Τα φαρμακευτικά προϊόντα έχουν πάντα ανεπιθύμητες ενέργειες. Ενώ λοιπόν έχουν πάντα ανεπιθύμητες, δεν είναι το ίδιο ωφέλιμα για όλους. Το ότι εγώ παίρνω παίρνω αναλγητικά γιατί πονάει η μέση μου και εκτίθεμαι σε κίνδυνο γαστρορραγίας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να εκθέσω και εσάς, που δεν πονάτε, στον ίδιο, ελαχιστότατο ομολογουμένως κίνδυνο.

   Οι νεότεροι, αδύνατοι, με καλή φυσική κατάσταση δεν κινδυνεύουν από τον SARS-COV2 και αν νοσήσουν, η ανοσία τους είναι σίγουρα πληρέστερη και περισσότερο μακρόχρονη. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΝΟΣΗΣΕΙ. Τη λειτουργία επιλογής με βάση την εκτίμηση κόστους(υγείας βασικά)/κινδύνου, τη λέμε Risk Assessment και είναι η βάση της εξειδίκευσής μου.

   Αν αντιθέτως εμβολίασουμε το σύνολο του πληθυσμού, οι ανεπιθύμητες είναι ανεξέλεγκτες λόγω άγνοιας της φύσης του εμβολίου. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΙΔΕΑ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ!  Ήδη έχουν καταγράφει σοβαρές ανεπιθύμητες, όπως θρομβώσεις, αιμορραγιες, εμβολες, σοβαρές νευρολογικές, έξαρση αυτοάνοσων, ενώ σχεδόν όλοι έχουν διπλάσιες τιμές βίοδεικτών πήξης του αίματος, διότι η ακίδα τα προκαλεί, αλλά εμείς το μάθαμε, πριν από ένα μήνα. Τη διαχείρηση όμως της παρενέργειας, δεν τη γνωρίζουμε, οπότε μας δυσκολεύει πολύ το δεύτερο κομμάτι της δουλειάς μας, που το λέμε risk management.

   Οι περισσότεροι γιατροί είναι εκπαιδευμένοι στη διαχείρηση κινδύνου, για το όργανο ή το σύστημα της ειδικότητας τους. Αντιθέτως οι κλινικοί φάρμακολόγοι είμαστε σε θέση διαχείρησης του φαρμακευτικού κινδύνου συνολικώς και με πρόγνωση των δράσεων, που θα προκαλέσει όχι μόνο η δραστική του φαρμάκου, αλλά και τα έκδοχα και οι μεταβολίτες του.

   Εγώ λοιπόν εμβολιάστηκα, για δύο λόγους.

1. Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζω ατομικά, από τον ιο είναι μεγαλύτερος από  

     τις ανεπιθύμητες. Είναι θέμα εκτίμησης πιθανοτήτων (μαθηματικά).

2. Είμαι γιατρός εξειδικευμένος στα φάρμακα και Καθηγητής και

     Διευθυντής εργαστηρίου Κλινικής Φαρμακολογίας, στο μεγαλύτερο

      πανεπιστήμιο της χώρας.

   Όλοι οι Κλινικοί Φαρμακολόγοι της Χώρας, άμεσα ή έμμεσα, είναι μαθητές μου.

  Αν δεν εμβολιαστώ εγώ, για να δείξω τη σχετική ασφάλεια με ΓΝΩΣΗ, τότε ποιος είναι παράδειγμα? Ο κάθε πολιτικός με άγνοια κινδύνου που η ζωή του είναι θέαμα? ή ο κάθε τραγουδιστής κλπ?

   Αντιθέτως λοιπόν με εμένα, που παίρνω ένα μελετημένο ρίσκο, είμαι απολύτως αντίθετος στον εμβολιασμό των νεώτερων και υγιέστερων ανθρώπων. Το ρίσκο σε ατομικό επίπεδο είναι τεράστιο (ίσως 7 με 10 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα θρόμβωσης, σε σχέση με τους ανεμβολίαστους της ίδιας κατηγορίας, για νέους ανθρώπους).

   Να θυμόμαστε δε, ότι, οι νέοι είναι παιδιά μας. Εγώ δεν τα αφήνω σε έκθεση κινδύνου, με πιθανό μηδενικό όφελος. ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟ. Ούτε προφανώς για την εξασφάλιση της δικής μου προστασίας.

   Δεν βάζω κάποιον να κινδυνεύσει στη θέση μου και μάλιστα τα ίδια μου τα παιδιά ή και τα δικά σας. Πέστε με και παλιομοδίτη.