Κάθε πέτρα στον δρόμο Η ζωή, πολλές φορές, στήνει μπροστά μας πέτρες

Κάθε πέτρα στον δρόμο

Η ζωή, πολλές φορές, στήνει μπροστά μας πέτρες, εμπόδια και ανηφόρες. Δεν είναι για να μας σταματήσει, αλλά για να μας μάθει να ισορροπούμε ανάμεσα στην ταπείνωση και στην ελπίδα. «Διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Πράξεις 14,22). Οι δυσκολίες δεν είναι τιμωρία, αλλά παιδαγωγία. Κάθε εμπόδιο είναι ευκαιρία να δοκιμαστεί η πίστη και να φανερωθεί το βάθος της ψυχής μας.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει πως «οὐδὲν οὕτως ἀναδεικνύει τὸν ἄνθρωπον, ὡς αἱ συμφοραί καὶ οἱ πειρασμοί». Μέσα από αυτά, ο άνθρωπος μαθαίνει να βλέπει όχι μόνο τη γη, αλλά και τον ουρανό. Όπως ο λίθος που στέκεται σταθερός μέσα στη θάλασσα, έτσι και η ψυχή που στηρίζεται στον Χριστό δεν ταράσσεται από τα κύματα.

Όταν ο Κύριος είπε «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ιωάν. 14,6), μάς υπέδειξε πως ο δρόμος προς τη σωτηρία περνά μέσα από τον ίδιο. Και κάθε πέτρα που βρίσκεται στην πορεία μας, αν την αποδεχθούμε με υπομονή, γίνεται βήμα που μας ανυψώνει πνευματικά. Ο ψαλμωδός Δαβίδ προσεύχεται λέγοντας: «Ὁ Θεός, ὁ ἐδιδάσκων τὰς χεῖράς μου εἰς πόλεμον, καὶ ἔθηκεν ὡς τόξον χαλκοῦ τὸν βραχίονά μου» (Ψαλμ. 17,35). Έτσι, ο Θεός εκπαιδεύει την ψυχή μας μέσα από κάθε δυσκολία.

Οι Άγιοι Πατέρες μάς διδάσκουν ότι όποιος υπομένει ευχαριστώντας τον Θεό, βρίσκει ειρήνη στην καρδιά του. «Ἡ ὑπομονή στεφανοῖ τὸν ἄνθρωπον» γράφει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος. Και πράγματι, ο άνθρωπος που δέχεται τις πέτρες της ζωής με ευγνωμοσύνη, οικοδομεί επάνω τους τον πνευματικό του ναό.

Μέσα στις δοκιμασίες, ο Θεός εργάζεται σιωπηλά την ισορροπία της ψυχής μας. Δεν ζητά να τις αποφύγουμε, αλλά να Τον συναντήσουμε μέσα σε αυτές. Εκεί, ανάμεσα στους λίθους και στα δάκρυα, φυτρώνει το άνθος της ταπείνωσης, και η ψυχή βρίσκει τη φυσική ισορροπία που είχε προαιωνίως εμφυτεύσει μέσα της ο Δημιουργός.

Αν κάθε πέτρα που η ζωή έβαλε στον δρόμο μας γίνει αφορμή να δοξάσουμε τον Θεό, τότε δεν είναι βάρος, αλλά σκάλα προς τον ουρανό. Γιατί «πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθὸν τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεόν» (Ρωμ. 8,28).

Όποιος εμπιστεύεται τον Κύριο, ακόμη κι όταν πέφτει, σηκώνεται δυνατότερος, γιατί «ὁ Κύριος ἀντιλαμβάνεται τῶν πτωχῶν καὶ ταπεινῶν τῇ καρδίᾳ» (Ψαλμ. 33,19). Έτσι η ψυχή αποκτά το φυσικό της κέντρο, εκείνο το θεϊκό μέτρο που οδηγεί στην αληθινή γαλήνη.

Όταν η ζωή σε ρίχνει, να θυμάσαι: κάθε πέτρα που σε πλήγωσε μπορεί να γίνει το σκαλοπάτι που θα σε φέρει πιο κοντά στον Θεό.

Είθε να βρούμε όλοι τη φυσική ισορροπία που ο Θεός εμφύσησε μέσα μας και να σταθούμε πάνω στις πέτρες της ζωής ως ευγνώμονες μαθητές Του.

Αφιερώνεται σε όσους βαδίζουν με πίστη μέσα στις δυσκολίες και βρίσκουν τη δύναμη να μετατρέπουν τα εμπόδια σε προσευχή.

Να θυμάσαι: κάθε πέτρα που σε πλήγωσε, μπορεί να γίνει το θεμέλιο της σωτηρίας σου.