Δεν είμαστε μόνοι. Τό Εὐαγγέλιο τρέφει τόν νοῦν και την καρδιά.

Δέν εἴμαστε μόνοι

 Τό Εὐαγγέλιο τρέφει τόν νοῦ καί τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου ὁδηγώντας στόν Χριστό καί στή σχέση μαζί του. Ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά τῆς πίστης, ἡ αἴσθηση ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνος, ἡ βεβαιότητα τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ, ἡ ὑπέρβαση τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κακοῦ, ἀκόμη κι ἄν αὐτό φαντάζει ἀκατανίκητο, ἀποτελοῦν προοπτικές πού πηγάζουν ἀπό τήν υἱοθέτηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ὡς τῆς πηγῆς πού δίνει ζωή. Τρεφόμαστε ἀπό τό Εὐαγγέλιο καί μποροῦμε νά καρποφορήσουμε καί νά δώσουμε καρπό ἑκατονταπλασίονα, καθώς ἀπό μᾶς θά βγεῖ ζωή καί γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Κι αὐτό εἶναι τελικά τό νόημα πού ἀνοίγεται στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ λόγος δέν εἶναι γιά ἕναν ἤ γιά λίγους, ἀλλά ἁπλώνεται στή γῆ τοῦ διπλανοῦ μας, ἀναζωογονώντας τόν κόσμο μας.

 Τό Εὐαγγέλιο καί ἡ ζωή πού αὐτό προτείνει γίνεται ἀφετηρία γιά νά ξεκινοῦμε κάθε στιγμή ἀπό τήν ἀρχή. Νά προχωρήσουμε στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς μέ ὑπομονή. Νά μήν ἀπογοητευτοῦμε ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἀπό τήν ἔλλειψη κατανόησης. Ἀπό τήν σκληρότητα τῆς ἐποχῆς. Ἀπό τά ἀδιέξοδα, τά ὁποία προκαλοῦν κατάθλιψη. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέ μᾶς κάνει ἀνθρώπους πού τά περιμένουμε ἕτοιμα. Μᾶς δείχνει ὅτι ἡ λύση στίς δυσκολίες μας δέν ἔρχεται μέσα ἀπό τίς προτάσεις τοῦ κόσμου, ἀλλά ἀπό τήν πνευματική προσπάθεια. Τήν συγχωρητικότητα καί τήν ταπεινότητα. Καί, ταυτόχρονα, τή δημιουργικότητα καί τήν ἐργατικότητα, καί διά τῆς προσευχῆς καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀλλά καί διά τῆς εὕρεσης ἐκείνων τῶν τρόπων πού μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ θά μᾶς βοηθήσουν νά περάσουμε ἀπό τόν σταυρό στήν ἀνάσταση. Ἄλλωστε, «πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι» (Μάρκ. 9,23).