Οσία Μαρία η μετονομασθείς Μαρίνος και Οι Συνν Αυτής Λοιποί Άγιοι

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει η Οσία Μαρία η μετονομασθείς Μαρίνος
Βιογραφία
Στολὴ Μαρῖνον μαρτυρεῖ τὴν Μαρίαν,
Ταφὴ Μαρίαν δεικνύει τὸν Μαρῖνον.
Η Οσία Μαρία που αντιπροσωπεύει ίσως το πιο διαδεδομένο παράδειγμα του «ιερού θρύλου» της γυναίκας που αφιερώνεται στη μοναστική άσκηση κάτω από μια ανδρική μεταμφίεση και που μνημονεύεται στο Συναξάρι της Κωνσταντινουπόλεως, αλλά θεωρούν ότι έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ., με βάση ουσιαστικά τη Μαρωνιτική παράδοση που τοποθετεί τον τόπο ασκήσεώς της στη σπηλιά Qanubin, στην πεδιάδα της Qadisa στο βόρειο Λίβανο, και άλλοι τον 7ο αιώνα μ.Χ. και σε Αιγυπτιακή περιοχή.
Οι Συναξαριστές διηγούνται ότι η Οσία, επιθυμώντας την μοναστική ζωή, μεταμφιέσθηκε σε άνδρα και κατέφυγε μετά του πατρός της Ευγενίου, που είχε μείνει χήρος, σε μοναστήρι. Όταν κάποτε η Αγία κατέλυσε, με άλλους μοναχούς, σε πανδοχείο, την κατηγόρησαν ότι διέφθειρε την κόρη του ξενοδόχου, η οποία όμως είχε διαφθαρεί από έναν στρατιώτη. Η Αγία όχι μόνο υπέμεινε το όνειδος, τις προσβολές και τις διώξεις με σιωπή και υπομονή, αλλά και το παιδί που γεννήθηκε το δέχθηκε ως δικό της και το διέτρεφε έξω από τη μονή επί τριετία, αφού οι μοναχοί την έβγαλαν έξω της μονής ως αμαρτωλή. Όταν, μετά την οσιακή κοίμησή της, φανερώθηκε ότι ήταν γυναίκα, οι μοναχοί που πριν λίγο την αποκαλούσαν αθλία, την μακάρισαν για την αρετή και την πνευματική της ανδρεία και την θεώρησαν Οσία.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Αντώνιος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως
Βιογραφία
Οὐδὲν τι προσχὼν Ἀντώνιος τοῖς κάτω,
Καλῶν δικαίως ἠξιώθη τῶν ἄνω.
Ο Άγιος Αντώνιος Β' ο Καυλέας, γεννήθηκε προ του 830 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη. Σε μικρή ηλικία έγινε μοναχός και αναδείχθηκε «ανήρ όσιος, εστεμμένος με αρετές και ναός οίκτου». Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και μη θέλοντας να εγκαταλείψει τον μοναχικό βίο ίδρυσε τη μονή του Καλλίου ή Καλλέως. Ο Άγιος εργάσθηκε πολύ για την ενότητα της Εκκλησίας και την κατασίγαση των παθών μεταξύ των οπαδών των Πατριαρχών Ιγνατίου και Φωτίου και έγινε περιλάλητος για την φιλανθρωπία και την ελεημοσύνη του. Το έτος 893 μ.Χ. εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και εξακολούθησε να αυξάνει στην πνευματική προκοπή, την ευσέβεια και τη φιλαδελφία.
Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 901 μ.Χ. Η Σύναξή του ετελείτο στη μονή, στην οποία ανήκε ως μοναχός.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ο εορταζόμενος Πατριάρχης Αντώνιος, είναι ο Γ' ο Στουδίτης (974 - 980 μ.Χ.). Ο Λέων ο διάκονος γράφει για τον Αντώνιο αυτό, ότι είχε αποστολικό τρόπο ζωής και γι' αυτό τον εμπιστεύονταν βασιλείς, πλούσιοι και όλοι οι επίσημοι, δίνοντας του πολλά αγαθά, που ο Αντώνιος με τη σειρά του τα έδινε όλα στους φτωχούς. Ο δε σύγχρονος του Ιεράρχης, επίσκοπος Χωνών, λέει ότι ο Αντώνιος ήταν καθαρός στην καρδιά, εντελώς αφιλοχρήματος, πολύ ταπεινόφρων, τελείως άκακος, φίλος της απλότητας, οπαδός της αλήθειας και της ειρήνης, τέλειος ασκητής, χωρίς καμμιά οργή, με πολλή συμπάθεια. Χαρά του ήταν να ευεργετεί, πέλαγος ευσπλαχνίας, τέλειος τύπος επισκόπου με αποστολική χάρη.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Πλωτίνος και Σατορνίνος
Βιογραφία
Τὰ θνησιμαῖα ταῦτα τῶν τετμημένων,
Σατορνίνου πέφυκε καὶ τοῦ Πλουτίνου.
Οι Άγιοι Πλωτίνος και Σατορνίνος μαρτύρησαν δια ξίφους στην Καρχηδόνα.

υριακή 12 Φεβρουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Μελέτιος ο εν Υψενή
Βιογραφία
Μονὴν ἐγείρας τῇ Παρθένῳ Μαρίᾳ,
Μονὰς κατοικεῖς εὐκλεῶς τῶν Ἀγγέλων.
Δευτερίῃ δεκάτῃ Μελέτιος τιμάσθω ἀγλαῶς.
Ο Όσιος και θεοφόρος Πατήρ ημών Μελέτιος, γεννήθηκε περί τα τέλη του 18ου αιώνα μ.Χ. στο χωριό Λάρδος της Ρόδου και ονομάστηκε κατά το άγιο Βάπτισμα Εμμανουήλ. Οι ευσεβείς γονείς του Νικόλαος και Σταματία τον ανέθρεψαν κατά την αποστολική ρήση «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίο» και εμφύτευσαν στην ψυχή του την αγάπη προς τον Θεό και τις παραδόσεις του ευσεβούς ημών Γένους. Από τη βρεφική ηλικία φαινόταν ότι ήταν «σκεῦος ἐκλογῆς» αφού αρνούνταν να θηλάσει το μητρικό γάλα κατά τις νηστίσιμες ημέρες της Τετάρτης και Παρασκευής. Αργότερα, όταν μεγάλωσε, μοίραζε αγαθά από την πατρική αποθήκη στους φτωχούς χωρίς αυτά να ελαττώνονται, γεγονός που προκάλεσε την έκπληξη των γονέων του, που τον είχαν προηγουμένως επιτιμήσει.
Από τον εφημέριο της γενέτειράς του διδάχθηκε ανάγνωση και γραφή και επιδόθηκε με ζήλο στη μελέτη των βίων των Αγίων της Εκκλησίας, τους αγώνες των οποίων προσπαθούσε να μιμηθεί σχολάζοντας στην αγρυπνία, την προσευχή και τη νηστεία. Μέσα στην ψυχή του άναψε ο θείος πόθος και προτιμούσε να αποσύρεται στο δάσος για να προσεύχεται απερίσπαστος στον Θεό, με θερμά δάκρυα, ολονύκτιες δεήσεις και γονυκλισίες. Ο συνήθης τόπος που αποσυρόταν ήταν ένα σπήλαιο στην περιοχή της ερειπωμένης τότε αρχαίας Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου του Ύψους.
Κάποια νύκτα ενώ βρισκόταν κοντά στη Μονή προσευχόμενος παρατήρησε στήλη υπέρλαμπρου φωτός να κατέρχεται από τον ουρανό και να στέκεται πάνω από ένα αιωνόβιο δένδρο ελιάς. Απόρησε βλέποντας το παράδοξο θέαμα, πλησίασε στο μέρος εκείνο που υποδείκνυε το ουράνιο φως και βρήκε μία παλαιά Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γονάτισε με δέος, την σήκωσε στα χέρια του και την ασπάστηκε με πνευματική χαρά και αγαλλίαση ψάλλοντας ύμνους δοξολογίας στον Θεό και άσματα ευγνωμοσύνης στη Θεομήτορα για τη θαυμαστή ευδοκία της χάριτός της.
Μία από τις επόμενες νύκτες του εμφανίστηκε σε όραμα η Μητέρα του Κυρίου λέγοντάς του να ανεγείρει στον τόπο της ευρέσεως ιερό Ναό επ' ονόματί της και να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη Μονή. Παράλληλα του υπέδειξε το μέρος όπου θα έπρεπε να σκάψει για να εξασφαλίσει το ποσό που απαιτούσε η οικοδομή. Ο Όσιος υπάκουσε και σκάβοντας εκεί που του υπέδειξε η Θεοτόκος ανακάλυψε κάποιο κρυμμένο θησαυρό. Έχοντας τη βεβαιότητα της παρουσίας της χάριτος της Θεομήτορος εξασφάλισε την απαιτούμενη άδεια από τις τουρκικές αρχές, οικοδόμησε τον ιερό Ναό και γύρω απ' αυτόν κελλιά. Έλαβε το αγγελικό Σχήμα, μετονομάστηκε Μελέτιος και εγκαταστάθηκε εκεί αγωνιζόμενος με υπερβάλλοντα ζήλο τον καλό αγώνα της μοναχικής πολιτείας.
Για την υπερβάλλουσα αρετή του και την καθαρότητα της πολιτείας του ο Αρχιερεύς του τόπου τον χειροτόνησε Διάκονο και Πρεσβύτερο, του ανέθεσε το διακόνημα της πνευματικής πατρότητας και τον εγκατέστησε Ηγούμενο της επανιδρυθείσας Μονής. Η φήμη του ξαπλώθηκε σε όλο το νησί και πολλοί τον επισκέπτονταν για να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να ακούσουν τις πνευματικές νουθεσίες του. Συχνά επισκεπτόταν ο ίδιος τα χωριά του νησιού για να λειτουργήσει, να εξομολογήσει τους κατοίκους, να τους στερεώσει στην αληθινή πίστη και στα έργα της ευσεβείας και να ενισχύσει το φρόνημά τους στις δοκιμασίες που υφίσταντο λόγω της δουλείας. Έχοντας χάρη από τον Θεό με την προσευχή του θεράπευσε ασθενείς και ελευθέρωσε πολλούς δαιμονιζομένους από την επήρεια των ακαθάρτων πνευμάτων. Είχε στο έπακρον την αρετή της ελεημοσύνης και κανείς απ' όσους ερχόταν και ζητούσε την αρωγή του δεν έφευγε χωρίς να λάβει τα αναγκαία. Φιλοξενούσε με αβραμιαία διάθεση τους επισκέπτες και δεχόταν στη Μονή τους καταδιωκομένους από τους οθωμανούς προσφέροντάς τους αντίληψη και προστασία. Προέτρεπε με σθένος τους Χριστιανούς να μένουν σταθεροί στην πίστη των πατέρων τους και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.
Ιδιαίτερα επέμενε ο μακάριος να διδάσκει τις Χριστιανές γυναίκες να αποφεύγουν τις σαρκικές σχέσεις με τους αλλοθρήσκους και να μη συνάπτουν γάμους με αυτούς. Οι διδαχές του ενοχλούσαν τους οθωμανούς, οι οποίοι έψαχναν ευκαιρία να τον δολοφονήσουν. Αφορμή για να εκτελέσουν τα ασεβή σχέδιά τους στάθηκε η περίπτωση της αδελφής ενός Επιτρόπου της εκκλησίας της Λάρδου, η οποία είχε άνομες σχέσεις με τους οθωμανούς ζαπτιέδες της Λίνδου. Ο Όσιος, όταν το πληροφορήθηκε, συνέστησε στον αδελφό της να την παροτρύνει να σταματήσει τα αμαρτωλά έργα της. Το ίδιο έκαναν και οι δημογέροντες του χωριού. Οι συστάσεις τους έγιναν γνωστές στους οθωμανούς και προκάλεσαν την οργή τους. Πήγαν νύκτα στη Λάρδο, δολοφόνησαν δύο δημογέροντες και έπειτα πήραν τον δρόμο προς τη Μονή για να σκοτώσουν και τον Όσιο. Απέτυχαν όμως του σκοπού τους, γιατί αυτός είχε πληροφορηθεί τα σχέδιά τους και είχε αποχωρήσει έγκαιρα από το Μοναστήρι.
Έχοντας πόθο για ησυχαστική ζωή ο Όσιος αποσυρόταν συχνά σε ένα κοντινό σπήλαιο, την ύπαρξη του οποίου δεν γνώριζαν οι αλλόθρησκοι. Επιστρέφοντας κάποια ημέρα στη Μονή ένας τούρκος, ονόματι Αλής, είδε να τον συνοδεύει κάποια ωραία γυναίκα και έκανε πονηρές σκέψεις γι' αυτόν. Τον ακολούθησε και τον είδε να εισέρχεται στον Ναό μαζί με την γυναίκα. Μετά από λίγο εισήλθε και αυτός αλλά μέσα υπήρχε μόνο ο Όσιος προσευχόμενος. Άρχισε να τρέμει και τα μέλη του παράλυσαν. Κατάλαβε ότι η γυναίκα ήταν η Θεοτόκος και έπεσε στα πόδια του ζητώντας συγχώρηση για τον πονηρό λογισμό του. Ο Όσιος τον θεράπευσε και εκείνος από ευγνωμοσύνη αφιέρωσε στην εικόνα της Παναγίας το μέχρι σήμερα σωζόμενο χρυσό περιλαίμιο. Άλλοτε πάλι ο Όσιος βρισκόταν στη Λάρδο και θέλησε να επιστρέψει στη Μονή μέσα στη νύκτα. Το ποτάμι είχε πλημμυρίσει και η διάβαση ήταν αδύνατη. Αυτός όμως δεν επέστρεψε, έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω στα νερά, πέρασε με θαυμαστό τρόπο χωρίς να βραχεί και συνέχισε το δρόμο του, ο οποίος φωτιζόταν από ένα ουράνιο φως που κινούνταν μπροστά του καθώς πεζοπορούσε, όπως μαρτύρησαν κάποιοι βοσκοί που έγιναν αυτόπτες του παραδόξου πράγματος.
Ο Θεός επέτρεψε ο Όσιος στα τέλη της επιγείου ζωής του να δοκιμαστεί και να επαληθευτεί στο πρόσωπό του το ψαλμικό «Κύριε ἐδοκίμασάς με, καὶ ἔγνως με». Ένας Τούρκος διέφθειρε και κατέστησε έγκυο μία Χριστιανή από τη Λάρδο, ονόματι Πελαγία, η οποία έπασχε από νοητική στέρηση. Όταν έγινε γνωστή η εγκυμοσύνη της, οι τούρκοι την ανάγκασαν να υποδείξει τον Όσιο ως πατέρα του κυοφορουμένου βρέφους. Τον κατήγγειλαν στον Μητροπολίτη Ρόδου, ο οποίος τον κάλεσε σε απολογία. Ο μακάριος Μελέτιος, που βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία, δεν μπόρεσε να αντέξει τις αιτιάσεις και εξέπνευσε μπροστά στα πόδια του Αρχιερέως. Η συκοφαντία όμως αποκαλύφθηκε όταν θέλησαν να ετοιμάσουν για την ταφή το σώμά του και ο Αρχιερεύς έδωσε εντολή να κηδευθεί το εξαϋλωμένο από τους αγώνες της εγκρατείας σκήνωμά του στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν αργότερα ανοίχθηκε ο τάφος του βρέθηκαν ευωδιάζοντα τα λείψανά του εις μαρτύριον της αγιότητάς του. Σήμερα στην Ιερά Μονή της Υψενής φυλάσσεται η τιμία κάρα και μικρό μέρος των τιμίων λειψάνων του.
Ο Όσιος έλαβε από τον Θεό τη χάρη να ενεργεί θαύματα σε όσους με πίστη τον επικαλούνται και ζητούν την αντίληψη και προστασία του. Πολλές φορές έχει παρουσιαστεί σε ασθενείς δηλώνοντας το όνομά του και θεραπεύοντάς τους από ασθένειες. Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία ευσεβούς Χριστιανού από την Αρχάγγελο ο οποίος τον συνάντησε καθ' οδόν έξω από το χωριό Πυλώνα, και τον μετέφερε με το αυτοκίνητό του μέχρι έξω από την Λάρδο, στη διασταύρωση του δρόμου που οδηγεί στο Μοναστήρι. Όταν ήλθε στη Μονή και προσκύνησε την Εικόνα του κατάλαβε ποιός ήταν ο ηλικιωμένος Κληρικός τον οποίο είχε συναντήσει και έφυγε διακηρύσσοντας παντού τη θαυμαστή εμφάνεια του Οσίου.
Στην αγιοκατάταξη του Οσίου Μελετίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν φωστῆρα τῆς Λάρδου, Ῥοδονήσου τὸ καύχημα, καὶ τῆς Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου, θεοφόρον δομήτορα, Μελέτιον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς σκεῦος οὐρανίων ἀρετῶν· πρυτανεύει γὰρ θαυμάτων τὰς δωρεάς, τοῖς πόθῳ ἀναβοῶσι· Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
῾Ως βιοτῆς ἀσκητικῆς ῥόδον μυρίπνοον, καὶ ἀρετῶν θεοειδῶν σκεῦος πολύτιμον, εὐφημοῦμέν σε Μελέτιε γηθοσύνως. Ἀλλ᾿ ὡς ἔχων παῤῥησίαν πρὸς τὸν Κύριον, ἐκ παντοίων συμφορῶν ἡμᾶς διάσωσον, τοὺς βοῶντάς σοι· Χαίροις Πάτερ ἰσάγγελε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν Ὁσίων ὁ μιμητής, καὶ ζωῆς ἁγίας, ὁ θεόπνους ὑφηγητής· χαίροις Θεοτόκου, ὁ γνήσιος θεράπων, Μελέτιε θεόφρον, Ἀγγέλων σύσκηνε.
Ὁ Οἶκος
῎Ανθρωπος ἀγγελόφρων, ἐπὶ γῆς ἀνεφάνης, τὸν βίον τῶν Ἀγγέλων ζηλώσας· διὸ ἀγγελικαῖς ὁμιλῶν, χοροστασίαις νῦν Πάτερ Μελέτιε, τὸν Κύριον ἱκέτευε, ὑπὲρ τῶν πόθῳ σοι βοώντων·
Χαῖρε, τὸ κρῖνον τῆς ἡσυχίας·
χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, τὸ τῆς Λάρδου οὐράνιον βλάστημα·
χαῖρε, τὸ τῆς Ῥόδου περίβλεπτον καύχημα.
Χαῖρε, τίμιον παράδειγμα μοναζόντων εὐσεβῶν·
χαῖρε, ἅγιον ὑπόδειγμα πρεσβυτέρων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, ὅσιος κτίτωρ Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου·
χαῖρε, ἔνθεος κῆρυξ οὐρανόφρονος βίου.
Χαῖρε, χαρίτων σκεῦος πολύτιμον·
χαῖρε, θαυμάτων κρήνη θεόβρυτος.
Χαῖρε, πιστῶν μυστικὴ δᾳδουχία·
χαῖρε, ἡμῶν κραταιὰ προστασία.
Χαίροις, Πάτερ ἰσάγγελε.
Κάθισμα
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Νεκρώσας τὸ φρόνημα, ἀσκητικῶς τῆς σαρκός, ἐκτήσω ἀκέραιον, τὸ ὀπτικὸν τῆς ψυχῆς, θεόφρον Μελέτιε. Ὅθεν νῦν τοῦ Δεσπότου, κατοπτεύων τὴν δόξαν, πρέσβευε ὑπὲρ πάντων, τῶν πιστῶς σε τιμώντων, καὶ ὕμνοις ἐκτελούντων τὴν σήν, ἁγίαν πανήγυριν.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Ευγένιος
Βιογραφία
Ο Όσιος Ευγένιος ήταν πατέρας της Οσίας Μαρίας της μετονομασθείσης Μαρίνος. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίου του Οσίου.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζουν οι Άγιοι Ιουλιανός και Μόδεστος οι Μάρτυρες
Βιογραφία
Οι Άγιοι Μάρτυρες Ιουλιανός και Μόδεστος μαρτύρησαν στην Καρθαγένη. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, Ανάμνηση των εγκαινίων του Ναού της Θεοτόκου «εις Πούσγην».
Βιογραφία
Το γεγονός των εγκαινίων αναφέρεται στον Παρισινό Κώδικα 1590 και στον Κώδικα 787 της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης. Τα εγκαίνια του Ναού έγιναν το έτος 1002 μ.Χ.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Όσιος Πρόχορος εκ Γεωργίας
Βιογραφία
Ο Όσιος Πρόχορος έζησε κατά τον 11ο αιώνα μ.Χ. και ασκήτεψε στη Λαύρα του Αγίου Σάββα και στη μονή του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα, στην οποία υπήρχαν πολλοί Γεωργιανοί, ενώ διετέλεσε και ηγούμενος αυτής. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη το έτος 1066 μ.Χ.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο, εορτάζει ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης ο Οσιομάρτυρας
Βιογραφία
Ο Όσιος Ιωάννης μαρτύρησε το έτος 1091 μ.Χ. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον Βίο του Αγίου.