Ισχύει. Κι αυτό γιατί οι κυρίαρχοι του κόσμου έχουν αυτή την αυταρέσκεια μαζί και σαδισμό να καταγράφουν εν είδει “ανησυχίας” ή “έγνοιας” τα καταστροφικά αποτελέσματα των δικών τους πολιτικών και να τα μοιράζονται, για να τα βλέπουν όλοι – θύματα, αλλά κυρίως συνένοχοι θύτες.

Υπερπληθυσμός, Κλιματική Αλλαγή, έλλειψη πόρων, έλεγχος γεννήσεων και οικογενειακός προγραμματισμός, μετοίκιση σε άλλον πλανήτη κ.λπ είναι το αφήγημα που ακούμε τα τελευταία χρόνια. Και ξαφνικά, αφού ο πλανήτης αδειάζει από νέους και νεογέννητα με ταχύ ρυθμό, μπαίνει θέμα υπογεννητικότητας.

Μας νοιάζει; Μας τόσο πολύ, που… ένα συνέδριο υπογονιμότητας πήγε μια φορά να γίνει στην Ελλάδα και κατάφεραν να το ακυρώσουν κι αυτό.

Ινστιτούτο Ροκφέλερ, ΟΗΕ και κυρίως Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) -γνωστό πλέον και για τη Μεγάλη Επανεκκίνηση- είναι μερικά από τα κέντρα παγκόσμιας διακυβέρνησης που, ενώ τα ίδια χαράζουν τις παγκόσμιες πορείες, στο τέλος κλαίνε με κροκοδείλια δάκρια για τα αποτελέσματα τους.

Πρόσφατο δημοσίευμα του WEF “χτυπάει καμπανάκι” για την παγκόσμια μείωση πληθυσμού. Μόνο που είναι αυτό, που απαρτίζεται από την παγκόσμια οικονομική, πολιτική κι επιχειρηματική ελίτ που είχε βάλει στόχους να τον μειώσει εδώ και δεκαετίες, και το έχει καταφέρει.

Γράφει λοιπόν:

Ο αριθμός γεννήσεων μειώνεται παγκοσμίως – γιατί αυτό έχει σημασία

Στα τέλη Μαΐου, η κινεζική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι γονείς στην Κίνα θα έχουν πλέον τη δυνατότητα να έχουν έως και τρία παιδιά. Αυτή η ανακοίνωση ήρθε μόνο πέντε χρόνια μετά την εκπληκτική αντιστροφή της πολιτικής για το ένα παιδί του 1980.

Κάτι συμβαίνει ξεκάθαρα. Αυτό το κάτι είναι ότι η Κίνα γνώρισε κατάρρευση της γονιμότητας. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή που κυκλοφόρησε τον Μάιο, η Κίνα χάνει περίπου 400.000 ανθρώπους κάθε χρόνο. Η Κίνα εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι ο πληθυσμός της αυξάνεται, αλλά ακόμη και αν αυτές οι προβλέψεις λαμβάνονται στην ονομαστική τους αξία, η μείωση του πληθυσμού που είχε προβλεφθεί ότι θα ξεκινήσει μέχρι τα μέσα του αιώνα μπορεί τώρα να ξεκινήσει ήδη από το 2030. Αυτό σημαίνει ότι η Κίνα θα μπορούσε να χάσει μεταξύ 600 και 700 εκατομμυρίων ανθρώπων από τον πληθυσμό της έως το 2100.

Οι αλλαγές πληθυσμού της Κίνας δεν είναι μοναδικές μεταξύ των υπερδυνάμεων. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή των Ηνωμένων Πολιτειών, το ποσοστό γεννήσεων των ΗΠΑ έχει μειωθεί για έξι συνεχόμενα έτη και 19% από το 2007 συνολικά. Όπως και η Κίνα, ο ρυθμός γεννήσεων στις ΗΠΑ είναι τώρα πολύ κάτω από το ποσοστό αντικατάστασης στο 1,6. (Η Κίνα βρίσκεται τώρα στο 1,3.) Για μια χώρα να αντικαταστήσει φυσικά τον πληθυσμό της, ο ρυθμός γέννησής του πρέπει να είναι τουλάχιστον 2.1.

Μπορείτε επίσης να προσθέσετε τη δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα του κόσμου, την Ινδία, στη λίστα των χωρών χαμηλής γονιμότητας, με ρυθμό γεννήσεων σε ποσοστό αντικατάστασης (2.1). Περιλαμβάνει επίσης την Ιαπωνία (1,3), τη Ρωσία (1,6), τη Βραζιλία (1,8), το Μπαγκλαντές (1,7) και την Ινδονησία (2,0).

Υπάρχουν ακόμα μεγάλες χώρες με υψηλά νούμερα γεννήσεων, όπως το Πακιστάν (3.4) και η Νιγηρία (5.1). Αλλά ακόμη και αυτοί οι αριθμοί είναι χαμηλότεροι από αυτούς του 1960 – όταν το Πακιστάν ήταν 6,6 και η Νιγηρία σε 6,4 – και μειώνεται κάθε χρόνο.

Στη συνέχεια αναφέρεται στην “πανδημία” και είπε ότι διαψεύστηκαν όσοι πίστευαν ότι οι άνθρωποι που θα παρέμεναν κλειδωμένοι στα σπίτια τους θα έκαναν παιδιά. Περιμένουν, λένε, μπας και “τα εμβόλια” φέρουν ένα μικρό baby boom. Καλά…

Ο δεύτερος παράγοντας μείωσης πληθυσμού κατά την πανδημία λένε είναι τα κλειστά σύνορα των χωρών και -φυσικά- οι θάνατοι λόγω της πανδημίας. Μόνο που για να πούμε όλη την αλήθεια (που δεν λένε) οι θάνατοι περισσότερο ήταν σε γέροντες και άτομα με υποκείμενα νοσήματα. Ξεσκαρτάρισμα, δηλαδή.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί οι λόγοι λένε, και ΕΔΩ βρίσκεται όλο το ζουμί. Ο αρθρογράφος αναφέρεται στο βιβλίο Empty Planet: The Shock of Global Population Decline, του οποίου είναι συν-συγγραφέας, όπου αναφέρουν ότι οι “δυνάμεις” που οδηγούν τη μείωση του πληθυσμού έχουν τεθεί σε ισχύ τουλάχιστον από τις αρχές του αιώνα.

Η μεγαλύτερη δύναμη είναι η αστικοποίηση. Η μεγαλύτερη μετανάστευση στην ανθρώπινη ιστορία συνέβη τον περασμένο αιώνα και συνεχίζεται σήμερα καθώς οι άνθρωποι μετακινούνται από τη χώρα στην πόλη.

Όπα. Ποιος την προκάλεσε την αστικοποίηση και ποιος συνεχίζει να την προκαλεί; Η παγκόσμια ελίτ που εφηύρε την Ατζέντα 21 που θέλει να αδειάζουμε τη γωνιά από τις περιφέρειες και τις εξοχές, και να μπουζουριαζόμαστε σε πόλεις, τώρα “έξυπνες” πόλεις. Και συνεχίζει το άρθρο:

Το 1960, το ένα τρίτο της ανθρωπότητας ζούσε σε μια πόλη. Σήμερα, είναι σχεδόν 60%. Η μετάβαση από τη χώρα στην πόλη αλλάζει τις οικονομικές ανταμοιβές και τις κυρώσεις για το να έχουν μεγάλες οικογένειες. Πολλά παιδιά στο αγρόκτημα σημαίνει πολλά ελεύθερα χέρια για να κάνουν τη δουλειά. Πολλά παιδιά στην πόλη σημαίνει πολλά στόματα για τροφή. Γι ‘αυτό κάνουμε το οικονομικά ορθολογικό πράγμα όταν μετακομίζουμε στην πόλη: έχουμε λιγότερα παιδιά.

Εσείς τι λέτε… έτυχε ή πέτυχε; Κι εμείς σας λέμε πέτυχε, γι’ αυτό και ξέραν πολύ καλά εκ των προτέρων ότι δεν θα υπήρχε αύξηση, αλλά μείωση των γεννήσεων στο κλείδωμα. Και για του λόγου μας το αληθές, διαβάστε το μεγάλο πείραμα που έγινε με τη χορηγία του Ροκφέλερ στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, σε ποντίκια. Ονομάζεται Το πείραμα «Σύμπαν 25», και απέδειξε ότι τα ποντίκια “κλειδωμένα” σε ένα περιβάλλον, με τις καλύτερες ποτέ συνθήκες που θα μπορούσαν να έχουν -φαγητό, ζέστη, ασφάλεια κ.λπ- απλά… σταματούν να γεννούν, πολύ πριν ο χώρος τους καταναλωθεί. Τα αρσενικά χωρίζουν από τα θηλυκά και σε ξεχωριστή παρέα σκοτώνονται αναμεταξύ τους, ενώ τα λίγα θηλυκά που τεκνοποιούν, γίνονται και πολύ κακές μάνες.

Το λέμε εμείς μόνο; Είναι καμιά δική μας “θεωρία συνωμοσίας”; Όχι, το λέει το ίδιο το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ:

Η μετακίνηση στην πόλη αλλάζει επίσης τη ζωή των γυναικών, εκθέτοντάς τις σε μια διαφορετική εκδοχή της ζωής από τις μητέρες και τις γιαγιάδες τους που ζούσαν στη χώρα. Οι αστικές γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό να έχουν εκπαίδευση και σταδιοδρομία, καθώς και ευκολότερη πρόσβαση στην αντισύλληψη. Οι χαμηλότερες γεννήσεις είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Γι ‘αυτό πρώτα οι μητέρες σήμερα είναι μεγαλύτερες και έχουν λιγότερα παιδιά και οι εφηβικές εγκυμοσύνες μειώθηκαν δραματικά. Στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες, το ποσοστό γεννήσεων γυναικών άνω των 40 ετών ξεπέρασε το ποσοστό των γυναικών ηλικίας 20 ετών και κάτω.

Μπορούμε να περιμένουμε ότι μια μεγάλη καθοριστική στιγμή του 21ου αιώνα θα συμβεί σε τρεις δεκαετίες περίπου όταν ο παγκόσμιος πληθυσμός αρχίσει να μειώνεται. Το COVID ίσως προωθούσε ακόμη και την αρχή αυτής της μείωσης – αλλά σίγουρα δεν το προκάλεσε.

Γιατί πρέπει να σας ενδιαφέρει η μείωση του πληθυσμού; Λιγότεροι άνθρωποι είναι καλό για το κλίμα, αλλά οι οικονομικές συνέπειες είναι σοβαρές. Στη δεκαετία του 1960, υπήρχαν έξι άτομα σε ηλικία εργασίας για κάθε συνταξιούχο άτομο. Σήμερα, η αναλογία είναι τρία προς ένα. Μέχρι το 2035, θα είναι δύο προς ένα.

Μερικοί λένε ότι πρέπει να μάθουμε να περιορίσουμε την εμμονή μας με την ανάπτυξη, να γίνεις λιγότερο έμμονος με τον καταναλωτή, να μάθεις να διαχειρίζεσαι με μικρότερο πληθυσμό. Αυτό ακούγεται πολύ ελκυστικό. Αλλά ποιος θα αγοράσει τα πράγματα που πουλάτε; Ποιος θα πληρώσει για την υγειονομική περίθαλψη και τη σύνταξή σας όταν γερνάτε;

Επειδή σύντομα, η ανθρωπότητα θα είναι πολύ μικρότερη και γηραιότερη από αυτήν που είναι σήμερα.

Και να φανταστείτε ότι όχι μόνο είναι αυτοί που μας μετακόμισαν στο άστυ, όχι μόνο είναι αυτοί που φώναζαν για μείωση πληθυσμού και “προγραμμάτισαν” κοινωνικά τις γυναίκες για σταδιοδρομίες και τη συμμετοχή της στην παραγωγή, αλλά είναι αυτοί που με την 4η Βιομηχανική Επανάσταση έχουν σκοπό να γεμίσουν την ανάπτυξη και αφορά με ρομπότ και ανδροειδή και να δημιουργήσουν ακόμα περισσότερη ανεργία σε εκείνους που είναι σε ηλικία εργασίας.

Ποιος θα αγοράσει τα πράγματα που πουλάτε; Ποιος θα πληρώσει για την υγειονομική περίθαλψη και τη σύνταξή σας όταν γερνάτε;

Κανείς. Έχουν σχεδιάσει και προγραμματίσει έναν απόλυτο κοινωνικό και οικονομικό Αρμαγεδδώνα, μαζί με περαιτέρω μείωση πληθυσμού, αύξηση εγκληματικότητας, αύξηση κοινωνικών ανισοτήτων, και απόλυτο κοινωνικό αυτοματισμό σαν εκείνο εκείνο των σερνικών ποντικιών στο πείραμα του Ροκφέλερ: φαγωθείτε αναμεταξύ σας.

Κι αυτοί… απλώς θα καταγράφουν…