ανάβει φωτιά που καίει ψυχές, διαλύει σχέσεις και γεννά μίσος.

Η Εκκλησία διδάσκει πως ο σιωπηλός άνθρωπος φυλάει τον εσωτερικό του κόσμο. Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει πως «όποιος αγαπά τη σιωπή, πλησιάζει τον Θεό, και με την καρδιακή ησυχία βλέπει τα μυστήρια του Θεού». Ο λόγος του ταπεινού δεν τραυματίζει, ενώ ο λόγος του υπερήφανου πληγώνει και σκοτώνει. Όταν μιλούμε χωρίς διάκριση, χάνουμε τη χάρη. Όταν, όμως, τα χείλη σιωπούν για να μιλήσει η καρδιά, τότε γεννιέται ο καρπός του Αγίου Πνεύματος μέσα μας.

Ο Δαβίδ προσευχόταν λέγοντας: «Θού, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου» (Ψαλμός 140,3). Η προσευχή αυτή πρέπει να είναι καθημερινή, γιατί η γλώσσα είναι ικανή να υψώσει τον άνθρωπο μέχρι τον ουρανό ή να τον ρίξει στην απώλεια. Ο Χριστιανός καλείται να προσέχει τα λόγια του, να μην κατακρίνει, να μη συκοφαντεί, να μην ορκίζεται, αλλά να ευλογεί και να οικοδομεί.

Το ψάρι πεθαίνει από το στόμα του, όπως κι ο άνθρωπος χάνει την ψυχή του όταν δεν φυλάει τη γλώσσα του. Ας μάθουμε να σιωπούμε, ώστε να μιλά μέσα μας ο Θεός.

Ας αφιερώσουμε τη σιωπή μας σε Εκείνον που μόνος γνωρίζει την αλήθεια των καρδιών.

Μακάριος ο σιωπών από αγάπη και φόβο Θεού.

Όποιος σιωπά για να μην λυπήσει, έχει ήδη μιλήσει με ταπείνωση.