Κυριακή των Αγίων Πατέρων

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

«…ἵνα ἔχωσι τήν χαράν τήν ἐμήν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς». Ἔρχεται ὁ Χριστός, γίνεται ἄνθρωπος καί ὡς Θεάνθρωπος συναναστρέφεται μέ τούς ἀνθρώπους. Ἐπιδιώκει διάλογο μέ τό πλάσμα Του θέλοντας τήν γνώση, νά τήν μεταποιήσει σέ θεογνωσία· αὐτό γίνεται μέ τήν ἀποκάλυψη ἐξ ὕψους· ἔτσι ἡ πρόσκληση καί ὁ συνεορτασμός μέ τόν Μεσσία, ἐν ἀγαλλιάσει καί χαρᾷ, ποιεῖ τήν μεταμόρφωση.

Ὁ Ἰησοῦς, ὡς Θεός ἀληθῆς ἀποκαλύπτεται, ἀπό τόν οὐρανό ἐρχόμενος· ὡραῖος, δικαιοσύνης ἥλιος ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, ὥστε οἱ τελευταῖοι νά κοινωνήσουν ὡς τέκνα φωτός τῆς οὐρανίου βασιλείας Του.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες πού ἑορτάζουμε σήμερα, ἁγία γερόντισσα, ὡς τέκνα φωτός ἀγαπητά τῆς Ἁγίας Τριάδος, μέ τήν ζωή τους καί τή διδασκαλία τους ἐφιστοῦν τήν προσοχήν γιά τόν θανάσιμο κίνδυνο πού ἐλλοχεύει στήν προσπάθεια τῶν ἀνθρώπων νά ἀνακαλύψουν μόνοι τους τόν Θεό, χωρίς τόν Θεό. Αὐτό ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα σέ εἴδωλα, ψευτοθεούς, ψευτομεσσίες, σατανισμό, σκοτάδι, αὐτοκτονία καί θάνατο.

Ἐν τούτοις, ὁ Χριστός ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν κατέλυσε τόν Ἅδην καί τόν θάνατον καί ζεῖ ὡς Βασιλεύς καί Κύριος εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Αὐτή ἡ αἰώνιος ζωή, εἶναι νά προάγονται οἱ πιστοί ἀπό δόξης εἰς δόξαν διά τῆς ζώσης ἐπικοινωνίας καί ἀπολαύσεως τῶν ἀπείρων τελειοτήτων, εἰς τήν γνῶσιν τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί Ὅν ἀπέστειλεν εἰς τόν κόσμον, Ἰησοῦν Χριστόν τόν Σωτῆρα.

Συνεπῶς, γιά νά ζῶ γιά τόν Χριστό καί μέ τόν Χριστό, ὥστε νἀ γνωρίσω τόν ἀληθινό Θεό, χρειάζεται εὐαγγελικός τρόπος ζωῆς. Κίνηση δηλαδή πρός μεταμόρφωση τοῦ προσώπου ὡς ἀπόδειξη τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὅταν λοιπόν ζοῦμε στήν Ἐκκλησία διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τότε ζοῦμε τόν Χριστόν. Αὐτό εἶναι πολύ λεπτό θέμα· δέν μποροῦμε νά τό καταλάβουμε. Μόνο τό Ἅγιο Πνεῦμα δύναται νά μᾶς τό διδάξει.

Ἀδελφέ μου, ποτέ μή ξεχνᾶμε ὅτι εἴμαστε μικροί κατά Χάριν θεοί, μέσα στή λάσπη. Μέσα στή λάσπη τοῦ σώματος, ὁ καθένας ἔχει τήν ζῶσα εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, «ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσι». Προσοχή λοιπόν χριστιανοί μου· τί ἀκριβῶς κάνουμε μέ τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι μέσα μας.

Φρονοῦμε, γνωρίζουμε, ὅτι ἡ ζωή μας ξεκινᾶ ἀπό τή γῆ καί καταλήγει στό πάμφωτο πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης ὅτι μίαν ἡμέρα, θά δώσουμε ἀπολογία τί κάναμε μέ τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὅσο εἴμασταν σ’ αὐτόν τόν κόσμον.

Μεταξύ τῶν ἀρετῶν, μεγαλύτερη εἶναι ἡ ταπείνωση. Αὐτή, σέ ὅσους φυτευτεῖ μέσα τους μέ τήν εἰλικρινή μετάνοια, παίρνοντας συνοδοιπόρους τήν προσευχή καί τήν ἐγκράτεια, τούς ἐλευθερώνει ἀμέσως ἀπό τήν δουλεία τῶν παθῶν, καθαρίζει τήν καρδιά μέ τά δάκρυα, χαρίζει γαλήνη καί γνώση Θεοῦ, ἐν Χριστῷ, μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Παρακλήτου.

Τίποτε ἄλλο δέν φτερώνει τόσο τήν ψυχή στόν ἔρωτα τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων, ὅσο ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ κατάνυξη καί ἡ καθαρά προσευχή. Ἐκεῖ ἀναπαύεται καί ὁ Βασιλεύς Ἰησοῦς Χριστός ὁ Θεός· μοιράζει τίς δωρεές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς μαθητές τῆς ταπεινώσεως καί ἁγνότητος καί τούς χαρίζει τά μεγάλα ἀξιώματά Του, δηλαδή τόν λόγο τῆς γνώσεώς Του, τήν ἀπόρρητη σοφία Του.

«Αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν». Ἑπομένως ὁ Κύριος Ἰησοῦς ὁρίζει στόν καθένα τό μέρος πού τοῦ ἁρμόζει, σύμφωνα μέ τά πνευματικά του χαρακτηριστικά καί τά χριστιανικά του γνωρίσματα καί κυρίως σύμφωνα μέ τήν ἁγία εὐαγγελική του ταπείνωση, καθαρότητα καί ἀγάπη, ὅπου ὁ καθένας ἑκουσίως καλλιεργεῖ καί ἐδραιώνει στόν ἑαυτό του.

Σ’ αὐτήν τήν ὡραία ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τήν πνευματική καλλονή, ὁ καθένας οἰκοδομεῖ τόν ἑαυτό του ἔχοντας ὑπ’ ὅψιν τήν ἑσχάτη ἡμέρα τῆς κρίσεως. Ἄνθρωπε!! ἀδελφέ μου!! Ὁ γλυκασμός τοῦ Θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ Ἰησοῦ εἶναι διαρκῆς ζῶσα ἐμπειρία, σέ ὅσους ἔχουμε πίστη ὀρθόδοξη καί ταπείνωση.

Τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ εἶναι Ἕνα καί Μοναδικό· ἔτσι καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, πού ἱδρύθηκε δι’ Αὐτοῦ, ἐν Αὐτῷ καί ἐπί Αὐτοῦ, εἶναι Μία καί Μοναδική.

Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας προέρχεται ἀναπόφευκτα ἀπό τό ἕνα, τό μοναδικό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Κλειδοῦχοι δῆθεν τῆς βασιλείας καί διάδοχοι τάχα μου εἰδικοί τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἀνήκουν σέ ἀνθρώπους ἀνιστόρητους καί ἀθεολόγητους· οἱ καρποί τοῦ σαπροῦ δέντρου τῆς σοφιστείας τους ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τό ἀληθές. Θεάματα καί ἐπιδείξεις δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τήν πραότητα, τήν ταπείνωση καί τήν πτωχεία τοῦ Μεσσίου.

Αὐτό ἀκριβῶς βίωσαν, δίδαξαν καί ἐμαρτύρησαν ὅλες αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι, οἱ Ἅγιοι Πατέρες πού ἑορτάζουμε σήμερα καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας διαχρονικά.

Στόν γλυκύτατον, Ἀναστάντα Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν, ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, ἡ Προσκύνησις, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.