Όσιος Συμεών ο Παλαιός Και Οι Συν Αυτώ Λοιποί Άγιοι

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Συμεών ο Παλαιός

Βιογραφία
Τὸν χοῦν παλαιὲ Συμεὼν ἀπεξύσω,
Ἐχθροῦ παλαιοῦ λεπτύνας εἰς χοῦν κάραν.

Ο Όσιος Συμεών, από την παιδική του ηλικία είχε έφεση προς την άσκηση και γι' αυτό αποσύρθηκε στο ορός Αμανόν και ζούσε μέσα σε μια σπηλιά. Η ζωή του εκεί ήταν πολύ ασκητική και δεν έτρωγε ούτε καν λίγο ψωμί. Τρεφόταν με χορτάρια της ερήμου.

Από την έρημο πήγε στο όρος Σινά, για να προσκυνήσει τους τόπους όπου κατέβηκε ο Θεός. Εκεί κλείστηκε σε μια σπηλιά, όπου κρύφτηκε ο Μωυσής, και έμεινε μπρούμυτα επτά μέρες, νηστικός και προσευχόμενος. Σηκώθηκε μόνο όταν άκουσε φωνή να του λέει να σηκωθεί και να φάει τρία μήλα, που ήλθαν μπροστά του με θαυματουργικό τρόπο.

Όταν επέστρεψε στο Σινά, έκτισε δύο μοναστήρια και απεβίωσε ειρηνικά.

Τη βιογραφία του Οσίου Συμεών έγραψε ο Κύρου Θεοδώρητος (βλ. Φιλόθεος Ιστορία αριθμ. 6).

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Αμμωνάς

Βιογραφία
Ζωῆς Ἀμωνᾶς νῆμα πληρώσας ἅπαν,
Ζωὴν ἐφεῦρεν, οὔποτε πληρουμένην.

Ο Όσιος Αμμωνάς έζησε κατά τους χρόνους του Μεγάλου Αντωνίου (βλέπε 17 Ιανουαρίου), τον 4ο αιώνα μ.Χ., ο οποίος έτρεφε προς αυτόν μεγάλη αγάπη και υπόληψη, και υπήρξε διάδοχός του στην πνευματική καθοδήγηση των μοναχών του μοναστικού κέντρου Πισπίρ , που βρισκόταν στην αριστερή όχθη του Νείλου.

Σπάνια άνθρωπος έγινε τόσο κύριος του εαυτού του, ώστε να είναι ανώτερος από ύβρεις, ευλογώντας και ευεργετώντας τους υβριστές του. Ιδιαίτερο δε πνευματικό αγώνα κατέβαλε ο Αγιος για τον φωτισμό και την επιστροφή στην αρετή δυστυχών γυναικών, που είχαν ακολουθήσει το δρόμο της αμαρτίας. Κι ενώ ο κόσμος των κακολογούσε, αυτός συμβούλευε, παρακαλούσε και προσευχόταν. Έτσι πολλές από αυτές ήλθαν σε μετάνοια και έζησαν με ευσέβεια και σωφροσύνη.

Ο Όσιος Αμμωνάς κοιμήθηκε με ειρήνη προ του έτους 403 μ.Χ. Το συγγραφικό του έργο φανερώνει ασκητή πολύ πεπειραμένο περί τις μυστικές αναβάσεις προς τον Θεό.

Ρώτησαν κάποτε τον Αγιο Αμμωνά, ποια είναι η στενή και τεθλιμμένη οδός. Και εκείνος απάντησε: «Στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸς εἶναι νὰ πολεμᾶ κανεὶς τοὺς λογισμούς του καὶ νὰ κόβει γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ τὸ θέλημά του».

Τέλος, σύμφωνα με μερικές πηγές, ο εν λόγω Όσιος είναι ο Όσιος Αμμωνάς που αναφέρεται στο Λαυσαϊκό και ήταν ιερέας. Αυτός, μια φορά είδε έναν Άγγελο στα δεξία του Βήματος ο οποίος έγραφε σε ένα βιβλίο τα ονόματα των αδελφών που πήγαν στην Ιερά Λειτουργία. Τα ονόματα αυτών που δεν πήγαν, τα έσβηνε και μετά από τρείς μέρες πέθαναν.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Κλήμης ο εν τω Όρει Σαγματίω άσκησας

Ιερά Λείψανα: Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στην ομώνυμη Μονή Θηβών.

Βιογραφία
Κλήμης ὁ θεῖος, ἐν μετάρσιῳ στύλῳ,
ἀρθεὶς ἀνέπτει, πρὸς μονὰς οὐρανίους.
Κλήμης Ἰανουαρίου θάνεν εἰκοστῇ ἒκτῃ
γέρας ἀρετῶν, Γερμανός γεγαιρέσθω,
ὡς τῶν γεηρῶν, λελοιπῶς πᾶσαν τέρψιν.

Ο Όσιος Κλήμης υπήρξε γόνος ευσεβών Χριστιανών που κατάγονταν από την Αθήνα. Ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου και από μικρή ηλικία εκκλησιαζόταν και μαθήτευε στο λόγο του Θεού και τις ψαλμωδίες.

Σε ηλικία τριάντα ετών εγκατέλειψε την ματαιότητα του κόσμου αυτού και ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας, ασκητεύοντας στην Ιερά Μονή των Ασωμάτων ή του Συμβούλου στον Κιθαιρώνα, κοντά στον ξακουστό για την αρετή και την αγιότητα του γέροντα Μελέτιο (βλέπε 1 Σεπτεμβρίου) και εκεί εκάρη απ’ αυτόν μοναχός. Εκεί διέλαμψε στη σιωπή, την υπακοή, την άσκηση και την προσευχή. Έλεγε την καρδιακή προσευχή, το «Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με» και η καρδία του γέμιζε από παρηγοριά και χάρη. Μέσα στις λίγες αυτές λέξεις συμπύκνωσε ολόκληρη τη θεώρηση του μυστηρίου της Θείας Οικονομίας. Όταν έβγαινε από τις Ακολουθίες που γίνονταν στο ναό, ήταν μεταμορφωμένος.

Ένας αδελφός της μονής, ο μοναχός Ιάκωβος, κάποιο βράδυ, είδε τον Όσιο να προσεύχεται και να στέκεται υψούμενος στον αέρα. Ολόκληρος ήταν λουσμένος στο φως. Ο Ιάκωβος κοίταζε και δεν χόρταινε να βλέπει το θείο θέαμα. Ένιωσε τέτοια συγκίνηση, που γύρισε πίσω στη μονή και μίλησε στους άλλους μοναχούς για την εμπειρία του και γι’ αυτό που είδε. Έτσι ο ισάγγελος Κλήμης, για να αποφύγει την δόξα και τον έπαινο των ανθρώπων, έφυγε από εκεί και ήρθε στο όρος του Σαγματά, που είναι κοντά στην πόλη των Θηβών και συνέχισε την άσκησή του σε ένα απόκρημνο σπήλαιο.

Μόλις ο Όσιος μπήκε στο σπήλαιο, έκανε το σημείο του Σταυρού και ευχαρίστησε τον Θεό που του χάρισε ένα αχειροποίητο κελί. Ο τόπος αυτός έγινε η γη των ασκητικών παλαισμάτων αυτού, δηλαδή των δακρύων, της ευχής, της νηστείας και της αυστηρής ασκήσεως. Εκεί έμεινε πολλά χρόνια και συγκέντρωσε γύρω του πλήθος μοναχών, τους οποίους καθοδηγούσε θεοφιλώς. Ο βιογράφος του Οσίου μας λέει: «Ἔμεινεν ἐν τῷ ὑψηλῷ, ἐν στενοτάτω στύλω, τάς φοράς τῶν ἀνέμων καί καυμάτων καί ὄμβρων γενναίως ὑποφέρων πάση κακουχία καί θλίψη καί στενοχωρία, τῷ Θεῷ προσομιλῶν».

Η φήμη και το πλήθος των θαυμάτων τα οποία επιτελούσε ο Όσιος Κλήμης, έφτασαν ως τη Βασιλεύουσα. Ο Αυτοκράτορας Αλέξιος ο Κομνηνός θέλοντας να τιμήσει την Ιερά Μονή Σαγματά και τον Όσιο ασκητή της, δώρισε σ’ αυτή με Χρυσόβουλο ένα τεμάχιο του Τιμίου και Ζωοποιού Ξύλου «ὁπερ ὀρθίως τήν τοῦ λιχανοῦ ἐπιμέτρησιν ἀποτελεῖ, ἐγκαρσίως δέ τήν τοῦ ἀντίχειρος, το πάχος πάλι δακτύλου ἡμίσεως» (εκ του Χρυσοβούλου). Με το ίδιο χρυσόβουλο δώρησε στη Μονή και μεγάλη ἔκταση κτημάτων «παρά τήν Οὐγγρίαν λίμνην», τα σημερινά Σκορπιονέρια.

Έτσι, αφού έζησε κατά Θεόν, ο Όσιος Κλήμης κοιμήθηκε το έτος 1111 μ.Χ. με ειρήνη. Λίγο πριν παραδώσει την αγία του ψυχή στον Θεό, κάλεσε τους συμμοναστές του και τους είπε: «Σας χαιρετώ, αδελφοί μου. Σας αφήνω την ευλογία μου. Θα προσεύχομαι για τον καθένα από εσάς. Και ελπίζω σύντομα να συναντηθούμε. Συγχωρείστε με για ότι σας λύπησα. Προσευχηθείτε να δεχθεί ο Κύριος την ψυχή μου. Και να με αξιώσει να συναντήσω τον Όσιο Γέροντά μου, τον Μελέτιο και να του δώσω το φίλημα της αγάπης». Δεν μπορούσε να πει περισσότερα. Σήκωσε το χέρι και έκανε το σημείο του Τιμίου Σταυρού και βρέθηκε στην ανέσπερη λαμπρότητα της Βασιλείας του Θεού.

Η τίμια κάρα του Οσίου Κλήμεντος, αναβλύζουσα τη Χάρη και την ευωδία του Αγίου Πνεύματος, φυλάσσεται με ευλάβεια στην ιερά μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά Βοιωτίας.

Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Τόν πλοῦτον καί τήν δόξαν τοῦ ματαίου αἰῶνος ἐμίσησας θεόφρων, ὁσιώτατε Κλήμη, καί ὄρος κατέλαβες τραχύ, ἔν ᾧ προσομίλεις τῷ Θεῷ, διά τοῦτο συνελθόντες, ἐπαξίως εὐφημοῦμέν σε δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσι ἰάματα.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τοὺς ἐν ἀσκήσει φαεινοὺς καὶ οὐρανόφρονας, καὶ τοῦ Χριστοῦ ὥς ἀληθῶς θείους θεράποντας, Κλήμεντα καὶ Γερμανὸν ανευφημήσωμεν, οὗτοι γὰρ ὡς ποταμοὺς ἰάματα βρύουσι, τοῖς θερμῶς τοῖς λειψάνοις αὐτῶν πελάζουσι, καὶ κραυγάζουσι, χαίροις ζεῦγος ἁγιόλεκτον.

Ὁ Οἶκος
Ἂγγελοι τῇ ἀσκήσει, Θεοφόροι δειχθέντες, πορεύετε ὴμῖν τὰς ἐλλάμψεις Θεόθεν, καὶ τάς γε ἀειφώτους μαρμαριγὰς τῆς ἀρετῆς, καὶ τοῦ θείου φωτὸς τὴν καλλονήν' διὸ καὶ κραυγάζομεν, τοιαῦτα μεγαλοφώνως.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, Μνήμη του Μεγάλου Σεισμού

Βιογραφία
Έσεισας αλλ’ έστησας αύθις γην Λόγε.
Της σης γαρ οργής οίκτός εστι το πλέον.

Ο σεισμός αυτός έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα τέλη της βασιλείας του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Β’ του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.), υιού του αυτοκράτορα Αρκαδίου (395 - 408 μ.Χ.) και της Ευδοξίας. Ο σεισμός συνέβη ημέρα Κυριακή, τη δεύτερη ώρα της ημέρας. Εξαιτίας δε του σεισμού αυτού, κατέπεσαν τα τείχη της πόλεως και ένα μεγάλο μέρος των οικημάτων και κατ’ εξαίρεση από την περιοχή των Τρωαδησίων Εμβόλων μέχρι του Χαλκού Τετραπύλου.

Οι μετασεισμικές δονήσεις συνεχίσθηκαν επί τρεις ολόκληρους μήνες, μέχρι και της 25ης του μηνός Απριλίου, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Όσιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος. Κατά την περίοδο εκείνη ο βασιλέας έκανε πάνδημες λιτανείες και με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν στον Θεό λέγοντας: «Κύριε, μετανοούμε, λύτρωσέ μας από τη δίκαιη οργή Σου και από τα παραπτώματά μας. Έσεισες πράγματι τη γη και την συντάραξες εξαιτίας των αμαρτιών μας, με σκοπό να μας κάνεις να συναισθανθούμε τα παραπτώματά μας και να δοξάζουμε Εσένα τον μόνο αγαθό και φιλάνθρωπο Θεό μας».

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Ανανίας ο Πρεσβύτερος, Πέτρος ο δεσμοφύλακας και οι επτά στρατιώτες μάρτυρες

Βιογραφία
Πέτρος σὺν ἑπτὰ τὴν θάλασσαν εἰσέδυ,
Οἷς Ἀνανίας ἡδέως συνεισέδυ.

Οι Άγιοι αυτοί έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού και Μαξίμου ηγεμόνα της Φοινίκης (295 μ.Χ.). Όταν λοιπόν συνελήφθη ο Ιερέας Ανανίας, και επειδή ομολόγησε τον Χριστό και γκρέμισε δια της προσευχής τα είδωλα, ο Μάξιμος διέταξε και τον μαστίγωσαν ανελέητα και έκαψαν τις πλευρές του με πυρωμένα σουβλιά. Έπειτα επάνω στα κομμένα μέλη του, έριξαν ξύδι και αλάτι. Μετά από αυτά τον έβαλαν στη φυλακή, όπου δια θαύματος, μέρες ολόκληρες, τρεφόταν από τον Θεό. Το θαύμα αυτό είλκυσε στην πίστη του Χριστού, τον δεσμοφύλακα Πέτρο και άλλους επτά στρατιώτες, τους οποίους, μαζί με τον Ανανία, ο ηγεμόνας έπνιξε στη θάλασσα. Έτσι όλοι μαζί πήραν από τον στεφανοδότη Κύριο, τα στεφάνια της αθλήσεως.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Γαβριήλ

Βιογραφία
Σὺν τῷ Γαβριὴλ τῷ Νόων πρωτοστάτῃ,
Καὶ Γαβριὴλ ἵστησι Χριστὸς τὸν νέον.

Ο Όσιος Γαβριήλ ήταν μοναχός και ηγούμενος της μονής Αγίου Στεφάνου Ιεροσολύμων. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου

Βιογραφία
Κατά την ημέρα αυτή η Εκκλησία εορτάζει την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου (τιμάται 11 Νοεμβρίου) από τη νήσο Πρίγκηπο στη μονή Στουδίου, που έγινε κατά το έτος 844 μ.Χ., επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μεθοδίου Α’ (842 - 846 μ.Χ.). Το ιερό λείψανο είχε διαφυλαχθεί σώο, ακέραιο και αδιάλυτο σε τέτοιο βαθμό, ώστε ούτε το δέρμα να μην πάθει την παραμικρή αλλοίωση.

Μαζί με το ιερό λείψανο του Οσίου Θεοδώρου μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το ιερό λείψανο του εξορισθέντος αδελφού του, Ιωσήφ του Θεσσαλονίκης (τιμάται ). Και τα δύο ιερά σκηνώματα τα απέθεσαν δίπλα στη σωρό του μακαρίου Πλάτωνος, του ηγουμένου του Οσίου Θεοδώρου.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι δύο Μάρτυρες οι εν Φρυγία

Βιογραφία
Βάκλοις ἀθληταὶ τραυματισθέντες δύω,
Στεφθέντες εὗρον τὴν συνούλωσιν τάχει.

Οι δύο Άγιοι Μάρτυρες, μαρτύρησαν στη Φρυγία μετά από βασάνους και άγρια χτυπήματα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Βάκλα είναι τα ξύλα με τα οποία χτυπούν τα τύμπανα.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Γερμανός ο εν Σαγματά

Βιογραφία
Ο Όσιος Γερμανός ο εν Σαγματά που έζησε στους σκοτεινούς χρόνους της δουλείας (1480 - 1540 μ.Χ.) είναι άλλη μια ασκητική μορφή που σαν φωτεινό αστέρι φωτίζει την Εκκλησία της Βοιωτίας. Ο βιογράφος του τον ονομάζει «πνευματοφόρο» αφού η προσωπικότητά του έλαμπε από τα πνευματικά χαρίσματα και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, ώστε έφθασε σε ύψη ηθικής και πνευματικής τελειότητος, γενόμενος διδάσκαλος και καθοδηγητής των συνασκητών του.

Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ ἠκολούθησας, καταλιπών τά τῆς γῆς καὶ βίου ἰσάγγελου, ἐπιπληθεῦσω σαφῶς, ὡς ἰσαρκος Ὅσιε σύ γάρ ἐν Σαγματίῳ προσχωρῶν Θείῳ πόθῳ, σμίλλη πικρᾶ τὴν πάλαι πικράν γεῦσιν ἄπώσω. Διό Γ ερμανέ’ Θεοφόρε, ἀξίως δεδόξασαι.

Σάββατο 26 Ιανουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Δαυίδ βασιλεύς της Γεωργίας.

Βιογραφία
Ο Άγιος Δαυίδ καταγόταν από τη χώρα της Γεωργίας και βασίλευσε κατά τα έτη 1089 - 1130 μ.Χ. Ήταν υιός του βασιλιά της Γεωργίας, Γεωργίου του Β’ και επονομαζόταν Ισχυρός ή Επανορθωτής. Επί της βασιλείας του η χώρα του είχε κατακλυσθεί από τους Σελτζούκους Τούρκους. Ο Άγιος, επωφελούμενος από τις εσωτερικές τους έριδες και διχόνοιες, κάλεσε τον λαό στα όπλα και μετά πολλές μάχες κατέλαβε την Τυφλίδα. Αγωνίσθηκε για την Ορθόδοξη πίστη, ανήγειρε πολλούς ναούς και ανακαίνισε τους παλαιούς και διακρίθηκε για την ευσέβειά του.