Άγιοι Ειρηναίος και Πόθεινος Ιερομάρτυρας, επίσκοποι Λουγδούνου Και Οι Συν Αυτών Λοιποί Άγιοι

Παρασκευή 23 Αυγούστου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Ειρηναίος και Πόθεινος Ιερομάρτυρας, επίσκοποι Λουγδούνου
Βιογραφία
Σπεύδει λιπεῖν γῆν ἐκ ξίφους Εἰρηναῖος.
Ἐρωτιᾷ γὰρ τῶ πρὸς οὐρανοὺς πόθῳ.
Άγιος Ειρηναίος επίσκοπος Λουγδούνου
Ο Άγιος Ειρηναίος, έζησε στα χρόνια του βασιλιά Μάρκου Αυρηλίου (160 μ.Χ.). (Πιθανόν να γεννήθηκε στη Σμύρνη, περί το 140 μ.Χ., διότι σε κάποιο από τα συγγράμματα του, Έλεγχος 3,3 λέει, ότι παιδί ακόμα γνώρισε τον επίσκοπο Σμύρνης Πολύκαρπο (βλέπε 23 Φεβρουαρίου). Ποιου δάσκαλου όμως μαθητής υπήρξε και πώς μπήκε στον ιερό κλήρο δεν γνωρίζουμε). Ήταν διάδοχος των αγίων αποστόλων και έκανε επίσκοπος της πόλης Λουγδούνου (σημερινής Λυών) της Γαλλίας (μετά τον μαρτυρικό θάνατο του προκατόχου του Ποθεινού). Αυτός όπως λένε, συνέγραψε πολλά συγγράμματα κυρίως δογματικά. Και μ' αυτά στήριξε πολλούς χριστιανούς στην ορθή πίστη, και τους γλίτωσε από τις πλάνες των διαφόρων αιρέσεων. Τέλος, αποκεφαλίστηκε και αυτός από τον βασιλιά Σεβήρο, το έτος 202 μ.Χ., παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.
Άγιος Πόθεινος επίσκοπος Λουγδούνου
Ο Άγιος Πόθεινος υπήρξε επίσκοπος Λουγδούνου (σημερινής Λυών της Γαλλίας) πριν τον Άγιο Ειρηναίο. Έζησε μάλλον στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. και μαρτύρησε για τον Χριστό κατά το δεύτερο μισό του 2ου αιώνα μ.Χ.

Παρασκευή 23 Αυγούστου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, Απόδοση εορτής κοιμήσεως Θεοτόκου
Βιογραφία
Σήμερα η εκκλησία μας εορτάζει την Απόδοση της κοιμήσεως Θεοτόκου.
Επίσης, στις 22 και 23 Αυγούστου, εορτάζει με κάθε εκκλησιαστική και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, η ιστορική Μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας στον Προυσσό Ευρυτανίας. (Βλέπε και 22 Αυγούστου).
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.
Ἐν τὴ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τὴ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε, Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταὶς πρεσβείαις ταὶς σαὶς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον.
Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

Παρασκευή 23 Αυγούστου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Ειρηναίος επίσκοπος Σιρμίου
Βιογραφία
Τμηθεὶς μετέσχε νεκρικῶν ὁ Σιρμίου,
Λουτρῶν σχεδίων αἱμάτων ποταμίων.
Ο Άγιος Ειρηναίος ήταν επίσκοπος Σιρμίου, πρωτεύουσας της Παννονίας. Σαν ποιμενάρχης ήταν αγνός, δραστήριος, γεμάτος ειλικρινή αγάπη για το ποίμνιο του, το όποιο τόσο πολύ αγαπούσε, ώστε ήταν αποφασισμένος να δώσει και τη ζωή του γι' αυτό, σαν γνήσιος μιμητής του αρχιποιμένα Χριστού, που είπε: «ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων» (Ιωάννου, ι΄11). Δηλαδή, ο καλός ποιμένας παραδίδει τη ζωή του για να απομακρύνει κάθε κίνδυνο από τα πρόβατα του και για να υπερασπισθεί τη ζωή τους. Αργότερα, ο Ειρηναίος καταγγέλθηκε στον ηγεμόνα της πόλης ότι παρέσυρε στη θρησκεία του Ιησού ειδωλολάτρες. Τότε συνελήφθη και, όταν ο ηγεμόνας Πρόβος τον ρώτησε αν αληθεύει αυτό για το όποιο τον κατηγορούν, αυτός αντί άλλης απαντήσεως προσευχήθηκε μπροστά του. Ο ηγεμόνας αμέσως τον φυλάκισε και έπειτα, αφού τον μαστίγωσε, τον αποκεφάλισε και έριξε το κεφάλι του στον ποταμό Σαύο (288 μ.Χ.).

Παρασκευή 23 Αυγούστου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Καλλίνικος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Βιογραφία
Καλλίνικος μένουσαν ἡδονὴν μένων,
Πρὸς τὴν τελευτὴν οὐκ ἀηδῶς ἦν ἔχων.
Πρόκειται για τον Πατριάρχη Καλλίνικο τον Α', που διαδέχτηκε τον Παύλο τον Γ'. Ήταν προηγουμένως πρεσβύτερος της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, και σκευοφύλακας του ναού των Βλαχερνών. Ο Καλλίνικος ο Α', είχε μεγάλα πλεονεκτήματα λόγου και ήθους, και γι αυτόν ο Εφραίμιος λέει ότι ήταν «ανήρ λόγω βίω τε και καλώς εμπρέπων». Στα χρόνια όμως της πατριαρχίας του βασίλευε ένας ασύνετος αυτοκράτορας ο Ιουστινιανός ο Β'. Αυτός λοιπόν, για να κάνει μια πολυτελή βρύση κοντά στ' ανάκτορα του, διάλεξε σαν τόπο το χώρο που βρισκόταν ο ναός της Θεοτόκου και απαίτησε από τον Καλλίνικο, να δώσει ευχή να γκρεμίσουν τον ναό! Ο Καλλίνικος απάντησε ότι, η Εκκλησία έχει ευχές για την ανέγερση ναών και όχι για τον κρημνισμό. Στην πίεση όμως του αυτοκράτορα, ο Καλλίνικος ξεφώνησε: «Ας είναι δόξα εις σε Χριστέ μου, ότι πάντοτε ανέχεσαι και υπομένεις». Ήταν δηλαδή μια ευχή εις βάρος του αυτοκράτορα. Πράγματι το 695 μ.Χ. ο Ιουστινιανός Β' έπεσε από τον στρατηγό Λεόντιο, και μέσα στον Ιππόδρομο του έκοψαν τη μύτη και τον εξόρισαν στη Χερσώνα. Αργότερα το 705 μ.Χ., όταν με προδοσία μαζί με τους Βουλγάρους και Σλαύους, μπήκε στη Κωνσταντινούπολη, το πρώτο του θύμα ήταν ο Πατριάρχης Καλλίνικος. Δηλαδή τον καταδίκασε χωρίς δίκη, τον τύφλωσε και τον εξόρισε στη Ρώμη. Ο Πατριάρχης Καλλίνικος ο Α', πατριάρχευσε από το 693 ως το 705 μ.Χ.

Παρασκευή 23 Αυγούστου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Τριακονταοκτώ Μάρτυρες που μαρτύρησαν στη Θράκη
Βιογραφία
Ἤνεγκε τριπλῆ μαρτύρων δεκὰς ξίφος,
Ἔχουσα καὶ σύναθλον ἁπλὴν ὀκτάδα.
Όλοι μαρτύρησαν δια ξίφους. Ίσως είναι οι ίδιοι με αυτούς της 20ής Αυγούστου.

Παρασκευή 23 Αυγούστου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Αντώνιος επίσκοπος Σάρδης
Βιογραφία
Ο Άγιος Αντώνιος επίσκοπος Σάρδης είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη του αναφέρεται, μαζί με τον Μάρτυρα Λούππο, στον Σιναϊτικό Κώδικα 631. Ο Αντώνιος αυτός ήταν επί εποχής Νικολάου του Μυστικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ο όποιος κατά τη δεύτερη πατριαρχία του (912-925), έστειλε στον Αντώνιο θερμή φιλική επιστολή, που αναδημοσίευσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σάρδεων Γερμανός στο Παράρτημα της μελέτης του, περί της Εκκλησίας των Σάρδεων σ. 106. Στον προαναφερθέντα Σιναϊτικό Κώδικα, υπάρχει κοινός Κανόνας Παρακλητικός στον Μάρτυρα Λούππο και τον Αντώνιο επίσκοπο Σάρδεων.

Παρασκευή 23 Αυγούστου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Νικόλαος ο Σικελιώτης
Βιογραφία
Ο Όσιος Νικόλαος γεννήθηκε στη Σικελία, από την οποία πήρε και το όνομά του. Αγαπούσε τη μοναχική ζωή και οδηγήθηκε από την Πρόνοια του Θεού στο όρος Νεότακος (σήμερα λέγεται Σκοτεινή) της Εύβοιας. Επειδή το μέρος που του υπεδείχθη δεν είχε νερό, ο Άγιος χτύπησε μία πέτρα και ανέβλυσε νερό.
Αργότερα, συνελήφθη από Αγαρηνούς πειρατές και όταν αυτοί αποφάσισαν να τον μεταφέρουν με πλοίο μαζί με πολλούς άλλους χριστιανούς κινδύνεψαν απο τρικυμία και δίψα. Ο Όσιος, ύστερα από θερμή προσευχή κατέπαυσε την τρικυμία και μετέβαλε τα αλμυρά νερά σε γλυκά για να πιουν οι επιβαίνοντες του πλοίου. Εξεπλάγησαν οι Αγαρηνοί από τα θαυμαστά γεγονότα και τον επανέφεραν στο μοναστήρι του και απελευθέρωσαν τους αιχμαλώτους.

Παρασκευή 23 Αυγούστου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Χαράλαμπος ΚαλυβιανήςΒιογραφία
Επί των ημερών του μακαριστού Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Τιμοθέου, κατά τη διαμόρφωση της αυλής της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλυβιανής, δίπλα σχεδόν στον παλαιό Ιερό Ναό της, βρέθηκε ένας τάφος, από τον οποίο ξεχύθηκε ευωδία και βρέθηκαν και ιερά λείψανα. Ο Όσιος αποκαλύφθηκε σε πολλούς και φανέρωσε την καταγωγή του από το χωριό Δαφνές, όπου ήλθε και αφιερώθηκε στην Ιερά Μονή της Καλυβιανής. Έζησε βίο ασκητικό και έτυχε ο ίδιος θαύματος από την Παναγία.
Μεταξύ των θαυμάτων πού έκαμε ο Όσιος ήταν και στη γυναίκα τού αγά από τα Καλύβια, με αποτέλεσμα να βαπτισθούν όλα τα μέλη της οικογένειάς του χριστιανοί.
Κτίστηκε Ναός προς τιμήν του από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Τιμόθεο, τον οποίο εγκαινίασε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος, μετά των Οσιομαρτύρων και λοιπών Οσίων της Ιεράς Μονής, στις 29 Σεπτεμβρίου 2012 μ.Χ.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Θεράπων θερμότατος, τῆς Θεοτόκου ὀφθείς, πιστῶς καθυπούργησας, τῇ εὐδοκίᾳ αὐτῆς, Χαράλαμπες Ὅσιε. Ὅθεν τῶν σῶν λειψάνων, νῦν πλουτοῦντες τὴν θήκην, χάριν καὶ εὐλογίαν, ἐξ αὐτῆς ἀπαντλοῦμεν, δοξάζοντες τὸν Κύριον, τὸν σὲ θαυμαστώσαντα.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον λόγον.
Χαραλάμπην τὸν ὅσιον εὐφημήσωμεν, μετ᾿ εὐφροσύνης δὲ πάντες καὶ μετὰ πόθου πιστοὶ τίμια λείψανα αὐτοῦ κατασπασώμεθα. Ὅτι ἐβίωσε λαμπρῶς τὴν τελείαν ἀρετὴν θαυμάτων λαβὼν τὴν χάριν. Καὶ νῦν πρεσβεύει ἀπαύστως πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος γ´. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἐπ᾿ ἐσχάτων Ὅσιε, φανερωθεὶς τοῖς ἀνθρώποις, τὴν σὴν χάριν ἔδειξας, τὴν κεκρυμμένην τοῖς πᾶσιν· ὅθεν σε, ὡς θεόφρονα Κυρίου φίλον, μέλπομεν, καὶ τὴν σεπτήν σου τελοῦμεν μνήμην, ἐν ἡ δίδου τοῖς αἰτοῦσι, τὴν ἀρωγήν σου Πάτερ Χαράλαμπες.
Μεγαλυνάριον
Ὅσιε Χαράλαμπες οἱ πιστοί, τὴν ἁγίαν σοῦ μνήμην ἑορτάζομεν εὐλαβῶς. Τὴν χάριν τῶν λειψάνων σου πόθῳ ἐκζητοῦμεν, καὶ τῶν πταισμάτων ἡμῶν τὴν ἄφεσιν.
Ὁ Οἶκος
Τῇ ἐναρέτῳ διαπρέψας ζωῇ, καὶ πρὸς Θεὸν μετατεθεὶς ἐν χαρᾷ, ἄγνωστος ἐτέλεις καὶ ἀφανής, ἐν ἐτῶν περιόδοις πολλοῖς, τῇ Ἐκκλησίᾳ Θεοῦ τῇ εὐαγεῖ, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, Ὅσιε Πάτερ· σὺ γὰρ ἐν ὁσιότητι καὶ ζήλῳ τῶν κρειττόνων, καὶ ἐγκρατείᾳ καὶ προσευχῇ εὐηρέστησας τῷ Θεῷ, τῆς παρ’ αὐτοῦ χάριτος ἠξίωσαι· καὶ τῷ ναῷ τῆς Θεοτόκου προσκαρτερῶν, ἀμέμπτως διηκόνεις, ὁσίαις χερσὶ τῇ Μητρὶ τοῦ Λυτρωτοῦ· καὶ θείᾳ εὐδοκίᾳ φανερωθεὶς ἡμῖν, παρέχεις τοῖς αἰτοῦσι τὴν ἀρωγήν σου Πάτερ Χαράλαμπες.
Κάθισμα
Ἦχος δ´. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Μετὰ τὴν α´. Στιχολογίαν
Εὐωδίαν μυστικήν, ἡ τῶν λειψάνων σου σορός, ἀναδέδωκεν ἡμῖν, ὅτε ἀνεύρομεν αὐτά, τὰ ὑπὸ γῆν πάλαι χρονίως κεκρυμμένα· διὸ σὲ ὡς Χριστοῦ, πιστὸν Θεράποντα, γεραίρομεν ᾠδαῖς, Πάτερ Χαράλαμπες, καὶ τὴν ἁγίαν ἐκτελοῦμεν μνήμην σου, ἀπὸ ψυχῆς ἐκβοῶντές σοι· Χριστὸν δυσώπει, ἡμῖν διδόναι, πταισμάτων λύσιν δεόμεθα.
Έτερον Κάθισμα
Ἦχος α´. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.
Μετὰ τὴν β´ Στιχολογίαν
Ὁσίως τὴν ζωήν, διανύσας σου Πάτερ, Ὁσίων τοῖς χοροῖς, μετὰ τέλος συνήφθης, Χαράλαμπες Ὅσιε, Ἀσωμάτων συνόμιλε, μεθ’ ὧν πρέσβευε· Ὅπερ ἡμῶν τῶν τιμώντων, τὴν ἁγίαν σου, καὶ ἀξιέπαινον μνήμην Κρητῶν ἐγκαλλώπισμα.
Έτερον Κάθισμα
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Μετὰ τὸν Πολυέλεον
Ἐν τῇ ἐκφάνσει σου, Πάτερ Χαράλαμπες, χαρᾶς ἐπλήρωσας, οἷσπερ τεθέασαι, καὶ ἀπεκάλυψας τὰ σά, τῇ ἄνωθεν προμήθεια. Ὅθεν ὡς ἀστέρα σέ, ἡμῖν ἄρτι ἐκλάμψαντα, καὶ Ὁσίων σύσκηνον, μακαρίζομεν Ὅσιε. Ἀλλὰ μὴ διαλίπῃς πρεσβεύων, ῥύεσθαι πάσης ἡμᾶς βλάβης.
Έτερον Κάθισμα
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τὸν νοῦν σου ἐπτέρωσας, πρὸς τὴν ἀγάπην Χριστοῦ, τὸν βίον διήνυσας, ἐν ἐγκρατείᾳ πολλή, Χαράλαμπες Ὅσιε· ὅθεν πρὸς τὸν νυμφῶνα, τῆς ζωῆς μετετέθης, δόξης τῆς αἰωνίου, κοινωνῶν καὶ μετέχων· διὸ ἀεὶ δυσώπει, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἰδιόμελον ἐκ τῆς Λιτῆς
Ἦχος α΄.
Χαίροις ἐν Κυρίῳ, Ὅσιε Χαράλαμπες, ἀπολαβὼν ἐν ὑψίστοις, τὸν μισθὸν τῶν καμάτων σου· ὡς γὰρ δοῦλος πιστός, ὁσίως καὶ ἀμέμπτως, τοῦ Κυρίου τὸ θέλημα πεποίηκας, ἀνεπιστρόφως ὀδεύσας, τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην ὁδὸν καὶ Ἁγίων συναφθεὶς τοῖς δήμοις, τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς ἀμέσως ἐντρυφάς, καὶ τοῦ ἀμήχανου κάλλους ἀπολαύων, σὺν Ἀγγέλοις κράζεις· Κύριε δόξα σοι.
Έτερον Ἰδιόμελον ἐκ τῆς Λιτῆς
Ἦχος β´.
Ἀσκητικὴν ζωὴν ἀγαπήσας, τῶν προσηκόντων σοι ἐμάκρυνας, καὶ τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου ἦρας, ξενωθεὶς τῶν γηΐνων οὐρανίῳ γὰρ πόθῳ, τετρωμένος Χαράλαμπες, πόνοις καὶ καμάτοις σαῦτον δέδωκας, νεκρώσας τῆς σαρκὸς τὸ φρόνημα, ἐν πτωχείᾳ καὶ ταπεινώσει, καὶ ἐγκρατείᾳ διαπρέπων· καὶ τῷ φωτὶ τῆς χάριτος, καταυγασθεὶς τὴν ψυχὴν τῆς Ἁγνῆς Θεοτόκου, θεράπων γνήσιος πέφηνας, καὶ τῶν πάλαι Ὁσίων μιμητής· μεθ᾿ ὧν συνδεδόξασαι, ἐν τῇ ἀλήκτῳ μακαριότητι
Έτερον Ἰδιόμελον ἐκ τῆς Λιτῆς
Ἦχος γ´.
Τῇ τῆς Παρθένου ὀμφή, εὐπειθῶς ὑπείκων, ἐν τῶ ναῷ αὐτῆς διηκόνησας, ζέοντι πνεύματι, καὶ ὁσίαις χερσί, θεόφρον Χαράλαμπες· καὶ ἐν καλύβῃ πενιχρᾷ, ἐναρέτοις ἔργοις, θεραπεύσας τὸν Θεόν, τῆς ἀγάπης ταμεῖον ὤφθης, καὶ τῆς Τριαδικὴς ἐνεργείας, ναὸς καθαρώτατος· τῇ καθαρᾷ σου γὰρ ψυχῇ, ὁ Υἱὸς σὺν Πατρί, καὶ Πνεύματι ἐσκήνωσεν, ὡς ἀψευδῶς ἐπηγγείλατο ὁ Κύριος· καὶ νῦν ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν θείαν δόξαν θεωρῶν, πρέσβευε Ὅσιε, ὅπερ τῶν τιμώντων σε.
Έτερον Ἰδιόμελον ἐκ τῆς Λιτῆς
Ἦχος δ´.
Τῆς ἀρετῆς τὸν δρόμον τελέσας, καὶ τῶν Ἁγίων τῆς στάσεως, ἐν οὐρανοῖς ἀξιωθείς, ἀγνοούμενος ἐν γῆ ἐτέλεις, πλείστων ἐτῶν περιόδοις, οἷς οἶδε κρίμασιν· ὁ Κύριος, Χαράλαμπες Ὅσιε· ἀλλ᾿ ἐν τῇ καθ᾿ ἡμᾶς γενεᾷ, θείᾳ εὐδοκίᾳ γνωσθείς, χαρᾶς ἡμᾶς ἔπλησας, φερωνύμως Πάτερ· καὶ ἐν τῇ εὑρέσει τῶν θείων λειψάνων σου, ἡ Προφητικὴ ῥῆσις πεπλήρωται ἡ φάσκουσα. Φυλάσσει Κύριος τὰ ὀστᾶ τῶν Ὁσίων αὐτοῦ, πρὸς ἁγιασμὸν καὶ εὐφροσύνην, τῶν φοβουμένων τὸ ὄνομα αὐτοῦ τὸ ἅγιον.

Παρασκευή 23 Αυγούστου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, Σύναξη της Παναγίας του Χάρου
Βιογραφία
Βρισκόμαστε στα 1600 μ.Χ. Μοναχοί από την Ιερή Μονή της Πάτμου φτάνουν στη Λειψώ της Δωδεκανήσου και χτίζουν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το Χωριό το εξωμονάστηρο «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ».
Ο Ναός είναι τρισυπόστατος, χτισμένος σε ρυθμό βυζαντινό. Τον διακρίνει ο χαμηλός τρούλος, τα ακανόνιστα τόξα, που γι' αυτό αισθητοποιούν μια ασυνήθιστη γοητεία, τα λιγοστά και στενόμακρα παράθυρα, που το φειδωλό φως τους υποβάλλει τον προσκυνητή.
Το διάβα των αιώνων άφησε ανέπαφη την εκκλησία, ενώ ερήμωσε τα γύρω κελιά των μοναχών. Μα σεβάστηκε το ιερό κειμήλιό τους, την πρωτότυπη και θαυματουργική εικόνα της «Παναγίας του Χάρου».
Πρωτοτυπία στην εικόνα δίνει το γεγονός ότι η Παναγία ιστορείται να κρατά το Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά κρεμάμενο νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Και επειδή οι έννοιες νεκρός και Χάρος σχετίζονται, η εικόνα, και γενικότερα η εκκλησία, ονομάστηκε «Παναγία του Χάρου».
Πλήθος προσκυνητών έρχονται στις 23 Αυγούστου, για να κλίνουν το γόνυ μπροστά στην εικόνα του θαύματος με το ακόλουθο ιστορικό:
Τον Απρίλιο του 1943 μ.Χ. η ευσέβεια μιας κοπέλας τοποθέτησε στην εικόνα άσπρους κρίνους. Αυτοί ξεράθηκαν, όπως ήταν φυσικό. Μα ξαφνικά τον Ιούλιο οι αποξηραμένοι κρίνοι άρχισαν παράδοξα να αποκτούν χυμούς και μάλιστα όσο πλησίαζε η γιορτή της 23ης Αυγούστου έφτασαν να βγάζουν μπουμπούκια μοσκομύριστα, ολοκληρωμένα την ημέρα του Πανηγυριού της.
Το θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τότε μέχρι σήμερα. Και προσφέρεται ως ευλογία της Παναγίας του Χάρου σε κάθε προσκυνήτρια ψυχή, αλλά συγχρόνως και ως «σημείον αντιλεγόμενον» για τους άπιστους που, ενώ «θέτουν τον δάκτυλον επί των τύπων των ...κρίνων», πασχίζουν να το εξηγήσουν με λογικοφανείς ερμηνείες, γεννημένες από τη θολοκουλτούρα τους.
Κι όμως η «Παναγία του Χάρου» είτε για χάρη των πιστών της είτε για προβληματισμό των απίστων συνεχίζει το θαύμα της. Και μας καλεί όλους να πυκνώσουμε με την παρουσία μας τη στρατιά των πανηγυριωτών και να οδεύσουμε σ' αυτήν, για να αποθέσουμε τις ελπίδες μας και τους οραματισμούς μας.
Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Την σεπτήν σου Εικόνα προσκυνούμεν Πανύμνητε, η του χάρου τη κλήσει προσφυώς επικέκληται. εν ταύτη γαρ τα κρίνα χλοερά, ορώντες μετά χρόνου παρολκήν, ανυμνούμεν σου την χάριν πανευλαβώς, Παρθένε ανακράζοντες. δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τοις θαυμασίοις σου, δόξα τη προς ημάς σου προμηθεία Άχραντε.
Κοντάκιον
Ήχος δ'. Επεφάνης σήμερον.
Εν Λειψώ προστρέχοντες την σην εικόνα την του Χάρου Δέσποινα, περιπτυσσόμεθα πιστώς, την ευωδίαν καρπουμένοι, των εν αυτή θείων κρίνων υμνούντες σε.
Μεγαλυνάριον
Ἔχει τήν Εἰκόνα Σου τήν σεπτήν ἡ Λειψώ, Παρθένε, ὡς θησαύρισμα ἱερόν, ἥτις παρά πάντων ὠνόμασται τοῦ Χάρου, χαράν καί εὐφροσύνην πᾶσιν παρέχουσα.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Θάλλοντα ὁρῶνται καί χλοαυγῆ, μετά πλεῖστον χρόνον, ἐν Εἰκόνι Σου τῆ σεπτῆ τά κρίνα, Παρθένε, καί πάντας συγκινοῦσι πρός αἶνον, Θεομήτορ, τῶν θαυμασίων Σου.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Δίδου εὐφροσύνην τε καί ἰσχύν καί παθῶν τήν λύσιν καί κινδύνων απαλλαγήν, τοῖς μετ’ εὐλαβείας τῆ θείᾳ Σου Εἰκόνι τοῦ Χάρου προσιοῦσι καί Σέ δοξάζουσι.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Πᾶσι τοῖς προστρέχουσιν εὐλαβῶς, Λειψῶ τῆ νησῖδι, τῆ Εἰκόνι Σου τῆ σεπτῆ, τῆ τῶν κρίνων, Κόρη, δίδου παθῶν τήν λύσιν καί τήν ὀσμήν τήν θείαν, τῆς θείας χάριτος.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Ἴασαι σωμάτων καί τῶν ψυχῶν τά πάθη, Παρθένε, τῆ θερμῆ Σου ἐπισκοπῆ, τῶν ἀσπαζομένων Εἰκόνα Σου τήν θείαν, τήν φέρουσαν τά κρίνα, ὡς δῶρα εὔοσμα.
Έτερον Μεγαλυνάριον
Λῦσον δυσωδίαν τήν ἀπεχθῆ τῆς ψυχῆς μου, Κόρη, εὠδίᾳ τῆ μυστικῆ, τῶν τῆς Σῆς Εἰκόνος, Παρθενομῆτορ, κρίνων καί μετανοίας φέγγει τόν νοῦν μου λάμπρυνον