Τὸ 2020, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῶν «φωστήρων τῆς τρισ­ηλίου θεότητος», τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὁ Σεβ. Λαρίσης προετίμησε νὰ προβάλη τὰ

Τὸ 2020, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῶν «φωστήρων τῆς τρισ­ηλίου θεότητος»,

τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὁ Σεβ. Λαρίσης προετίμησε νὰ προβάλη τὰ φῶτα τῆς ἑβραϊκῆς λυχνίας!

Ἐπὶ «ἀποστασίᾳ τῆς πίστεως»

θὰ ἐγκληθῆ ὁ Σεβ. Λαρίσης δι’ ὅσα ἐδημοσίευσε;

«METANOIA» ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

ΔΙΑ ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΡΑΒΒΙΝΟΥ

Μένος κατὰ τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

ἀπὸ τὸ ἐπίσημον περιοδικὸν καὶ τὸν ἱστότοπον τῆς Ἱ. Μ. Λαρίσης!

Χιλιάδες Ἑβραῖοι ἔγιναν Χριστιανοὶ,

ἀλλὰ ὁ Σεβασμιώτατος «κατηχεῖ» τὸ Ὀρθόδοξον ποίμνιον

εἰς τὴν ταλμουδικὴν θρησκείαν!

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κοσμίδης, θεολόγος

ΡΑΒΒΙΝΙΚΟΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Ι. Μ. ΛΑΡΙΣΗΣ

Ὁ Σεβ. Λαρίσης ὁ κ. Ἱερώνυμος Νικολόπουλος, ὁ ἐνσυνείδητος διάδοχος τοῦ “Μοιχεπιβάτου” Δεσπότη Ἰγνατίου Λάππα, κατά συρροήν, ἀμέσως μετά τήν ἄφιξή του στήν Θεσσαλία, ξεδιπλώνει διακριτό θρησκευτικό φιλοεβραϊσμό καί προσεκτική εὐμένεια πρός μασονιστές.

Διαρκῶς ἔρχεται σέ δημόσια ἐπαφή μέ τήν Ἑβραϊκή Κοινότητα. Προσφέρεται φιλικά πρός ὀργανώσεις προσ­κείμενες στόν Τεκτονισμό, ὅπως π.χ. πρός τό σωματεῖο τῶν ΑΧΕΠΑΝΣ.

Ἐπί τριετία, οὐδέποτε ἀπουσίασε ἀπό τίς θρησκευτικές ἐκδηλώσεις, γιά τό “Ὁλοκαύτωμα”, ἀπηύθυνε δέ καί καταλλήλους χαιρετισμούς καί προσρήσεις. Εἰδικά, μία φορά ἐξεφώνησε καί σχετική ὁμιλία. Ἐπίσης, προέβη στό ἄναμμα τῆς συμβολικῆς “Ἑπταφώτου” Λυχνίας τῆς Ἑβραϊκῆς θρησκείας, κάτι τό ὁποῖο ἐνεργεῖ ὁ Ραββῖνος τῆς Κοινότητος.

Καί ἕτεροι Ἐκκλησιαστικοί ρασοφόροι προβαίνουν σέ ἀνάλογες ἀπαράδεκτες πράξεις καί ἐνέργειες. Γιά παράδειγμα, ὁ Σεβ. Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος, προλόγισε βιβλίο ἑνός τέκτονος.

Πρό ἡμερῶν (Μάϊος 22), ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖ­ος ἐπεσκέφθη στήν Θεσσαλονίκη τήν Ὀργάνωσι ΧΑΝΘ, γιά τήν ὁποία θρυλεῖται τό φιλομασονικό της προφίλ.

Δημοσίευσις Ραββινικοῦ πονήματος

Αὐτή τήν ἐποχή (Μάϊος 2022), ὁ Σεβ. Ἱερώνυμος Νικολόπουλος ἐδημοσίευσε στό περιοδικό “Ἀχιλλίου Πόλις”, τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Λαρίσης, ἀπαράδεκτο ἄρθρο τοῦ Ραββίνου κ. Ἠλία Σαμπετάϊ. Σ’ αὐτό προβάλλεται ἐπίθεση πρός τήν Ἐκκλησία, τό Βυζάντιο, τόν Ἑλληνισμό, καί, πρός τόν Ἐθναπόστολο Ἅγ. Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό.

Νιώθουμε τήν ἀδήριτο ἀνάγκη νά παρέμβουμε. Ὡστόσο, ἀντί ἄλλης κριτικῆς ἀναλύσεως, γιά τόν ἀποκαλούμενο “Ἑπτάφωτο”, θά παραθέσουμε συγκλονιστικό ἀπόσπασμα ἀπό μία Παραβολή. Ἕνα Μῦθο τοῦ Στοχαστοῦ Τζοβάννι Παπίνι (Ἰταλός Λογοτέχνης, 1881-1956 μ.Χ.). Ἕνα ἐμνευσμένο Στοχασμό, καταχωρημένο μέ τήν ὀξυτάτη γραφίδα ἑνός μετανοημένου πρώην ἀθέου.

«Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΑΒΒΙΝΟΥ»

Σύνοψις μυθώδους Ἱστορήματος

Ὁ Ἀρχηγός τῶν Ραββίνων ἐπισκέπτεται τόν Πάπα (Προκαθήμενο) καί τοῦ προτείνει μετάνοια καί ἐκχριστιανισμό ἁπάντων τῶν Ἑβραίων. [Σ.Σ: Τά ἐντός παρενθέσεως τοποθετούμενα, ἀποτελοῦν ἡμέτερο παραλληλισμό].

Ἀντί τούτου, ὡς ἀντάλλαγμα προβάλλει τήν κατάργηση τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Νά ἀπαλειφθοῦν τά γεγονότα τῶν θεοκτόνων Ἑβραίων κατά τό Θεῖο Πάθος. Προσφέρει δέ δελεαστικά πλοῦτο καί χρυσάφι ἐξαγορᾶς πρός τήν Ἐκκλησία.

Ἀναμφιβόλως, πολλάκις ἐθεσμοθετήθησαν ἀνάλογες χθόνιες πρακτικές ἀπό φιλοδόξους καί φιλοχρημάτους ἐπιόρκους ρασοφόρους;

Συνάμα, τό Ἱστόρημα ἀποκαλύπτει τόν Μέγα Ἀόρατο Πόλεμο, πού διεξάγεται στό Ἰσραήλ, καί παγκοσμίως, μεταξύ τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν μυριάδων Μυστικῶν Χριστιανῶν Ἰσραηλιτῶν. «… καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνα δεῖ με ἀγαγεῖν͵ καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσιν͵ καὶ γενήσεται μία ποίμνη͵ εἷς Ποιμήν» (Ἰωάν. ι’ 16).

Ἐπίσκεψις τοῦ Μυστικοῦ Ραββίνου «Μόλις νύκτωσε. Μία μεγάλη αἴθουσα στά παπικά Ἀνάκτορα (στά Ἀνάκτορα τοῦ Προκαθημένου). Πάνω στό φαρδύ καί μαῦρο τραπέζι μία ἀσημένια λάμπα λαδιοῦ σπάζει τούς μεγάλους ὄγκους τῶν σκιῶν τῆς αἴθουσας.

Πίσω ἀπό τό τραπέζι-καθισμένος σ’ ἕνα ἀθέατο σκαμνί-ἕνας μικρόσωμος κάτασπρος γέρος. … Εἶναι ὁ πάπας Κελεστῖνος ὁ στ’ (ὁ Προκαθήμενος Μάξιμος ὁ στ’), πού περιμένει μόνος.

Στό βάθος ἀνοίγει μία πόρτα. Ἕνας ἄνδρας ντυμένος στά μώβ, ἀναγγέλλει τόν ἀναμενόμενο ἐπισκέπτη καί ἐξαφανίζεται.

Ὁ Σαμπατάϊ Μπέν Σαλώμ, ὁ Μεγάλος Ραββῖνος τῆς Διασπορᾶς, πλησιάζει μέ ἀργά καί βαριά βήματα στό τραπέζι καί στό φῶς. …Ἕνας φαιός μανδύας, μακρύς μέχρι τούς ἀστραγάλους, τυλίγει τήν ἐπιβλητική κορμοστασιά τοῦ Μεγάλου Ραββίνου.

Φτάνοντας μπροστά στόν πάπα (Προκαθήμενο), κοντοστέκεται καί σάν νά θέλη νά γονατίση. Ὅμως, ἀντί γι’ αὐτό, χαμηλώνει μόνο τό κεφάλι, χωρίς νά πῆ λέξη.

Ὁ Ραββῖνος ἀναπείθει τούς Ἑβραίους

νά πιστεύσουν εἰς τόν Χριστόν

» Ὁ Κελεστῖνος ὁ στ’ (Μάξιμος ὁ στ’) τόν κοιτάζει μέ τά διάφανα μάτια του καί ὑψώνει τό χέρι, σάμπως γιά νά εὐλογήση, μά δέν ὁλοκληρώνει τήν χειρονομία.

Κατόπιν ἀρχίζει:

-«Μοῦ εἶπαν ὅτι, ἐδῶ καί πολύ καιρό, ζητᾶς ἐπίμονα νά ἔλθης σ’ ἐμένα, γιά νά ἀναγγείλης, ἐξ ὀνόματος τοῦ λαοῦ σου, μία εὐχάριστη εἴδηση. Θέλησα νά σέ ἀκούσω, γιατί ὁ τοποτηρητής τοῦ Χριστοῦ ἔχει χρέος νά δέχεται ὅλους ὅσους καταφεύγουν σ’ αὐτόν. Μίλησε λοιπόν. Σ’ ἀκούω».

-«Ἁγιώτατε», λέει μέ δυνατή φωνή ὁ Σαμπετάϊ Μπέν Σαλώμ, «ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου σᾶς εὐχαριστῶ γιά τήν καταδεκτικότητά σας. Αὐτή εἶναι ἡ πιό φοβερή καί συνάμα ἡ πιό εὐτυχισμένη στιγμή τῆς ζωῆς μου. Ἐδῶ καί χρόνια τήν περιμένω μέ στεναγμούς καί προσ­ευχές. Δέν φαντάζεσθε τί δυσκολίες καί ἐμπόδια ἔπρεπε νά ξεπεράσω καί νά κατανικήσω, μέχρι καί γύρω μου, γιά νά φθάση αὐτή ἡ ὥρα.

Ἡ Δύση καί ἡ Ἀνατολή εἶδαν τά δάκρυά μου καί εἰσάκουσαν τίς ἱκεσίες μου. Οἱ ἀμφιβολίες μέ ἐξουδένωσαν, οἱ μαθητές μου μέ ἐγκατέλειψαν, οἱ φίλοι μου θρηνοῦν γιά τήν παραφροσύνη μου, οἱ ἐχθροί μου προσεπάθησαν νά μέ ἐξοντώσουν.

Μά τελικά, τήν νύκτα τῆς ἀγωνίας διαδέχθηκε ἡ μέρα τῆς νίκης. Κατάφερα νά συντρίψω τούς καχυπόπτους, νά πείσω τούς ἀναποφάσιστους, νά ἀναθερμάνω τούς χλιαρούς, νά λυγίσω τούς ἰσχυρογνώμονες. Καί τώρα ὅλοι οἱ Ἰουδαῖοι πού βρίσκονται διασκορπισμένοι σέ ὅλες τίς χῶρες τῆς γῆς, ἀναγνώρισαν τό φῶς καί σᾶς μιλοῦν μέ μία φωνή.

Ἑβραῖοι θά ὁμολογήσουν τόν Χριστόν

-»Ὅλοι οἱ ἀδελφοί μου εἶναι πρόθυμοι νά ὁμολογήσουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Μεσσίας, ὁ ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ, ὁ Μονογενής Γιός τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι περιμένουν μέ ἀνυπομονησία τή στιγμή πού θά γίνουν δεκτοί στή δική του Ἐκκλησία καί πού θά μπορέσουν νά γίνουν, ἅγιε Πατέρα, δικά σας παιδιά». …

-»Ἴσως αὐτή ἡ εἴδηση νά σᾶς φαίνεται τόσο ἀπίστευτη, πού νά φοβᾶστε μήπως ἔχετε μπροστά σας ἕνα ἀλαζόνα ἤ ἀκόμη καί τρελλό. Μά σᾶς λέω τήν ἀλήθεια, ὅτι ἔχουμε πλέον κουρασθῆ νά ζοῦμε μέσα στήν περιφρόνησι καί στήν ἀπομόνωση, στήν ἔχθρα καί στίς διώξεις, στίς προσβολές καί στήν ἀπόρριψη. Μετά ἀπό τόσους αἰῶνες, δέν θέλουμε νά μᾶς ἀντιμετωπίζουν σάν λεπρούς σέ ξένη χώρα, σάν τούς ἀπογόνους τοῦ Κάϊν καί συνεργούς τοῦ Ἰούδα.

-»Νιώθουμε τήν ἀνάγκη, νά μᾶς σφίξουν ἀδελφικά τό χέρι, ν’ ἀντικρύσουμε τό χαμόγελο τῆς φιλοξενίας, νά γίνουμε δεκτοί στά δεῖπνα σας, νά αἰσθανθοῦμε στό πρόσωπό μας τόν ἀσπασμό τῆς συγχώρησης, ν’ ἀγαπήσουμε καί ν’ ἀγαπηθοῦμε. Ὅλες οἱ ἐλπίδες μας κρέμονται πάνω σας, Ἁγιώτατε.

Οἱ καρδιές μας σκιρτοῦν ἀπό χαρά, ὅταν ἀναλογιζώμαστε τήν ἡμέρα, κατά τήν ὁποία θά θελήσετε νά δώσετε ἄφεση στούς θεοκτόνους καί νά εὐλογήσετε τούς καταραμένους. Σέ συνεργασία μέ τούς συναδέλφους μου, ἔχω σκεφθῆ τήν τελετή τῆς συμφιλίωσης.

Τελετή προσχωρήσεως Ἑβραίων

εἰς τόν Χριστιανισμός

Τήν ἡμέρα πού θά ἐπιλέξετε, πλήθη Ἰουδαίων θά σπεύσουν ἀπό τίς ἀπομονωμένες συνοικίες τους καί ἀπό τίς συναγωγές κάθε γωνιᾶς τοῦ κόσμου. Μία ἀτέλειωτη πομπή θά διασχίση τήν Ρώμη (Μεγάλη Πολιτεία), τραγουδῶντας τούς ψαλμούς τῆς μετανοίας καί θά συγκεντρωθῆ μπροστά τόν Ἅγιο Πέτρο (στόν Καθεδρικό Ναό).

Ὅλοι θά φοροῦν ἕνα μαῦρο μανδύα καί θά ἔχουν ραντίσει τό κεφάλι τους μέ στάκτη. Θά ἀποθέσουμε στή μέση τῆς πλατείας ὅλα τά ἀντίτυπα τοῦ Ταλμούδ καί τῶν Μιντρασίμ, πού θά μπορέσουμε νά συγκεντρώσουμε, καί ἐγώ μέ τά ἴδια μου τά χέρια θά τούς βάλω φωτιά.

Μόλις ὁλοκληρωθῆ τό κάψιμο τῶν μύθων, μία κλαγγή ἀπό σάλπιγγες θά ἐπιβάλη τή σιωπή. Δώδεκα ραββῖνοι, ἕνας ἀπό κάθε φυλή, θά διαβάσουν μεγαλόφωνα, ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο, τό κείμενο τῆς ἐπίσημης ἀποκήρυξης, στό ὄνομα τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος θά ἐπιδοκιμάζη σέ κάθε παύση, κραυγάζοντας τό Ἀμήν.

Τότε ἡ Ἁγιότητά σας, περιστοιχισμένη ἀπό τούς Καρδιναλίους (Ἐπισκόπους), τούς Πρίγκηπες καί τούς ὑπόλοιπους ἄρχοντες, θά ξεπροβάλη στήν πύλη τῆς Βασιλικῆς (τοῦ Καθεδρικοῦ). Ὅλοι ἐμεῖς γονατιστοί θά ψάλλουμε τόν ψαλμό τῆς ὑπέρτατης ἱκεσίας-Ἐκ βαθέων ἐκέκραξα-καί οἱ ἀπεγνωσμένες φωνές μας θά κάνουν νά ριγήση ὁ θόλος τ’ οὐρανοῦ. Μόλις ἐπικρατήση ξανά ἡ σιγή, ἐσεῖς θά πῆτε, μέ τήν ἐξουσία πού σᾶς παραχώρησε ὁ Χριστός καί ὁ Πέτρος (οἱ Ἀπόστολοι), τήν εὐχή τῆς ἄφεσης καί τῆς κάθαρσης καί θά χαρίσετε στά παιδιά τοῦ Ἀβραάμ τήν Εὐλογία τοῦ Ἁγ. Πνεύματος.

Τότε θά σηκωθοῦμε ὄρθιοι, θά τινάξουμε τή στάχτη ἀπό τό κεφάλι, θά πετάξουμε τούς μαύρους μανδύες καί θά μᾶς δῆτε ντυμένους μέ τούς λευκούς χιτῶνες τῶν κατηχουμένων. Θά σᾶς ἀκολουθήση στόν Ναό ἡ ἀτέλειωτη πομπή τῶν νεοφώτιστων πού θά πλημμυρίσουν τό ἐσωτερικό του, ψέλνοντας εὐχαριστήριους καί χαρμόσυνους ὕμνους.

Καί σεῖς, θά καθορίσετε τήν ἀκριβῆ στιγμή πού θά δε-χθοῦμε τό νερό τῆς σωτηρίας, καθώς καί τή μέρα πού θά μπορέσουμε κι ἐμεῖς νά χορτάσουμε τήν ψυχή μας μέ τή Μετουσιωμένη Σάρκα τοῦ Ἀναστάντος».

Ἀμφιβολίαι Πάπα (Προκαθημένου)

»Ὁ Πάπας (Προκαθήμενος) δέν ἄφησε νά φανῆ κανένα ἴχνος ἔκπληξης ἤ χαρᾶς, ὅση ὥρα μιλοῦσε ὁ Σαμπατάϊ. Μά τήν στιγμή πού ἑτοιμαζόταν νά ἀπαντήση, σάμπως ἕνα πέπλο μελαγχολίας νά σκίασε τά γλυκά γαλάζια μάτια του.

-«Ἄν ὅλα ὅσα λές εἶναι ἀλήθεια», εἶπε ἤρεμα καί καρτερικά, «εὐχαριστῶ τόν Ὕψιστο πού ἀξίωσε ἐμένα τόν ἀνάξιο δοῦλο του νά ζήση ἕνα τέλειο θαῦμα καί νά δεχθῆ μία τόσο ἀπρόσμενη ἀγαλλίαση.

Ἄν ὁ ποιμένας εἶναι εὐτυχισμένος ὅταν ξαναβρίσκη ἕνα χαμένο πρόβατο, ἡ χαρά του εἶναι πολλαπλάσια, ὅταν βρίσκη ἕνα ὁλόκληρο κοπάδι πού εἶχε χάσει στό δρόμο του….

Οἱ Ἑβραῖοι ἐπιδιώκουν ἀντάλλαγμα

-»Καί προτοῦ προσφέρω τόν λόγο πού περιμένεις, ἔχω καθῆκον νά σοῦ θέσω κάποια ἐρωτήματα καί νά σκεφθῶ. Ὁ Χριστιανικός κόσμος καί πρωτίστως ὁ Θεός, δέν θά μποροῦσαν νά μοῦ συγχωρήσουν μία ἀπερίσκεπτη καί βιαστική ἀπόφαση.

Ὀφείλω λοπόν, νά παραραμερίσω τά αὐθόρμητα σκιρτήματα τῆς δικῆς μου ψυχῆς καί νά βολιδοσκοπήσω λίγο βαθύτερα τή δική σου ψυχή. Μή σέ παραξενεύει ἡ διστακτικότητά μου καί μή νιώθεις προσβολή ἀπό τήν ἐρώτηση πού θά σοῦ κάνω.

Γνωρίζω καλά τούς Ἰουδαίους καί ξέρω ὅτι λειτουργοῦν μέ βάση τήν ἀρχή τοῦ do ut des (δίδω καί λαμβάνω). Πές μου ἐλεύθερα, τί θέλετε ὡς ἀντάλλαγμα γιά τή μεταστροφή σας. Ἄν εἶναι κάτι λογικό καί περνάει ἀπό τό χέρι μου θά συμφωνήσω μέ χαρά».

Κατάργησις Μεγάλης Ἑβδομάδος

χάριν Ἑβραίων

-«Ἅγιε Πατέρα, βλέπω στ’ ἀλήθεια, πώς σᾶς καθοδηγεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα καί πώς ἔχετε ἀξιωθῆ μέ τό χάρισμα τῆς διάκρισης τῶν πνευμάτων. Ἡ ἐμπνευσμένη σας σοφία μπόρεσε νά διαβάση τά μύχια τῆς ψυχῆς μου. Καί ὀφείλω νά ὁμολογήσω ὅτι ὁ λαός μου μέ ὑποχρέωσε νά μεσολαβήσω σέ σᾶς, γιά νά σᾶς ἀποσπάσω μία χάρη ὡς θά μπορέσουμε κι ἐμεῖς νά χορτάσουμε τήν ψυχή μας μέ τή Μετουσιωμένη Σάρκα τοῦ Ἀναστάντος».

Ἀμφιβολίαι Πάπα (Προκαθημένου)

»Ὁ Πάπας (Προκαθήμενος) δέν ἄφησε νά φανῆ κανένα ἴχνος ἔκπληξης ἤ χαρᾶς, ὅση ὥρα μιλοῦσε ὁ Σαμπατάϊ. Μά τήν στιγμή πού ἑτοιμαζόταν νά ἀπαντήση, σάμπως ἕνα πέπλο μελαγχολίας νά σκίασε τά γλυκά γαλάζια μάτια του.

-«Ἄν ὅλα ὅσα λές εἶναι ἀλήθεια», εἶπε ἤρεμα καί καρτερικά, «εὐχαριστῶ τόν Ὕψιστο πού ἀξίωσε ἐμένα τόν ἀνάξιο δοῦλο του νά ζήση ἕνα τέλειο θαῦμα καί νά δεχθῆ μία τόσο ἀπρόσμενη ἀγαλλίαση.

Ἄν ὁ ποιμένας εἶναι εὐτυχισμένος ὅταν ξαναβρίσκη ἕνα χαμένο πρόβατο, ἡ χαρά του εἶναι πολλαπλάσια, ὅταν βρίσκη ἕνα ὁλόκληρο κοπάδι πού εἶχε χάσει στό δρόμο του….

Οἱ Ἑβραῖοι ἐπιδιώκουν ἀντάλλαγμα

-»Καί προτοῦ προσφέρω τόν λόγο πού περιμένεις, ἔχω καθῆκον νά σοῦ θέσω κάποια ἐρωτήματα καί νά σκεφθῶ. Ὁ Χριστιανικός κόσμος καί πρωτίστως ὁ Θεός, δέν θά μποροῦσαν νά μοῦ συγχωρήσουν μία ἀπερίσκεπτη καί βιαστική ἀπόφαση.

Ὀφείλω λοπόν, νά παραραμερίσω τά αὐθόρμητα σκιρτήματα τῆς δικῆς μου ψυχῆς καί νά βολιδοσκοπήσω λίγο βαθύτερα τή δική σου ψυχή. Μή σέ παραξενεύει ἡ διστακτικότητά μου καί μή νιώθεις προσβολή ἀπό τήν ἐρώτηση πού θά σοῦ κάνω.

Γνωρίζω καλά τούς Ἰουδαίους καί ξέρω ὅτι λειτουργοῦν μέ βάση τήν ἀρχή τοῦ do ut des (δίδω καί λαμβάνω). Πές μου ἐλεύθερα, τί θέλετε ὡς ἀντάλλαγμα γιά τή μεταστροφή σας. Ἄν εἶναι κάτι λογικό καί περνάει ἀπό τό χέρι μου θά συμφωνήσω μέ χαρά».

Κατάργησις Μεγάλης Ἑβδομάδος

χάριν Ἑβραίων

-«Ἅγιε Πατέρα, βλέπω στ’ ἀλήθεια, πώς σᾶς καθοδηγεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα καί πώς ἔχετε ἀξιωθῆ μέ τό χάρισμα τῆς διάκρισης τῶν πνευμάτων. Ἡ ἐμπνευσμένη σας σοφία μπόρεσε νά διαβάση τά μύχια τῆς ψυχῆς μου. Καί ὀφείλω νά ὁμολογήσω ὅτι ὁ λαός μου μέ ὑποχρέωσε νά μεσολαβήσω σέ σᾶς, γιά νά σᾶς ἀποσπάσω μία χάρη ὡςἀντάλλαγμα γιά τή μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή μας».

-«Ἐμεῖς ζητᾶμε ἕνα πρᾶγμα μονάχα: Νά ἐξαλειφθῆ ἀπό τό ἐκκλησιαστικό ἔτος ἡ Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν. Ἔχουν περάσει πιά ἑκατοντάδες χρόνια ἀπό τό ἔγκλημα τῶν προγόνων μας, καί ἀκόμη, καί γιά τό εἰδεχθέστερο κακούργημα, πρέπει νά φθάνη ἡ ἡμέρα τῆς παραγραφῆς. Ἡ ἀνάμνηση τῆς θεοδικίας θά παραμείνη, ἀλλά μόνον στά βιβλία. Δέν σᾶς ζητᾶμε, οὔτε νά ἀκρωτηριάσετε, οὔτε νά πλαστογραφήσετε τά Εὐαγγέλια:

Σᾶς ζητᾶμε ἁπλᾶ νά ἐξαλείψετε τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, δηλαδή νά γιορτάζετε μόνον τό Πάσχα, τήν ἀνάμνηση τῆς Ἀνάστασης. Ἀφοῦ γίνουμε Χριστιανοί, δέν θά μποροῦμε νά ὑποφέρουμε κάθε ἄνοιξη νά ἐπαναλαμβάνετε σέ ὅλες τίς Ἐκκλησίες τῆς Χριστιανοσύνης τή διήγηση τῆς ἐπαίσχυντης πράξης μας. Ὁ πατέρας τῆς παραβολῆς δέν ἐπαναλαμβάνει κάθε Σάββατο στόν Ἄσωτο γιό πού ἐπέστρεψε, τήν ἱστορία τῆς φυγῆς του».

Ἀπαράδεκτος ἀσέβεια

-«Σαμπατάϊ Μπέν Σαλώμ», τόν διέκοψε ὁ Κελεστῖνος (Μάξιμος) μέ ἀράγιστη φωνή, «οἱ πατέρες σου δέν ἤξεραν τί ἔκαναν, ἀλλά ἐσύ δέν καταλαβαίνεις τί λές.

Πῶς εἶναι δυνατόν νά γιορτάση κανείς τήν ἡμέρα τῆς Ἀνάσταστης, ἄν δέν θρηνήση πρῶτα τήν ἀγωνία τῶν Παθῶν; Καί πῶς εἶναι δυνατόν νά κατανοηθῆ ἡ ἄφατη θυσία τῆς Λύτρωσης, χωρίς τήν Γεσθημανῆ καί τό Συν­έδριο, χωρίς τό Πραιτώριο καί τή Σταύρωση; …».

Ἀπαλλαγή Ἑβραίων, εὐθύνεται ὁ Πιλᾶτος

-«Θά μπορούσαμε», ἀποκρίθηκε ὁ Μεγάλος Ραββῖνος «νά βροῦμε μία συμβιβαστική λύσι: Νά διατηρήσουμε τήν ἀκολουθία τῶν Παθῶν, ἀφαιρῶντας ὅμως ἀπ’ αὐτήν ὁποιαδήποτε ἀναφορά στούς Ἰουδαίους. Ὡς ἔνοχοι καί θεοκτόνοι, νά παρουσιάζωνται μόνον ὁ Πιλᾶτος καί οἱ Ρωμαῖοι».

-«Παραλογίζεσαι, Σαμπατάϊ». «Αὐτό, πού βλακωδῶς προτείνεις, εἶναι προσβολή κατά τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀλήθειας. Οἱ Ρωμαῖοι ἦταν φυσικοί ἐκτελεστές. Ἦταν στρατιῶτες καί ἔπρεπε νά ὑπακούσουν. Δέν εἶναι ἔνοχοι.Καί ὁ Πιλᾶτος ὑπῆρξε θῦμα τῶν δικῶν σας κατηγοριῶν καί ἀπειλῶν. Ἄν δέν τόν εἴχατε ἐξαπατήσει, ποτέ δέν θά συναινοῦσε στήν θανάτωση τοῦ Δικαίου. Οἱ Ἰουδαῖοι καί μόνον αὐτοί μηχανεύτηκαν καί ἀπαίτησαν τόν θάνατο τοῦ Θεοῦ».

Θά σᾶς προσφέρωμεν χρυσάφι

«Ἄς εἶναι. Ἀποδεχόμαστε ὅλο τό βάρος τῆς εὐθύνης. Οἱ πατέρες μας ζήτησαν τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ νά πέση πάνω τους καί δέν θέλουμε νά τούς ἀποκηρύξουμε. Κοίταξε τά μαλλιά μας καί θά βρῆς ἀκόμη μερικές ρανίδες τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως, αὐτό τό ἐπαίσχυντο βάπτισμα στό αἷμα, δέν πρέπει νά σταθῆ ἐμπόδιο στό νέο βάπτισμα πού ζητᾶμε ἀπό σένα».

«Εἴμαστε πρόθυμοι νά ἐξαγοράσουμε τό αἷμα πού χύθηκε ἐξ αἰτίας τοῦ ἔθνους μας. Κάθε σταγόνα θά ἐξοφληθῆ σέ ὑπέρογκη τιμή. Ἡ Ἁγία Ἕδρα (Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία) εἶναι φτωχή. Ἔχει ἀνάγκη νά στείλη Ἱεραποστόλους στούς εἰδωλολατρικούς λαούς. Νά οἰκοδομήση Ἐκκλησίες, νά θρέψη τούς ὑπηρέτες της, νά συμπαρασταθῆ στούς πτωχούς της. …

Ἐμεῖς θά σᾶς δώσουμε ὅσα σᾶς λείπουν. Ἡ Ἐκκλησία δέν θά γίνη ποτέ τόσο πλούσια, ὅσο μετά ἀπό τή δική μας ἐπιστροφή. Ἐμεῖς θά ἀποθέσουμε μπροστά στό ἀλτάρι (= ἡ ἁγία Τράπεζα τῶν Παπικῶν) τοῦ Ἁγίου Πέτρου (τῶν Ἀποστόλων), ὡς ἐξιλαστήρια προσφορά, ὅλο τό χρυσάφι πού θά μπορέσουμε νά συγκεντρώσουμε στήν κοινότητά μας. Θά ἀφήσουμε μπροστά στά πόδια σας, σακιά γεμᾶτα μέ ὅλα τά νομίσματα τοῦ κόσμου. Καί ἄν αὐτά δέν σᾶς φανοῦν ἀρκετά, τότε χαρίζουμε, χρυσά κανδήλια, χρυσά δισκοπότηρα, χρυσά ἀγάλματα, χρυσά περιδέραια, ράβδους χρυσοῦ. …

Μάτια ἀνθρώπου δέν θά ἔχουν δεῖ νά λάμπη ἕνα τέτοιο βουνό ἀπό χρυσάφι. Ἀμέτρητα ἑκατομμύρια: Μέ μία σας λέξη, θά εἶναι δικά σας».

Βλασφημεῖς Ραββῖνε,

μέ «ξανα-Πούλημα» τοῦ Κυρίου

-«Σαμπατάϊ, βλασφημεῖς! θέλεις νά ἐξαργυρώσης τό Θεῖο Αἷμα, τό Αἷμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ μέ ἕνα κάρο φορτωμένο μέταλλο. Μά δέν ξέρεις ἤ δέν θυμᾶσαι ὅτι, ἡ ἐλάχιστη σταγόνα αὐτοῦ τοῦ Αἵματος ἀξίζει περισσότερο ἀπό ὅλο τό χρυσάφι πού κρύβει ἡ γῆ στά σπλάγχνα της;».

-«Ἅγιε Πατέρα μή ὑποτιμᾶτε τό δῶρο μας. Πρίν τό ἀπορρίψετε σκεφθεῖτε ὅλα αὐτά πού μπορεῖτε νά κάνετε μέ αὐτό τό θησαυρό». …

-«Μή ἐλπίζεις ὅτι θά μέ πείσης. Ἀκόμη ἡ φιλανθρωπία μπορεῖ νά εἶναι ἕνα δίχτυ τοῦ Σατανᾶ. Μή μέ ἀναγκάζεις νά πῶ ὅτι σέ κάθε Ἑβραῖο ξαναζεῖ ὁ Ἰούδας. Πουλᾶτε τόν Κύριο γιά τριάντα δηνάρια καί σήμερα θέλετε νά τόν ἐξαγοράσετε μέ τούς καρπούς πού συσσώρευσαν τοκογλυφίες αἰώνων.

-Παραληρεῖς Ραββῖνε, ἡ Ἐκκλησία δέν ξεπουλάει τό Θεό της μέ κανένα ἀντίτιμο»…

-«Ξεχνᾶς ὅτι, ἡ προσφορά σας συνδέεται μέ μία σιμωνιακή συμφωνία. Δέν εἶναι αὐθόρμητη δωρεά, ἀλλά κατάθεση πού προϋποθέτει ἕνα τρομακτικό αἴτημα. Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά ἀφαιρέσουμε οὔτε μία συλλαβή ἀπό τήν τραγωδία τῶν Παθῶν, ἀκόμη καί ἄν θάψειςτήν Ρώμη (Πολιτεία), κάτω ἀπό ἕνα βουνό χρυσάφι».

(Σ.Σ.: Μά, πόσο εὐτελεῖς κατέστησαν μερικοί. Συμβολική δωρεά ἀπό τό “Ρόταρυ”, στό “Κρίκκειο Ὀρφανοτροφεῖο” τῆς Ἱ.Μ. Λαρίσης, στίς 26/06/19, μέ τό καταπληκτικό ποσό τῶν 500(;) εὐρώ! Τόση ἀξία ἔχει ἡ Χριστιανική Φιλανθρωπία! «Λίαν ηὔφρανας τούς … κακοδόξους καί κατήσχυνας τούς Ὀρθοδόξους. …»).

Ὁ Πάπας (Προκαθήμενος)

κλαίει καί ἀπορρίπτει τήν ἀτιμίαν

-«Ἅγιε Πατέρα», τόν διέκοψε σχεδόν ὀργισμένος ὁ Σαμπατάϊ, «μήπως δέν ἔχουμε ὑποφέρει ἀρκετά; Ἡ Ἁγία πόλη μας κάηκε, οἱ Ἑβραῖες μητέρες ἀναγκάσθηκαν νά τρέφωνται μέ τίς σάρκες τῶν παιδιῶν, μᾶς πῆραν τήν πατρίδα μας. Σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς, μᾶς ἀποδεκατίζουν, μᾶς γυμνώνουν, μᾶς διώχνουν. Τόσοι αἰῶνες μετάνοιας καί ταπεινώσεων, δέν εἶναι ἀρκετοί, γιά νά ἐξευμενίσουν Αὐτόν πού θανατώσαμε;»

-«Ἅγιε Πατέρα, ἡ ἀγάπη δέν ὑπακούει οὔτε στή θέληση, οὔτε στή λογική. …»

Ὁ Σαμπατάϊ σώπασε καί κοίταξε τόν Πάπα (Προκαθήμενο). Τότε ἀντελήφθηκε ὅτι ὁ Κελεστῖνος (ὁ Μάξιμος) ἔκλαιγε. Ἀπό τά θλιμμένατου μάτια, μάτια παιδιοῦ πού γέρασε προσευχόμενο, κυλοῦσαν νήματα δακρύων, ρυάκια ἀγάπης στ’ αὐλάκια τῶν ρυτίδων.

-«Ἐσεῖς κλαῖτε!», ἀναφώνησε ὁ Μεγάλος Ραββῖνος, μέ θριαμβευτικό ὕφος. Ἡ φιλανθρωπία λοιπόν, νίκησε κάθε ἀμφιβολία! Δοξασμένος νά εἶναι ὁ Ὕψιστος, τώρα καί στούς αἰῶνες! Μπορῶ ἀλήθεια νά σᾶς ἀποκαλῶ πατέρα; Ἀπαντῆστε, μιλῆστε!».

Ὅμως ὁ Πάπας (ὁ Προκαθήμενος), συνέχισε νά κλαίη σιωπηλά. … Ἡ ἀπάντηση τοῦ Πάπα βρισκόταν σέ αὐτό τό κλάμα.

Ὁ Σαμπατάϊ, … κάνει μιά βαθειά ὑπόκλισι καί μέ γρήγορα βήματα κατευθύνεται πρός τήν πόρτα.

»Στήν ἀπέραντη σκοτεινή αἴθουσα ἀκούγεται ἡ φωνή τοῦ Πάπα (τοῦ Προκαθημένου) νά ψιθυρίζη τήν προσ­ευχή τοῦ Μεγάλου Σαββάτου:

«Εὐχόμεθα καί ὑπέρ τῶν ἀπίστων Ἰουδαίων, ἵνα ὁ Θεός καί Κύριος ἡμῶν, ἄρη τό κάλυμμα ἐκ τῶν καρδιῶν αὐτῶν. …».

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΚΡΥΠΤΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Μετάνοια Τουρκο-Κυπρίων,

ἐλευθέρωσις Κρυπτο-Ρωμιῶν

Ἀπό τήν ἀντίθετο πλευρά, ἀρχάς τοῦ 20οῦ αἰῶνος, διεδραματίσθη ἡ πραγματική ἱστορία, μέ μία ἑκούσιο προσφορά τῶν Τουρκο-Κυπρίων, πρός τόν τότε Προκαθήμενο τῆς Κύπρου, νά ἐπαν-Ελληνισθοῦν καί ἐπανα-Χριστιανισθοῦν.

Δυστυχῶς, ἡ εὐλογία ἐναυάγησε. Πῶς; Φυσικά μέ τήν παρέμβαση καί τίς ραδιουργίες τῆς σκοτεινῆς Διπλωματίας τῆς Γεροκολασμένης Ἀγγλικῆς Αὐτοκρατορίας, ὅπως τήν ἀποκαλεῖ ὁ Ἥρωας τῆς Ε.Ο.Κ.Α., ὁ π. Σταῦ­ρος Παπαγαθαγγέλου.

Ἐπεκτείνουμε τά συνάλληλα γεγονότα. Τό 1856, ὁ Σουλτᾶνος Ἀμπντούλ Μετζίτ Α’, ἐψήφισε διάταγμα, τό “Χάτι Χουμαγιούν”, γιά τήν ἀπελευθέρωσι τῶν Κρυφῶν Χριστιανῶν τῆς Μ. Ἀσίας. Ὡστόσο, ἡ πληθωρική ἐμφάνισις μυριάδων (ἑκατομμυρίων) Χριστιανῶν, (νῦν 25), προεκάλεσε τρόμο στούς σκοταδιστές καί τήν κατάργηση τοῦ εὐμενοῦς Νόμου.

  Ἕν Ἑκατομμύριον Κρυφοί

Ὀρθόδοξοι εἰς τό Ἰσραήλ

Μετά τήν πτώση τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ, τό 1991, εἰσέρρευσαν στό Ἰσραήλ πολλοί Ἰσραηλίτες ἀπό τήν διασπορά τῶν κομμουνιστικῶν Χωρῶν.

Ἕνα τουλάχιστον ἑκατομμύριο (1.000.000) ἀπό αὐτούς, κυρίως ἀπό τήν Ρωσία, εἶναι ἔντονα θρησκευόμενοι, Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι. Καί φυσικά, παραμένουν κρυφά, σταθερά στήν πίστη, παρά τίς ἀντίξοες συνθῆκες.

Πράκτωρ τῶν Μυστικῶν Ὑπηρεσιῶν τοῦ Ἰσραήλ ἐφανέρωσε πώς, οἱ Χριστιανοί Ἑβραῖοι ὑπολογίζονται σέ πολλαπλάσιο ἀριθμό ἀπό τίς τριακόσιες χιλιάδες (300.000) ἐντοπισμένους.

Κατά τό πρόσφατο παρελθόν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία προσεπάθησε νά ἀνεγείρη καί νά προσφέρη Ἱ. Ναό στούς ἐν θέματι Χριστιανούς.

Δυστυχῶς, ἀνικανότητες, φιλοδοξίες, ἐγωϊσμοί, καί πολιτικές σκοπιμότητες ἀπέτρεψαν τήν ἔγκαιρο πρα-γμάτωση αὐτοῦ τοῦ θεοφιλοῦς ἐφετοῦ τολμήματος.

Τό τελευταῖο διάστημα, εὐτυχῶς, τροχιοδρομεῖται σχετικό ἐγχείρημα ἀπό Ἕλληνα Ἐπίσκοπο. Προσέτι, ἀπό παλαιότερα, καί οἱ Ρῶσοι ὀργανώνουν, δόξα τῷ Θεῷ, τή δική τους εὔορκο ἐπιμέλεια.

Ἀναλογίαι καί Ἀλληγορίαι

Φανταστικῆς Ἱστορίας

Οἱ ἐπίλεκτοι φίλοι ἀναγνῶστες, δύνανται νά προβοῦν στίς ἀνάλογες ὁραματικές Ἀλληγορίες. Στούς θεσπεσίους Παραλληλισμούς σχετικά μέ τήν “Πλασματική Ἱστορία”. Αὐτή πού συνέλαβε, ἴσως ἀπό πραγματικές αἰτίες, ὁ περιώνυμος, ὁ μετανοημένος λογοτέχνης καί διανοούμενος στό πόνημά του. (Τζοβάννι Παπίνι, «Οἱ Μάρτυρες τοῦ Θείου Πάθους», κεφάλαιο VII, Ὁ θρῦλος τοῦ Μεγάλου Ραββίνου, Ἐκδόσεις Ἁρμός, 2010).

(Σ.Σ.: Ἀγνοοῦμε τήν αἰτία, πού τό ὄνομα Σαμπε(α)τάϊ ἐμφανίζεται τόσο στόν Ραββῖνο Ἀρθρογράφο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Περιοδικοῦ, ὅσο καί στό παραβολικό διήγημα τοῦ Τζ. Παπίνι).