Άγιος Απολλινάριος επίσκοπος Ραβέννας και Οι Συν Αυτώ Λοιποί Άγιοι

Τρίτη 23 Ιουλίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Απολλινάριος επίσκοπος Ραβέννας

Βιογραφία

Tον Aπολινάριον εκτετμημένον,

Έσπευσε Bιτάλιος αυτίκα φθάσαι.

Ο Άγιος Απολλινάριος υπήρξε μαθητής και ακόλουθος του αποστόλου Πέτρου, τον οποίο ακολούθησε από την Αντιόχεια στη Ρώμη. Έπειτα ο ίδιος ο Απόστολος Πέτρος τον χειροτόνησε επίσκοπο Ραβέννας.

Εκεί ο Απολλινάριος εργάστηκε με πολύ ζήλο για τη διάδοση του Ευαγγελίου και κατόρθωσε τον φωτισμό πολλών ειδωλολατρών, με αποτέλεσμα οι ιερείς των ειδώλων να τον συλλάβουν και να τον κακοποιήσουν. Αργότερα ο Απολλινάριος θεράπευσε με τη χάρη του Θεού, τον Βονιφάτιο, διακεκριμένο μέλος της κοινωνίας της Ραβέννας, που ήταν κωφάλαλος και την κόρη του, που έπασχε από δαιμόνιο. Το γεγονός αυτό, έφερε πολλούς ειδωλολάτρες στην πίστη του Χρίστου και οι ιερείς των ειδώλων, αφού τον συνέλαβαν τον βασάνισαν σκληρά.

Έπειτα ο Απολλινάριος αναχώρησε στην Αιμυλία, όπου ανέστησε την κόρη του πατρικίου Ρουφίνου, που ολόκληρη η οικογένεια του προσήλθε στον Χριστό. Τότε ο έπαρχος της πόλης, αφού τον βασάνισε τον έβαλε σ' ένα πλοίο για να τον εξορίσει.

Το πλοίο όμως ναυάγησε, ο Απολλινάριος σώθηκε, βγήκε στη Μοισία της Θράκης και από εκεί επέστρεψε στη Ραβέννα. Μόλις έφτασε τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στη φυλακή με την ευθύνη κάποιου εκατόνταρχου. Ο εκατόνταρχος όμως ήταν χριστιανός και τον άφησε να φύγει. Όταν το έμαθαν αυτό οι Ιερείς των ειδώλων, έστειλαν ανθρώπους τους, οι όποιοι τον πρόλαβαν στο δρόμο και τον χτύπησαν τόσο άγρια, ώστε το σώμα του παραμορφώθηκε πνιγμένο στα αίματα. Τον νόμισαν πεθαμένο και τον άφησαν, αλλά χριστιανοί τον παρέλαβαν και τον περιποιήθηκαν.

Μετά επτά ήμερες όμως, αφού ευλόγησε τα πνευματικά του παιδιά, παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Θεό.

Τρίτη 23 Ιουλίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Μάρτυρες που θανατώθηκαν από τους Βουλγάρους

Βιογραφία

Άνδρας δικαίους και τρόποις ου ποικίλους,

Άνδρες φονείς κτείνουσι ποικιλοτρόπως.

Ο βασιλιάς του Βυζαντίου Νικηφόρος ο Πατρίκιος, το 811 μ.Χ., βγήκε από την Κωνσταντινούπολη με όλα του τα στρατεύματα, τον γιο του Σταυράκιο και τον γαμπρό του Μιχαήλ, για να πολεμήσει τους Βούλγαρους. Η μάχη ήταν σκληρή και ο Νικηφόρος νίκησε κατά κράτος τους Βούλγαρους. Αντί όμως να μεριμνήσει για την τακτοποίηση των στρατευμάτων του μετά τη νίκη, επιδόθηκε σε τσιμπούσια και οινοποσίες. Οι Βούλγαροι ανασυντάχθηκαν και την νύχτα έπεσαν κατά των Βυζαντινών στρατευμάτων, με αποτέλεσμα να τους διαλύσουν. Ο ίδιος ο βασιλιάς θανατώθηκε από τον αρχηγό των Βουλγάρων Κρούμο. Όσοι στρατιώτες συνελήφθηκαν, οι Βούλγαροι τους εξεβίαζαν ν' αρνηθούν τον Χριστό. Αλλά επειδή αυτοί αρνούνταν να αλλαξοπιστήσουν, άλλους θανάτωσαν με αποκεφαλισμό και άλλους με απαγχονισμό.

Τρίτη 23 Ιουλίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Επτά Μάρτυρες που μαρτύρησαν στην Καρθαγένη

Βιογραφία

Aθληταί επτά θανατωθέντες ξίφει,

Xριστώ πάρεισιν Άγιοι τω Aγίω.

Οι Άγιοι Επτά Μάρτυρες μαρτύρησαν στην Καρθαγένη ή κατ' άλλους στη Χαλδία (Χαλκηδόνα). Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων Μαρτύρων.

Τρίτη 23 Ιουλίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ηΟσία Άννα η εν τω Λευκαδίω

Βιογραφία

Σος δέσμιος νους σαρκικάς ρίψας πέδας,

Eίργοντος Άννα μηδενός Θεόν βλέπει.

Η Οσία Άννα η εν τω Λευκαδίω (ή Λευκάτη) έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου του εικονομάχου (829 - 842 μ.Χ.) και ήταν κόρη πλούσιας και επίσημης οικογένειας. Η ίδια είχε άφθονα σωματικά και πνευματικά χαρίσματα διότι ανατράφηκε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Μετά τον θάνατο των γονέων της, έγινε κληρονόμος της μεγάλης πατρικής περιουσίας, που μέρος της διαμοίρασε στους φτωχούς. Αλλά την ωραία αυτή κόρη, αγάπησε κάποιος Αγαρηνός, που διέμενε στην Κωνσταντινούπολη και τη ζήτησε σε γάμο, με την συγκατάθεση του βασιλιά Βασιλείου. Η Άννα δεν δέχτηκε και με δάκρυα προσευχόταν στον Θεό να την απαλλάξει απ' αυτόν τον πειρασμό.

Πράγματι ο Θεός άκουσε τις προσευχές της και ο Αγαρηνός πέθανε. Τότε η Άννα, εντάχθηκε σε κάποιο μοναστήρι της Κωνσταντινούπολης, όπου επιδόθηκε σε σκληρότατη άσκηση και προσευχή. Έτσι ασκητικά αφού πέρασε για 50 χρόνια, μετά από βραχύχρονη ασθένεια, παρέδωσε την μακαριά ψυχή της στο Θεό. Το δε τίμιο λείψανο της, μετά από χρόνια όταν εκτάφηκε, βρέθηκε σώο και ευωδίαζε ολόκληρο θεία ευωδιά, και έκανε πολλά και διάφορα θαύματα.