Περί της γυναίκας όπου κολάστηκε, επειδή άφησε μια αμαρτία ανεξομολόγητη.

Περί της γυναίκας όπου κολάστηκε, επειδή άφησε μια αμαρτία ανεξομολόγητη.

Σε ένα κάστρο ζούσε γυναίκα ευγενέστατη και πλούσια,οπου έπραξε αισχρότατο αμάρτημα και δεν το είπε σε κανέναν πνευματικό απο την ντροπή της πράξεως της,

για να μην το μάθεις άλλος κανείς.

Μια ημέρα έτυχε να περνάει ένας ξένος ιερομόναχος με τον υποτακτικό του,όπου πήγαιναν να προσκυνήσουν τον Άγιο Τάφο,και βλέποντας αυτούς η γυναίκα σε μια εκκλησία όπου έκαναν εορτή και λειτούργησε ο πνευματικός,έβαλε στον νου της να εξομολογηθεί σε αυτόν,

ήταν ξένος και δεν την ήξερε.
Αφού πήγαν σε ένα μέρος του Ναού,άρχισε να λέει τις αμαρτίες της. όταν θέλησε να πεί εκείνο το μέγα ανόμημα,της ήρθε τόσο μεγάλη ντροπή εκ διαβολικής συνεργείας,όπου κοκκίνισε και δεν μπορουσε να το πεί.
Ο δε υποτακτικός του πνευματικού ήταν απλός και ενάρετος άνθρωπος και απο μακριά στεκούμενος έβλεπε πως έβγαινε απο το στόμα της γυναίκας ένα φίδι για κάθε αμάρτημα όπου εξομολογούταν και ύστερα απο αυτά είδε ένα μεγάλο φίδι όπου έβγαλε τρείς φορές την κεφαλήν του για να βγεί απο το στόμα της έπειτα σύρθηκε μέσα και δεν ξαναβγήκε.
Τότε είδε και τα μικρότερα φίδια που είχαν βγεί απο το στόμα της να ξαναμπαίνουν στο στόμα αυτής γιατί δεν είπε και το άλλο αμάρτημα.
Αφού της διάβασε την συγχωρητική Ευχή ο Πνευματικός η γυναίκα έφυγε.
Ο δε υποτακτικός του είπε αυτά που είδε στον εξομολόγο και αυτός κατάλαβε την υπόθεση και ξεκίνησε να βρεί την γυναίκα για να της φανερώσει την οπτασία προς αυτήν και να την παρακινήσει να φανερώσει και το άλλο ανόμημα,και πηγαίνοντας προς το σπίτι αυτής την βρήκε πεθαμένη.
Κλαιόμενος έκανε προσευχή στον Κύριο για την ψυχή της τι απέγινε.
Και ιδού είδε αυτήν καθεζόμενην επάνω σε έναν φοβερό δράκοντα και δύο άλλα φίδια να την έχουν περικυκλώσει και της έδιναν πόνο ανείκαστο.
Τότε είπε σε αυτους:
Εγώ ειμαι η άσεμνη γυναίκα,όπου εξομολογήθηκα σήμερα και επειδή δεν είπα ένα ανόμημα που έπραξα,με παρέδωσε ο Κριτής,να με θανατώσει αυτός ο δράκος και να φλογίζομαι σε ατελείωτη κόλαση,διότι με περίμενε τόσο καιρό να το ομολογήσω και εγώ απο την ντροπή μου το έκρυψα.
Και τώρα δεν έχω ελπίδα σωτηρίας καμία η ταλαίπωρη.
Αυτά αφού είπε έγινε άφαντη...

Για αυτό αδελφοί μην αμελούμε την εξομολόγηση,
την κάθαρση της ψυχής που μόνο μέσω αυτής θα φτάσουμε στην σωτηρία,
μην κρύβουμε αμαρτήματα απο την ντροπή μας,την ώρα της εξομολόγησης,
που βρίσκομαστε στον ίδιο τον Θεό μπροστά,
διότι την μετάνοια την δίνει ο Θεός ,
την ντροπή ο πονηρός.

(Απο το Βιβλίο -ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ,Αγάπιου Λανδού- Σελ.218-219)