Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής ... «Ουκ εξόν εστίν υμίν». Αποτομή της..

Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής ...

«Ουκ εξόν εστίν υμίν».

Αποτομή της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου – 29 Αυγούστου (Πάτριο Εορτολόγιο)

Σήμερα, κατά το Πάτριο Εορτολόγιο, τιμούμε με δάκρυα κατανύξεως και πνευματικό φόβο την Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η Εκκλησία μας έχει ορίσει την ημέρα αυτή ως αυστηρή νηστεία, διότι ο τίμιος Πρόδρομος, η «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», υπήρξε ο αδέκαστος ελεγκτής της αμαρτίας, ο προφήτης που με παρρησία έλεγξε τον Ηρώδη για την παράνομη συμβίωσή του, φωνάζοντας «Ουκ εξεστι σοι». Για τούτο και μαρτύρησε με την αποτομή της τιμίας αυτού κεφαλής, δίνοντας σε όλους το μέγιστο παράδειγμα ότι η αλήθεια δεν συμβιβάζεται, ακόμη και όταν η ομολογία κοστίζει τη ζωή.

Το ηθικό δίδαγμα είναι σαφές: ο χριστιανός καλείται να μιμείται τον Πρόδρομο στην αλήθεια, στον έλεγχο της αμαρτίας και στην ανυποχώρητη στάση έναντι του ψεύδους. Όπως ο Ιωάννης έλεγξε την πορνεία του Ηρώδη, έτσι και σήμερα η φωνή της Εκκλησίας ελέγχει τα σκάνδαλα και την παναιρεσία που κατατρώγει το Σώμα του Χριστού. Διότι, όπως είπε ο ίδιος ο Κύριος, «ουαί δε τω ανθρώπω δι’ ου το σκάνδαλον έρχεται».

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε όλες τις θεόπνευστες επιστολές του ο Απόστολος Παύλος, μαζί με τις αποκαλυπτικές δογματικές διδασκαλίες, καταγράφει τη μέριμνά του και τον ιερό του αγώνα ώστε όλοι οι πιστοί να παραμένουν αμετακίνητοι σε όσα εδιδάχθησαν. Μέσα σε αυτό το πνεύμα εντάσσεται και η προτροπή του με την οποία ξεκινά το Αποστολικό ανάγνωσμα: «Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α΄ Κορ. ΙΣΤ΄ 13). Δηλαδή προσέχετε σαν άγρυπνοι φρουροί, μένετε σταθεροί και όρθιοι στην πίστη, αγωνίζεσθε σαν άνδρες γενναίοι, λάβετε δύναμη και θάρρος.

Αν σταθούμε για λίγο στη σύντομη αυτή φράση, θα συγκλονιστούμε πρώτα από τον τρόπο με τον οποίο γράφει ο Απόστολος. Πρόκειται για προτροπή γεμάτη στοργή και αγάπη αλλά και σαφήνεια, διότι ο κίνδυνος της εκτροπής από την αλήθεια δεν είναι μικρός. Σε λίγες λέξεις περιλαμβάνει την προσοχή «Γρηγορείτε», τη σταθερότητα στην παραδοθείσα πίστη «Στήκετε εν τη πίστει» και την ενδυνάμωση στον πνευματικό αγώνα «Κραταιούσθε».

Δεν θα ήταν αληθινό να ισχυριστεί κανείς ότι οι προτροπές αυτές δεν ισχύουν και για τη δική μας εποχή. Αντιθέτως, ισχύουν κυρίως για εμάς σήμερα, διότι πολλοί Χριστιανοί χωλαίνουν στη σταθερότητα και συνέπεια που απαιτεί η αυθεντική Χριστιανική ζωή. Η αμετακίνητη θέση μας στο δόγμα και το ήθος της Εκκλησίας είναι καρπός ισχυρής πίστεως στον Θεό και συνειδήσεως της τιμής που μας κάνει η αγάπη Του, αποκαλύπτοντας το άγιο και απόλυτο θέλημά Του. Αυτής της πίστεως αποτέλεσμα υπήρξε η έως θανάτου αυταπάρνηση των αγίων Μαρτύρων.

Η ιστορία το επιβεβαιώνει. Τα μαρτυρολόγια των πρώτων αιώνων, της Τουρκοκρατίας, αλλά και του εικοστού και του τραγικού εικοστού πρώτου αιώνα, μαρτυρούν την ανδρεία και το φρόνημα των ηρώων της πίστεως, οι οποίοι εφάρμοσαν την προτροπή του Αποστόλου Παύλου. Δεν πρόκειται μόνο για το μαρτύριο του αίματος αλλά και για τον στίβο της εμμονής στην αλήθεια, την οποία αιρετικοί θέλησαν να νοθεύσουν. Η εμμονή αυτή δεν ήταν ποτέ ξένη προς ταλαιπωρίες, κινδύνους και διωγμούς. Οι σελίδες της Εκκλησιαστικής ιστορίας είναι γεμάτες από αθλητές του πνεύματος και γνήσιους ποιμένες, οι οποίοι με τη σφενδόνη του πνεύματος έτρεψαν σε φυγή τους «βαρείς και λοιμώδεις λύκους» της αιρέσεως.

Όσα υπέφεραν οι δούλοι του Θεού διά μέσου των αιώνων για να μη λείψουν από την «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν» (Ιούδα, 3) είναι ανυπολόγιστα. Ο Λόγος του Θεού είναι διαχρονικός και όλοι μας, κλήρος, μοναχισμός και λαός, ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας, πρέπει να δώσουμε ειλικρινή απάντηση: γρηγορούμε; Αντιλαμβανόμαστε τους κινδύνους πίσω από την ψευδοαγάπη του οικουμενισμού; Στεκόμαστε εδραίοι στην Ορθοδοξία; Πιστεύουμε ότι είναι τιμή μας να είμαστε Ορθόδοξοι και ότι έχουμε ιερό χρέος να διατηρήσουμε την Αποστολική μας πίστη; Ελέγχουμε τις κακοδοξίες όχι μόνο από έξω αλλά και από μέσα, ακόμη και όταν εκφράζονται από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της Εκκλησίας;

Δυστυχώς, σήμερα βιώνουμε τον εφιάλτη της παναιρέσεως του οικουμενισμού, στον οποίο έχει ενταχθεί η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος του νέου ημερολογίου. Και το τραγικό είναι ότι δεν περιορίζεται εκεί. Η φράση «όποια πέτρα σκανδάλου κι αν σηκώσεις, από κάτω θα βρεις έναν παναιρετικό οικουμενιστή δεσπότη, πρωτοσύγγελο, παππά» δεν αποτελεί υπερβολή, αλλά σκληρή πραγματικότητα. Τα σκάνδαλα των ημερών μας πληθαίνουν, και δεν αφορούν μόνο ζητήματα αιρέσεως, αλλά και ηθικά και διοικητικά σφάλματα. Όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Ουδέν ψυχρόν ίσον τω ιερεί ο οποίος σκανδαλίζει το ποίμνιον». Ο ίδιος ο Κύριος μάς προειδοποίησε: «Ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων· ουαί δε τω ανθρώπω εκείνω δι’ ου το σκάνδαλον έρχεται» (Ματθ. 18, 7).

Και είναι φανερό πως όποιος έχει πέσει στα της πίστεως, δηλαδή όποιος έχει γίνει ενεργός οικουμενιστής και μέλος της νέας τάξεως πραγμάτων μέσα στην Εκκλησία, αυτός είναι ήδη έκπτωτος. Η πτώση από την Ορθόδοξη πίστη οδηγεί μοιραία και σε έκπτωση των ηθών. Από την αίρεση γεννώνται πάσης φύσεως σκάνδαλα: οικονομικά, ηθικά, διοικητικά. Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει: «Όπου έλλειψις χάριτος, εκεί πάσα ακαθαρσία». Όποιος εκπίπτει από την αλήθεια, γίνεται αιτία και άλλοι να σκανδαλίζονται. Γι’ αυτό και οι ίδιοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας τονίζουν πως η αίρεση δεν είναι θεωρητική πλάνη αλλά πηγή κάθε αμαρτίας.

Ούτε οι Αγιορείτες έμειναν άθικτοι. Πολλοί εκκοσμικεύτηκαν, αφήνοντας τον ασκητικό και ησυχαστικό χαρακτήρα της Αγιορειτικής πολιτείας, μετατρεπόμενοι σε κοσμικούς διαχειριστές και οικουμενιστές «με ράσο». Ο λόγος του Αγίου Αντωνίου επαληθεύεται: «Θα έλθει καιρός που οι μοναχοί θα ζουν ως κοσμικοί και οι κοσμικοί θα είναι ανώτεροι στην αρετή από τους μοναχούς».

Για να έχει αξία ο αγώνας, χρειάζεται να ζούμε συνειδητά την πνευματική ζωή εφαρμόζοντας τις θείες εντολές. Πολύ αληθινός είναι ο λόγος του Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης: «Τι σε εμποδίζει από την εκπλήρωση των εντολών του Χριστού; Η σάρξ και ο κόσμος!…».

Η φωνή των Πατέρων είναι ξεκάθαρη: «Κρείσσων πόλεμος ή ειρήνη χωριζούσα από Θεού» (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος). Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, στύλος της Ορθοδοξίας, έλεγε: «Ουκ έστιν άλλος λόγος κοινωνίας προς αιρετικούς, ει μη μόνον τούτο, η αποφυγή αυτών». Ο Μέγας Βασίλειος προειδοποιεί: «Όστις κοινωνεί μετά των ακοινωνήτων, ακοινώνητος έσται». Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέγει: «Ο μη ομολογών την πίστιν καθαράν… αποδοκιμαστέον».

Γι’ αυτό και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός φώναζε: «Καταραμένος να είναι ο παπάς που θα δεχθεί την ένωσιν με τους παπικούς».

Αν θέλουμε να είμαστε τέκνα των Αγίων, δεν έχουμε παρά να βαδίσουμε την Αποστολική οδό που βάδισαν οι Πατέρες μας, υπακούοντας απόλυτα στον Αποστολικό λόγο, ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό. Αμήν.

Η πίστη είναι το θεμέλιο της σταθερότητας, η εγρήγορση το όπλο του πιστού, και η δύναμη του Χριστού η μόνη ασφάλεια στη ζωή μας. Ο λόγος του Παύλου μένει αιώνιος και αδιάψευστος: «Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, κραταιούσθε».

Μείνετε σταθεροί στην Ορθοδοξία και μοιραστείτε το μήνυμα αυτό με όσους αγαπάτε.

Σταθείτε ακλόνητοι στην πίστη, ζώντας την αλήθεια του Χριστού.

Και σε όσους δεσποτάδες, πρωτοσύγκελους, παππάδες ή ακόμη και μοναχούς που εκκοσμικεύτηκαν και βυθίστηκαν στον οικουμενισμό και στα σκάνδαλα, η φωνή του Προδρόμου αντηχεί και σήμερα: «Ουκ εξόν εστίν υμίν». Είναι η φωνή της Εκκλησίας που καλεί σε μετάνοια, πριν έλθει η τελική κρίση του Δικαίου Κριτού.