«Ο Χριστός το φως του κόσμου»

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀφηγεῖται τήν θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Οἱ προφῆτες τῆς Π. Διαθήκης, περιγράφοντας τό ἔργο τοῦ ἀναμενόμενου Μεσσία, ἀναφέρουν ἀνάμεσα στίς διάφορες πτυχές του καί τήν «ἀνάβλεψιν τυφλῶν». Αὐτός λοιπόν πού ἔχει τήν ἐξουσία νά ξαναδίνει τό φῶς στούς τυφλούς δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Μεσσία.

Ἡ ἀπόδοση ὅμως τοῦ φωτός στούς τυφλούς, πέρα ἀπό τήν ἀποδεικτική σημασία της γιά τή μεσσιανική ἰδιότητα τοῦ Χριστοῦ, ἔχει καί ἕνα ἄλλο βαθύτερο νόημα: Εἶναι σημάδι μίας νέας καταστάσεως πραγμάτων πού εἰσβάλλει μέσα στόν κόσμο τοῦ σκότους καί τῆς τυφλότητας. Ὁ Χριστός ἀνοίγει τά μάτια τῶν ἀνθρώπων, γιά νά μπορέσουν νά διαπιστώσουν τή νέα ζωή πού αὐτός προσφέρει σάν δῶρο στόν κόσμο.

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ ὡς Φωτός τοῦ κόσμου πού διακηρύσσει ἡ Ἐκκλησία δημιουργεῖ κρίση μέσα στόν κόσμο. Βέβαια ὄχι μέ τήν ἔννοια τῆς κατακρίσεως τῶν ἀνθρώπων ἄλλα μέ τήν ἔννοια τῆς ὑποχρεώσεως πού δημιουργεῖται μέσα στόν κάθε ἄνθρωπο νά λάβει θέση ἔναντι αὐτοῦ του φωτός. Ἀπό τή στάση πού παίρνει ὁ καθένας ἀπέναντι στό φῶς κρίνεται ἤδη καί προδικάζεται τό μέλλον του. Χρειάζεται τόλμη γιά νά δεῖ κανείς κατάματα τό φῶς, νά ἀντικρύσει τή γύμνια του χωρίς νά τήν ἐπενδύει μέ ψεύτικα καί συμβατικά ροῦχα, χρειάζεται θάρρος γιά νά συνειδητοποιήσει δυσάρεστες πλευρές τοῦ ἑαυτοῦ του πού ἡ ὕπαρξή τους τόν πληγώνει, νά πεῖ τό ὄχι σέ πολλές κακές ἐπιθυμίες του πού τόν συνδέουν μέ προσωπική ὠφέλεια στή ζωή καί παράλληλα νά πεῖ τό ναί στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ. Καί τήν τόλμη αὐτή τήν προσφέρει τό φῶς τό ἐρχόμενο στόν κόσμο διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό φῶς αὐτό ἔρχεται σάν μία νέα δημιουργία καί ἀνάπλαση τοῦ κόσμου. Εἶναι χαρακτηριστικό στή σημερινή διήγηση ὅτι ὁ Ἰησοῦς πλάθει πηλό καί ἐπιχρείει τά κλειστά μάτια τοῦ τυφλοῦ στέλνοντάς τόν μετά νά πλυθεῖ στή δεξαμενή τοῦ Σιλωάμ. Ὅπως ὁ Θεός, κατά τήν ἀρχική δημιουργία τοῦ κόσμου (σύμφωνα μέ τήν σχετική διήγηση τῆς Π. Διαθήκης) πλάθει μέ χῶμα τόν ἄν-θρωπο, ἔτσι καί ὁ Ἰησοῦς μέ τόν ἵδιο τρόπο ἀναδημιουργεῖ τό καταστραμμένο ἀπό τή φθορά τῆς ἁμαρτίας πλάσμα. Καί ὅπως ὁ Θεός προστάζει τό «γεννη-θήτω φῶς», ἔτσι καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἵδια δημιουργική δύναμη δίνει τό φῶς στόν τυφλό καί ἀνοίγει τά μάτια τῶν ἀνθρώπων νά δοῦν τήν ἀλήθεια πού αὐτός ἀποκαλύπτει γιά νά σώσει τόν κόσμο.

Ὁ κάθε ἄνθρωπος κρίνεται ἀπό τό ἄν θελήσει νά ἀντικρύσει τό φῶς ἤ ἀπό τό ἄν προτιμήσει τό σκοτάδι, μέσα στό ὁποῖο κρύβονται καί σκεπάζονται τά σκοτεινά ἔργα τοῦ κόσμου.