Με το σταυρό στο χέρι.

Με το σταυρό στο χέρι.

Ακούμε συχνά την έκφραση "αυτός πάει με το σταυρό στο χέρι" ή "δεν θα προκόψεις αν πας με το σταυρό στο χέρι".
Συνήθως το λένε άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που θεωρούν τους εαυτούς τους έμπειρους στο να δίνουν συμβουλές στους νεότερους για το πως θα προκόψουν στη ζωή τους.
Αλλά για να δούμε αν πρέπει να κρατάμε το σταυρό στο χέρι, ως θέση και στάση ζωής όπως και μαρτυρία πίστεως, αξίζει να μάθουμε τους λόγους που ξεκίνησε να λέγεται αυτή η έκφραση.
Το σίγουρο είναι ότι σε όλες τις εποχές οι άνθρωποι έχουν διαφορές μεταξύ τους, τις οποίες προσπαθούν να τις λύσουν. Μία από αυτές τις διαφορές είναι και τα όρια των χωραφιών. Έτσι τα παλιά χρόνια οι πιστοί χριστιανοί αντί για δικαστήρια και άλλους τρόπους , στην προσπάθεια τους να ξεκαθαρίσουν τα όρια των χωραφιών όταν υπήρχαν διαφορές πήγαιναν στον ιερέα του χωριού.
Αυτός στον τόπο της διαφοράς έδινε στον ένα από τους δύο αντιμαχόμενους να κρατήσει ένα σταυρό και με αυτό να περπατήσει και να δείξει τα όρια των χωραφιών. Ότι θα έδειχνε θα ήταν αποδεκτό γιατί ως θεοφοβούμενος δεν θα τολμούσε να κλέψει με το σταυρό στο χέρι μπροστά στον ιερέα.
Η απόφαση είναι δική μας. Η θα ζήσουμε μια τίμια θεοφοβούμενη ζωή ή θα πετάξουμε το σταυρό από το χέρι μας και θα αφεθούμε στο πέλαγος του τυφλού συμφέροντος και της αμαρτίας υπηρετώντας το άδικο και αναζητώντας υποκριτικά στους άλλους τα αίτια της "κρίσης" που ζούμε..